Rozdzial
1 2 | szronem, ale czerstwy, o twarzy energicznej, nieco za krótkiej,
2 2 | światełkami drgającymi na twarzy, wydała się teraz Petroniuszowi
3 2 | drgać swawolny uśmiech, na twarzy znać było walkę między dziewczęcym
4 2 | zwłaszcza w ludziach. W twarzy Pomponii, starego Aulusa,
5 4 | w tej chwili jeszcze na twarzy Hasty odbił się przestrach.
6 4 | wśród łkań na inne słowa.~Na twarzy Aulusa znów odbił się gniew
7 4 | się wreszcie podniosła, na twarzy jej widać już było nieco
8 5 | napłynęła znów gorącą falą do twarzy, oczy poczęły sypać skrami,
9 6 | zbliżając twarz do jego twarzy, począł pytać chrapliwym
10 6 | tkacz, a obyczajów kowal.~Na twarzy jego nie znać było nawet
11 7 | blisko swą słodką twarz do twarzy Ligii, jakby chcąc sprawdzić,
12 7 | skazańcy; może na niejednej twarzy uśmiech pokrywa strach,
13 7 | jego ześlizgiwał się z jej twarzy na szyję i obnażone ramiona,
14 7 | słów swoje zachwyty. Na twarzy Nerona odbiła się rozkosz
15 7 | przypominać. Po chwili na twarzy jego odbił się strach: -
16 7 | znalazła się tuż koło jej twarzy. Nie był to już dawny, dobry
17 8 | samo wspomnienie o nich do twarzy.~- Nigdy! - zawołała z wybuchem. -
18 8 | światło. W jej pobladłej twarzy, w otwartych ustach, we
19 8 | objął jej nogi. Lecz na twarzy Akte, która spodziewała
20 8 | rozczulenie odmalowało się na jego twarzy, lecz pragnąc je ukryć pokłonił
21 9 | odpowiedź w jej uśpionej twarzy. Patrzyła na jej przeczyste
22 9 | oceniła każdy szczegół jej twarzy i zlękła się. "To jest wprost
23 10| mu płynie, jak i nam, z twarzy i pan go kocha. Gulowi bezpieczniej
24 10| się z wyrazem niesmaku w twarzy.~- Chodź, Chryzotemis! -
25 11| zbliżywszy swą twarz do twarzy Akte, począł mówić przez
26 11| czytać myśli w jego posępnej twarzy, gdyż po chwili rzekła:~-
27 11| jego słów z rumieńcem na twarzy i z oczyma pełnymi światła.
28 12| włosem, z obawą i nadzieją w twarzy była tak piękna, patrzyła
29 13| wznosiła się głowa wielka, o twarzy małpiej i zarazem lisiej,
30 17| Słucham cię, sługo Baranka.~Na twarzy robotnika odbiło się zakłopotanie.
31 19| towarzyszył do Ostrianum.~Na twarzy Greka odbiły się przez chwilę
32 20| uwierzył. Była też w jego twarzy taka siła przekonania, jaką
33 21| Zresztą nie znać było na jego twarzy najmniejszego niepokoju.~-
34 22| straszliwej w tej chwili twarzy krew ścięła się w Ligii
35 24| wierzono. Poznał też to z jego twarzy, więc w jednej chwili, nie
36 25| młode pacholę o ślicznej twarzy i długich, czarnych włosach,
37 25| miłości dla niego, dla jego twarzy, oczu, dla posągowych kształtów,
38 26| zarazem z bólem w swojej orlej twarzy, z pobladłym czołem i błagalnym
39 26| zbadać jego zdrowie. Na twarzy Winicjusza w mgnieniu oka
40 27| cilicium, zasłaniał mu część twarzy. Kryspowi wydawało się przez
41 27| oczy błogosławił jej. Z twarzy świeciła mu nadziemska dobroć.~
42 28| Nieraz czytałem ją w jej twarzy i spojrzeniu, a wówczas,
43 32| obdarty, z oznakami głodu w twarzy i w podartym łachmanie,
44 32| Chilo zbladł. W pięknej twarzy Winicjusza tyle było zimnej
45 34| Winicjasz mienił się na twarzy i bladł. W ciszy południowej
46 36| się, jak zawsze, na jego twarzy, w połączeniu ze zmęczeniem
47 36| chwilami przelatywała mu po twarzy jakby chmura, tłum bowiem
48 36| grubym pokładem kosmetyków na twarzy, nieruchoma, zamyślona i
49 36| przenosiły się ze znajomych twarzy na uprzęże, wozy, konie,
50 37| widziałem radość na jego twarzy, a gdym go spytał, co czyni,
51 40| smutek nie schodzi z twojej twarzy. Pomponia Grecyna jest wiecznie
52 42| do szczytu góry, uczuł na twarzy powiew wiatru i wraz z nim
53 48| pobladłej ze wzruszenia twarzy. Usta trzęsły się mu, jakby
54 48| radości przemknęła po jej twarzy i bez słowa, jak dziecko,
55 49| odbiły się widocznie na jego twarzy.~- Panie - zawołał widząc
56 50| prefekt. Radość poczęła bić od twarzy Chilona.~- Wydam wszystkich!
57 51| oczy, że zobaczysz na mojej twarzy strach i pokorę, to się
58 51| pilnie bacząc, co w jego twarzy wyczyta. Ów zaś słuchał
59 54| przybrany w białe szaty, którego twarzy nie było dobrze widać, albowiem
60 54| dumą Grek, usiłując swej twarzy nadać wyraz spokoju, którego
61 57| przypatrywać uważniej ślicznej twarzy chłopca, jego błękitnym
62 57| by nie dotykał żelazem twarzy zmarłych. Za jeden aureus
63 57| jego czerstwej, ogorzałej twarzy znać było wielkie wzruszenie,
64 59| pobielały mu zupełnie, w twarzy zakrzepł mu wyraz jakiegoś
65 61| Petroniusz zdumiewał się widząc w twarzy Winicjusza coraz większy
66 61| rozczarowania i zniecierpliwienia w twarzy, po czym rzekł:~- Na to
67 62| owych główek i niewinnych twarzy, poprzekrzywianych bólem
68 62| zdawały się błogosławić lud. W twarzy i przymrużonych oczach miał
69 62| wykrzywionej przez konwulsje twarzy dziecka, i znów jechał dalej,
70 62| starego Greka, w którego twarzy malowała się bezbrzeżna
71 62| już do kolan ofiary, ale twarzy jej nie można było zrazu
72 62| Glauka nie odwracały się od twarzy Greka. Chwilami przesłaniał
73 62| śmiech zamarł im na ustach, w twarzy bowiem Chilona było coś
74 63| kazał mu zadać Tygellin, w twarzy nie zostało mu ani kropli
75 63| spłynęły mu z wolna po twarzy.~I umarł.~A wtem jakiś donośny
76 66| odbił się na jego roztyłej twarzy. Miłość własna nie pozwalała
77 69| postać pochyliła się, a w twarzy tyle miał smutku i cierpienia,
78 69| obecni. Łzy spływały i po twarzy Piotra. Po chwili jednak
79 70| siebie, usta były otwarte, w twarzy malowało się zdumienie,
80 74| wieńce do wieczerzy. ~Na twarzy jego nie było widać najmniejszej
|