Rozdzial

 1 1  |           zamkniętymi oczyma czekał, aż ciepło laconicum i ciepło
 2 1  |          wracał do domowych pieleszy aż do nowego rozporządzenia.
 3 1  |            czekały jako vestiplicae, aż przyjdzie chwila posągowego
 4 1  |             że mieszka w nim bóstwo. Aż raz o świcie zobaczyłem
 5 2  |              tym budowlom i kolumnom aż ciasno koło siebie. Piętrzyły
 6 2  |             zwaną oecus, wzrok biegł aż do ogrodu, który widniał
 7 3  |           Chciałbym całować jej usta aż do bólu! Chciałbym słyszeć
 8 5  |          wody. Wodociągi prowadzą ją aż z Gór Albańskich i chcąc
 9 7  |            Senecjo, który był zajęty aż do tej chwili rozmową z
10 7  |        pogańską Wenus, wydał się jej aż nadto piękny, a i sam cezar,
11 11 |              na płaszczu żołnierskim aż do omdlenia. Jednakże sam
12 11 |           coraz bardziej wzruszeniu, aż wreszcie łzy żalu i wściekłości
13 12 |          tylko Eunice schyliła twarz aż do jego stóp i pozostała
14 14 |            wobec niego nie krępował, aż dotąd jednak Petroniusz,
15 14 |            cały, od słupów Herkulesa aż po granice Arsacydów.~-
16 14 |             nie mogłem dostrzec nic, aż raz spostrzegłem starego
17 17 |            się wzdłuż Via Ostiensis, aż do wzgórka Testacius i Forum
18 18 |             zapach czosnku dolatywał aż na scenę. Nero zaś kłaniał
19 20 |            poczynali biadać na nowo. Aż ledwo weszło słońce, wpadła
20 20 |       opowiedział im wszystko dalej; aż do Wniebowstąpienia. Chwilami
21 21 |         dziki zwierz i przygnieść je aż do utraty oddechu. On, który
22 21 |              wziąć na ręce i donieść aż do bramy, naprzód poznałby,
23 21 |      dostojny trybun, to poniosę cię aż do bramy.~- Obyś wybił wielki
24 21 |           Szli jednak jeszcze długo, aż na Zatybrze, i słońce było
25 23 |          dotykając jej wzdłuż łokcia aż do ramienia i obojczyka,
26 23 |           patrzył tak uporczywie; że aż pod wpływem jego wzroku
27 25 |            włosach, które spadały mu aż na ramiona.~Ligia słuchała
28 25 |            na Niego podnieść ręki, i aż dopiero po powtórnym pytaniu
29 25 |           poprawił ogień na trzonie, aż iskry sypnęły się złotym
30 25 |   kapłańskich, i ze służebników... I aż oczy zaszły mu łzami na
31 26 |              krzywda, tom chciał iść aż hen do lasów i sprowadzić
32 26 |             po puszczach ligijskich, aż dopiero gdy płyn począł
33 30 |         Smrodliwe powietrze zalatuje aż tu, do mego domu i do moich
34 31 |    jednocześnie ku sobie jego głowę, aż wreszcie, gdy jej zbrakło
35 33 |              których przyszliście tu aż z Judei, uczyńcie i nie
36 35 |            rękami jak spity majtek i aż obrzydliwość brała patrzeć
37 36 |         uczuciem dumy, że cała droga aż do Ancjum miała być tak
38 36 |             wzmagał się, rozszerzał, aż wreszcie objął siedem wzgórz,
39 43 |            trzeba było przedrzeć się aż do mostu Palowego, to jest
40 43 |               Dom Winicjuszów, który aż do ostatnich czasów liczył
41 43 |           naukę Chrystusa od Eufratu aż do mglistych brzegów Brytanii,
42 43 |          Zatybrze, nie opamiętał się aż w bramie, przy której powtórzono
43 43 |             żywej duszy. Było rzeczą aż nadto widoczną, że Ligia,
44 44 |              wszelkich węzłów, które aż dotąd związywały ludzkość
45 44 |              do wozu, przyciągnął go aż do bramy Appijskiej i porwawszy
46 44 |              niósł hen nad Kampanią, aż ku Górom Albańskim. Noc
47 45 |        chodzić codziennie z Zatybrza aż za odległą bramę Nomentańską
48 45 | którejkolwiek ze swoich ziem, choćby aż do Sycylii. Rzym oto płonie
49 45 |          posuwając się wzdłuż rzeki, aż do mostu Emiliusza, stamtąd
50 45 |             się przez Ager Vaticanus aż do Porta Flaminia, tam przejść
51 46 |            wzbijały się przez chwilę aż pod niebo. Wiatr zmieniał
52 46 |              przestrzeń od spichrzów aż do łuku Drususa i Germanika
53 46 |          huczący wulkan, naokół zaś, aż do Gór Albańskich, jedno
54 47 |           każdy mógł napełnić brzuch aż do gardła! Potem cezar wyprawi
55 47 |          Nero ujrzawszy go przybiegł aż do schodów i z twarzą pobladłą
56 49 |             było, począwszy od Tybru aż do Eskwilinu, ogromną przestrzeń
57 50 |         ramion ręce, pochylili głowy aż do dłoni.~- Witaj, monarcho
58 51 |             które potężniały, rosły, aż wreszcie zmieniły się w
59 51 |           tak mówiąc wbił mu w pierś aż po rękojeść krótki mieczyk,
60 52 |          cała ich procesja udała się aż na brzeg morza, by zaczerpnąć
61 53 |              mienie i siebie samego, aż wreszcie spostrzegł, że
62 53 |             paść stąd baranki Twoje, aż do spełnienia wieków...
63 54 |              jest na dziś tylko, czy aż do dnia igrzysk.~- Dowiem
64 55 |       przygotowane konie pośpieszyli aż do Ostii, gdzie wrzucili
65 56 |          płynęli przez całe godziny, aż dziwno było, że amfiteatr
66 56 |            jednak zwierząt miało być aż nadto, rozpoczęto więc od
67 56 |              zaciskał pięści tak, że aż paznokcie wpijały mu się
68 56 |           donioślej, a w ławach hen, aż do góry, między rzędami
69 56 |             jeszcze, kłapiąc zębami, aż wreszcie jeden z molosów
70 57 |        schyliła się przy tym tak, że aż rudawa jej głowa dotknęła
71 57 |      więzienie, stamtąd zaś udał się aż na stok Watykańskiego wzgórza,
72 58 |            wyższych rzędach i doszły aż na plac otaczający amfiteatr
73 58 |     mówiącego męża.~A on zbliżył się aż do przegrody otaczającej
74 62 |     Tryumfalnej, koło cyrku Nerona i aż hen po wzgórze Watykańskie.
75 66 |            uczty i pijatyki trwające aż do rana. Jakkolwiek lud
76 69 |             on zawiedzie ich wówczas aż hen, do cienistych gajów
77 69 |           się w podróżach i trudach, aż wreszcie gdy w tym grodzie,
78 70 |             płyt kamiennych, którymi aż do gór wyłożony był gościniec,
79 71 |                        ROZDZIAŁ LXXI~Aż wreszcie spełnił się czas
80 73 |             złości doszła z Palatynu aż do nas. Po drodze do Grecji
81 Epi|        popchnął mu rękę i nóż wszedł aż po głownię, a jemu oczy