Rozdzial

 1 17|            albowiem przybył Wielki Apostoł Chrystusowy, który tam będzie
 2 17|          tam będzie nauczał Wielki Apostoł?~- Nie byłem dwa dni w domu,
 3 17|         Glauka, i biskup, i Wielki Apostoł pobłogosławią twój uczynek.~
 4 20|        smutku, ale że to spowiadał Apostoł, który widział, więc pod
 5 20|             by zobaczyć, jak stary Apostoł pasie powierzone mu owce,
 6 21|          Maranatha! a potem Wielki Apostoł począł chrzcić wodą z fontanny
 7 21|           To on z nią jest, Wielki Apostoł, bo patrz, jak ludzie klękają
 8 21|            klękło, gdy przechodził Apostoł, on zaś trzymał przez chwilę
 9 21|            Ligia, rozdzieliła się. Apostoł, stara kobieta i pacholę
10 24|       musiała już wrócić, a może i Apostoł jest z nimi, codziennie
11 24|        wtem za stołem podniósł się Apostoł Piotr, przez chwilę chwiał
12 24|           z przerażenia. Tymczasem Apostoł rzekł:~- Odejdź w spokoju!~
13 24|        Urban rzekł:~- Nie bój się. Apostoł kazał mi wywieść cię za
14 25|          sprawiedliwości, dlaczego Apostoł mówił, że gdyby ktoś siedemkroć
15 25|       rozjaśniła wszystkie twarze. Apostoł zbliżył się do Glauka i
16 25|      wyrządzić jego kościom, za co Apostoł pobłogosławił i jego, a
17 25|            przy Ligii stanął nagle Apostoł ze srebrną brodą i rzekł: "
18 25|            pary. W środku siedział Apostoł, u jego kolan na niskim
19 25|           omylił się najzupełniej. Apostoł bowiem mówił znów o Chrystusie.~"
20 25|            pytaniu chwycili Go.~Tu Apostoł przerwał i wyciągnąwszy
21 25|        pomieszało mu się z tym, co Apostoł opowiadał poprzedniej nocy
22 27|            których jeden był Piotr Apostoł. Drugiego nie mógł zrazu
23 27|      wyżebrać choć trochę litości.~Apostoł zaś, wysłuchawszy do końca,
24 27|        szukała przy nich ucieczki. Apostoł, podniósłszy jej łzami zalaną
25 29|            powiedział mu, że Piotr Apostoł zganił Kryspa za to, iż
26 33|           ze mną podzieli.~A Piotr Apostoł uśmiechnął się dobrotliwie
27 33|        wezbranego serca pohamować. Apostoł zaś wziął go za skronie
28 33|          pełne dobroci spojrzenia, Apostoł zaś Piotr zbliżył się do
29 33|          winy.~- Odpowiedz - rzekł Apostoł.~Wówczas z pokorą i lękiem
30 35|             Powiedział mi to Piotr Apostoł.~- A! Powiedział ci to Piotr
31 35|             Powiedział ci to Piotr Apostoł! Na to nie ma argumentu,
32 35|          prorokiem, bo gdyby Piotr Apostoł wypadkiem się omylił, mógłby
33 36|       ciżbie znajdował się i Piotr Apostoł, który raz w życiu chciał
34 36|          się był znacznie naprzód. Apostoł Piotr przeżegnał go nieznacznym
35 36|     świątyniami Diany i Merkurego. Apostoł Piotr patrzył z wyżyny na
36 38|            takich ludzi, jak Piotr Apostoł, jak Paweł z Tarsu i cezar?
37 42|         Ursus i Linus, ale i Piotr Apostoł. Na samo wspomnienie o tym
38 43|           z jaką wierzył, iż Piotr Apostoł uratuje Ligię, zamarła zupełnie
39 43|         którą przyobiecał mu Piotr Apostoł. I nagle ogarnęła go jakaś
40 48|     strawić, przestał się szerzyć.~Apostoł w towarzystwie Winicjusza
41 48|           już było płonące miasto, Apostoł,~przeżegnawszy je trzykrotnie,
42 48|         nie mogąc słowa przemówić.~Apostoł zaś broniąc się od podzięki
43 48|        usłyszał i ten wielkoduszny Apostoł, nie przypominam ci nawet
44 48|        braci swoich - odpowiedział Apostoł - bo tylko miłością możesz
45 48|           twemu domowi - zakończył Apostoł.~Tymczasem skręcili w inny
46 48|            i ile wycierpiał, zanim Apostoł wskazał mu jej schronienie.~-
47 48|         Dopełnia się miara - rzekł Apostoł - i klęski będą jako morze
48 48|            za twoją chęć - odrzekł Apostoł - ale zali nie słyszałeś,
49 48|         wiary i miłości, Piotr zaś Apostoł wziął glinianą amforę z
50 50|           jak mordował dzieci, aby Apostoł miał czym skrapiać głowy
51 53|        jego nogi. Co będzie, jeśli Apostoł wyzna swoją niemoc, jeśli
52 53|       przed Bogiem, lecz wobec was Apostoł Boży i namiestnik, mówię
53 53|      niewola, lecz królowanie! Ja, Apostoł Boży, mówię tobie, wdowo:
54 53|      Winicjuszu - zapytał wreszcie Apostoł - wierzyszli ty?~- Panie,
55 54|            której progu stał Piotr Apostoł. Wówczas on pokazał mu Ligię
56 55|           nawet z cyrku, że Wielki Apostoł błaga Go o to i że chwila
57 56|          błyskawica myśl, że Piotr Apostoł inaczej przemówiłby do tych
58 56|           Fossor, w którego chacie Apostoł chrzcił cię, panie. Uwięziono
59 56|             gdzie w szopie nauczał Apostoł?~- Pamiętam - odpowiedział
60 56|      ludźmi Petroniusza był ukryty Apostoł, siadł na powrót i siedział
61 56|           Chryste, Chryste, i Twój Apostoł modli się za nią!" Po czym
62 56| amfiteatrze spoglądał na nie Piotr Apostoł. Nikt na niego nie patrzył,
63 56|          zwanych puticuli.~A Piotr Apostoł objął rękoma swą białą drżącą
64 57|             nawet matce, ale Piotr Apostoł obiecał przyjść do nas z
65 57|   odpowie-dział Winicjusz. - Piotr Apostoł był w amfiteatrze z ludźmi
66 58|          nim, a usta wyszeptały: - Apostoł Paweł!...~Ku wielkiemu zdziwieniu
67 60|             droga. Ty nie umrzesz. Apostoł kazał wierzyć i przyrzekł
68 62|           Kto tam! Ktoś ty jest? - Apostoł, Paweł z Tarsu.~- Jam przeklęty!...
69 62|      przeklęty!... Czego chcesz? A Apostoł odrzekł:~- Chcę cię zbawić.
70 62|        Miłosierdzia - odpowiedział Apostoł.~- Dla mnie?! - powtórzył
71 62|           Miłosierdzia - powtórzył Apostoł. - Gdybyś stanął nad morzem
72 62|        wyszli razem. U bram ogrodu Apostoł pobłogosławił raz jeszcze
73 64|    opowiadał jej swego czasu Piotr Apostoł. Stróże, których nawet w
74 69|          krył się dotychczas Piotr Apostoł, a za nimi ściągali i inni.
75 69|        ciągle w dawnej mocy.~Piotr Apostoł długo nie śmiał ukazać się
76 69|            nimi opuścił Rzym.~Lecz Apostoł położył rękę na jego głowie
77 70|         był Nazariusz, drugą Piotr Apostoł, który opuszczał Rzym i
78 70|        mnie ukrzyżowano raz wtóry.~Apostoł leżał na ziemi, z twarzą
79 70|           Do Rzymu - odrzekł cicho Apostoł. I wrócił.~ ~Paweł, Jan,
80 71|          skupiony, klęknął naokół.~Apostoł, z głową w promieniach i