Rozdzial

 1 1  |         zmusić go by znów pojechał do Rzymu... próbować szczęścia w
 2 1  |             wojny z Kattami wrócił do Rzymu, gdzie Klaudiusz, jak wiesz,
 3 13 |             powtarza wiadomość połowa Rzymu, nietrudno wiedzieć - odparł
 4 14 |          odprawić triumfalny wjazd do Rzymu. Przez ten czas będziemy
 5 14 |             wszystkie drogi wiodące z Rzymu, by w gospodach wypytywali
 6 14 |         trzema laty z Neapolis tu, do Rzymu (o, czemuż tam nie zostałem!),
 7 14 |           dostawia kamienie Tybrem do Rzymu, które niewolnicy i ludzie
 8 15 |            zawsze jednak nienawiść do Rzymu, a na zimę zamierzamy się
 9 16 |              wędrowałem z Neapolis do Rzymu i w którego obronie straciłem
10 16 |             lada chwila przyjechać do Rzymu. Wszyscy chrześcijanie zechcą
11 17 |             się z ran i przybędzie do Rzymu. Toteż gdy ujrzał go w domu
12 18 |              chwili jego nienawiść do Rzymu wzmogła się jeszcze. Swoją
13 18 |               jeszcze. Swoją drogą do Rzymu wysłani zostali umyślni
14 19 |             siłacz, bożyszczem całego Rzymu, drugi patrycjuszem i wysokim
15 19 |               wszyscy chrześcijanie z Rzymu gonili za mną jak kalabryjskie
16 20 |           ludzi nie było w tej chwili Rzymu, nie było szalonego cezara,
17 21 |        narobię takiego hałasu, że pół Rzymu rozbudzi się i przyjdzie
18 26 |           Pomponiusz przywiózł ich do Rzymu, a po odbytym tryumfie oddał
19 28 |             do Grecji i nie wracać do Rzymu. Tygellinus jednak radzi
20 28 |       niewolników we wszystkie zaułki Rzymu i nakazać im, aby krzyczeli
21 28 |           wiem i nie mogę odgadnąć. Z Rzymu nie wyjadę. Nie mógłbym
22 28 |           dowiem. Nie! nie opuściłbym Rzymu, choćbyście mi ofiarowali
23 29 |           lada dzień nakaże powrót do Rzymu. Jakoż wieść o tym rozeszła
24 30 |       ROZDZIAŁ XXX~Cezar wróciwszy do Rzymu zły był, że wrócił, i po
25 31 |      Winicjusz wybuchnął:~- Mam dosyć Rzymu, cezara, uczt, Augusty,
26 32 |          będzie wyprawić Winicjusza z Rzymu w podróż. Ach, gdyby mógł
27 32 |             wypędzający chrześcijan z Rzymu, to Ligia opuściłaby go
28 32 |                  Ledwośmy przybyli do Rzymu, trzeba znów opuścić dom
29 35 |           siędę na konia i popędzę do Rzymu, by oczy twoim widokiem,
30 36 |           wjeździe Juliusza Cezara do Rzymu: "Obywatele, pochowajcie
31 36 |               tej mocy i niepożytości Rzymu, na którą się składał i
32 37 |               Augusto moja, z dala od Rzymu? Mam w Sycylii ziemię, gdzie
33 38 |              wolną chwilą przybędę do Rzymu. Powiedz mi, jak ziemia
34 39 |            mnie przynieść z Ancjum do Rzymu i na których przebiegłem
35 39 |         ciebie wydobył za całą potęgę Rzymu. O Ligio! Rozum mówi, że
36 40 |              po powrocie Winicjusza z Rzymu, cezar czytał w małym kółku
37 40 |               to jest wesoła nauka! Z Rzymu wróciłeś jeszcze smutniejszy.
38 41 |         Pozwól mu, panie, odjechać do Rzymu, bo mi uschnie. Czy wiesz,
39 41 |              ci jechać zaraz jutro do Rzymu, zaślubić ją i nie pokazywać
40 42 |             przestrzeń dzielącą go od Rzymu. Pamiętając o tym wydobywał
41 42 |             Weź ją na ręce i wynieś z Rzymu. Ty możesz, chybabyś nie
42 42 |            leżała na połowie drogi do Rzymu, zaświeciły już przed nim
43 42 |            już było nabite zbiegami z Rzymu, że przez tłum trudno się
44 42 |             miasto i świat. Od strony Rzymu napływały z każdą chwilą
45 42 |       wzajemnie w ścisku... To koniec Rzymu!...~I znów począł powtarzać: "
46 43 |            łatwiej było przyjechać do Rzymu niż dostać się do środka
47 43 |         najzawziętszych nieprzyjaciół Rzymu? Miara była przebrana, szaleństwo
48 43 |               się na wieść o spaleniu Rzymu i jego świątyń?... A w takim
49 44 |             zależało nic na panowaniu Rzymu, a którą przewrót mógł tylko
50 45 |               to znać, że nie kochasz Rzymu. Moc ludzka nie zagasi tego
51 45 |       spodziewał!... I nie będzie już Rzymu ni panów rzymskich... A
52 45 |       wydawało się, że razem z zagubą Rzymu nadchodzi kres i rzymskiego
53 45 |               razem wzięci mieszkańcy Rzymu.~Powód ten wydał się Winicjuszowi
54 45 |             zmuszony był wygnać ich z Rzymu. Dziś, gdy wrócili i gdy
55 46 |            pod Brennusem nie spotkała Rzymu podobna klęska. Porównywano
56 46 |        rozdzielony między mieszkańców Rzymu, tak aby każdy mógł sobie
57 47 |            płonęła przeszłość i dusza Rzymu, on zaś, cezar, stał z lutnią
58 49 |          węgla.~Z czternastu dzielnic Rzymu pozostały zaledwie cztery,
59 49 |                Mniejsza, czy spalenie Rzymu jest rzeczą dobrą, ale jest
60 50 |     Oskarżacie chrześcijan o spalenie Rzymu? - spytał cezar.~- My, panie,
61 50 |            ludzkiego, nieprzyjaciółmi Rzymu i twymi i że od dawna grozili
62 50 |             Oto w drodze z Neapolu do Rzymu pchnął mnie nożem, moją
63 50 |              filozofii. Przybywszy do Rzymu starałem się trafić do starszych
64 51 |        chrześcijan winę za podpalenie Rzymu. Grozi im prześladowanie
65 51 |           roznosiły popioły spalonego Rzymu. Czuli się szczęśliwi i
66 52 |            nawet istotnie nie spalili Rzymu, powinni być wytępieni dla
67 52 |               Brutus, który dla dobra Rzymu nie oszczędził własnych
68 62 | poprzywiązywano do słupów dla uciechy Rzymu i cezara. Gromady widzów
69 63 |            dzieje! Ja tam nie paliłem Rzymu, ale gdyby mi cezar pozwolił,
70 63 |              tedy z waszą znajomością Rzymu zostańcie kotlarzami lub
71 65 |       straszniejszą jeszcze niż pożar Rzymu.~Mówił, że nawet augustianie
72 66 |   patrycjuszom, a wreszcie po pożarze Rzymu usiłował wszelkimi sposobami
73 68 |               i tak, o co chodzi, a z Rzymu wieści rozchodzą się na
74 68 |            jego zamiaru wyprawienia z Rzymu Winicjusza, jak tylko zdrowie
75 69 |           pozostali zaś albo wyszli z Rzymu, by w odległych prowincjach
76 69 |              nie mówił, że nie opuści Rzymu, i sam wahał się, co uczynić,
77 70 |             ty opuszczasz lud mój, do Rzymu idę, by mnie ukrzyżowano
78 70 |            Quo vadis, Domine?...~- Do Rzymu - odrzekł cicho Apostoł.
79 Epi|      Politetes, którym zostawił rządy Rzymu i Italii, rządzili jeszcze
80 Epi|              zerwał się i wyjechał do Rzymu. Rany zadane mu przez Petroniusza,
81 Epi|               pocznie się dla niego i Rzymu. Czasem znów wołał o krew;