Rozdzial

 1 1 |           partyjskiej. Nudzą mnie wprawdzie te wszystkie Wologezy, Tyrydaty,
 2 1 |        zdrów. Nie doszedł jeszcze wprawdzie do tego, do czego doszedł
 3 1 |       czym mówił dalej - Posłałem wprawdzie dwa lata temu do Epidauru
 4 1 |            zwłaszcza że posiadasz wprawdzie duży majątek, ale nie jesteś
 5 2 |         wczesna na odwiedziny. Są wprawdzie ludzie, którzy poczynają
 6 2 |    rozpaczy. Petroniusz powtarzał wprawdzie głośno, że mu to było wszystko
 7 2 | Winicjuszowi. Mimo woli mogło się wprawdzie coś podobnego zdarzyć, ale
 8 2 |         wielki człowiek; mój jest wprawdzie za duży na tak lichego właściciela,
 9 2 |    starości: "Ludzie starzeją się wprawdzie prędko, ale tacy, którzy
10 4 |  odwiedzinach u Chryzotemis, spał wprawdzie cały dzień, ale wieczorem
11 4 |         Pomponia nie widywała jej wprawdzie na zebraniach wyznawców
12 5 |    spokojną starość. Jestem chory wprawdzie, ale to raczej dusza choruje,
13 7 |    którego jedno widzimisię mogło wprawdzie poniżyć, ale mogło i wynieść
14 7 |         władzą... Nie. Nero kazał wprawdzie, byś była na uczcie, ale
15 7 |      próbować oporu. Cezar mógłby wprawdzie nie dostrzec twej nieobecności,
16 7 |      grubym karku głowę, straszną wprawdzie, ale niemal śmieszną, albowiem
17 7 |          popisy... Nie uchyla się wprawdzie od nich, boć trzeba coś
18 8 |         gotów. Przy bramach stoją wprawdzie pretorianie, ale on i tak
19 9 |         królewską, z barbarzyńców wprawdzie, ale córką królewską!...
20 11|           się pomści. Przyjęli go wprawdzie w dom i pielęgnowali, ale
21 11|            Głównym ich celem było wprawdzie chwytanie kobiet i podrzucanie
22 11|        Jakżeby mogło być inaczej! Wprawdzie Nero ją miał u siebie na
23 12|        niego Poppea, ukrywając ją wprawdzie starannie, ale nie tak starannie,
24 12|          mu się nagle przykrą Był wprawdzie prosty sposób dowiedzenia
25 13|           przy bramach strażować. Wprawdzie jesienią, gdy dni stawały
26 13|          dobrze. Winicjusz wysłał wprawdzie swych ludzi i na wszystkie
27 13|       śladu ni wskazówki. Widział wprawdzie ludzi Aulusowych, ale ci
28 13|         choć niewolnicę. Musi ona wprawdzie gdzieś mieszkać, więc Winicjusz
29 14|      Armenii. Tygellinus próbował wprawdzie jeszcze wspomnieć o czarach,
30 15|      schlebia miłości własnej. Ja wprawdzie często sobie tak to tłumaczę,
31 16|            Karność wojskowa ujęła wprawdzie na czas w karby jego samowolę,
32 16|        trudności i nie przestając wprawdzie zaręczać za niezawodny skutek
33 17|     wszystkim chrześcijanom. Jest wprawdzie biedny, gdyż niemal wszystko,
34 19|        tego korzystać:~- Bramy są wprawdzie strzeżone przez twoich ludzi,
35 22|     drzwiom. Starzec zdołał mu je wprawdzie zastąpić, lecz on, przycisnąwszy
36 22|        tego nie wiedział. Widział wprawdzie Liga skradającego się do
37 23|        jej nie ujrzeć... Rozumiał wprawdzie, że zaszły między nią i
38 24|        Przez głowę przeleciała mu wprawdzie myśl, że wówczas mógłby
39 25|          Chilona. Litość nie była wprawdzie całkiem obcą temu światu,
40 25|     przeciwne jego duszy. Słyszał wprawdzie i on w Ostrianum, że należy
41 26|          pomstę Bożą. Wydawał się wprawdzie zmieniony, ale przecie dopiero
42 26|      odpowiadał niemal z pogardą. Wprawdzie pomiarkował się wkrótce,
43 27|        Długi czas wstrzymywał się wprawdzie z okazywaniem mu niechęci,
44 27|      rozdział. Czasem łudziła się wprawdzie, że jego dusza otworzy się
45 28|        się jej wrócić ją Aulusom? Wprawdzie odrzekła mi, że to jest
46 28|         rzymskim instynktom. Mnie wprawdzie Ligia obchodzi więcej niż
47 29|       Ligii. Glaukus nie wiedział wprawdzie, gdzie znalazła schronienie,
48 29|          grubiański. Nie przestał wprawdzie od razu nurzać się w rozkoszy
49 29|       twoją niekorzyść. Nie ma on wprawdzie do ciebie osobistej nienawiści,
50 32|     oszczędzili. Glaukus myli się wprawdzie, mniemając, żem ja przyczyną
51 32|       wszystko. Przypomniał sobie wprawdzie, że przyrzekł jej, iż nie
52 40|          człowiek, który wiedział wprawdzie, co o kim ma myśleć, i przyjmował
53 40|            i w mieście opowiadano wprawdzie dziwy o wyrafinowaniu, do
54 42|          i potworne. Nie wiedział wprawdzie, która część miasta zaczęła
55 42|        jak za Ardeą. Tłumy dążyły wprawdzie do gaju bocznymi ścieżkami,
56 43|    augustianów... Nero rozkazywał wprawdzie trzydziestu legiom stojącym
57 43|           Ligia nie odpowiedziała wprawdzie na wołanie, lecz mogła znajdować
58 43|           spadł z piersi. Widział wprawdzie, z jak strasznymi niebezpieczeństwami
59 45|       zapuszczać. Ogień nie objął wprawdzie dotychczas tej części miasta,
60 45|        robił?~Chilo zmieszał się. Wprawdzie jak wielu ludziom, tak i
61 46|            Marmury nie paliły się wprawdzie płomieniem, ale nocami,
62 47|     wzburzony lud. Lud przeklinał wprawdzie, krzyczał i gwizdał na widok
63 47|          mienić. Nie wzruszyła go wprawdzie zagłada ojczystego miasta,
64 49|           ostatecznym, który może wprawdzie w szczęśliwym wypadku uratować
65 50| Upodobanie jej do Winicjusza było wprawdzie raczej chwilowym zachceniem,
66 51|       myśląc o tym nabrał otuchy. Wprawdzie postawić zbrojny opór pretorianom
67 52|           z Winicjuszem, udał się wprawdzie do Akte o pomoc dla Ligii,
68 52|         niczego. Winicjusz chciał wprawdzie i to uczynić, lecz Petroniusz
69 56|         Przez głowę przebiegła mu wprawdzie jasna i szybka jak błyskawica
70 57|       wynieść jako umarłą.~- Jest wprawdzie człowiek - rzekł Nazariusz -
71 60|           tamy pożarowi, nie było wprawdzie tak straszne, jak stare
72 64|    opustoszały znacznie. Chwytano wprawdzie jeszcze i więziono ofiary,
73 64|         Baranka niż inni. Słyszał wprawdzie, że wobec Boga ludzie są
74 65|           twoją zakładniczką. Ona wprawdzie jest obecnie w więzieniu,
75 66|            Do Winicjusza nie miał wprawdzie nienawiści i na śmierci
76 68|          I ona, i Ursus wchodzili wprawdzie niejako pod opiekę ludu
77 69|   natychmiast do więzienia. Ofiar wprawdzie było już mniej, bo ogół
78 73|         wieńców, uczt i rozkoszy. Wprawdzie mi inne obiecywał szczęście,
79 74|          ostatni. Wielu wiedziało wprawdzie, że nad wykwintnym arbitrem