Rozdzial

 1 1  |    wspaniałych posągów z hebanu, poczęły maścić ich ciała delikatnymi
 2 1  |         Frygijki i dwie Murzynki poczęły uprzątać epilichnia z woniami.
 3 4  |          mieszkań, z całego domu poczęły się wysypywać roje niewolników
 4 4  |         w wielki płacz; niektóre poczęły już sobie drapać policzki
 5 4  |  wiodących z korytarza do oecus, poczęły się znów ukazywać przerażone
 6 5  |      gorącą falą do twarzy, oczy poczęły sypać skrami, usta rzucać
 7 7  |       czesaniem. Dwie niewolnice poczęły nakładać jednocześnie na
 8 7  |         niepokojem. Policzki jej poczęły pałać, serce bić, usta rozchyliły
 9 7  |         i woń arabskich kadzideł poczęły ją znów odurzać. W Rzymie
10 7  |         tak tuż przy niej. Myśli poczęły mu się mącić; w żyłach czuł
11 7  |        które się boi, a do głowy poczęły jej się cisnąć bezładne
12 8  |          chwili dwie wielkie łzy poczęły się toczyć z wolna po jej
13 9  |          zamęt. Drzwi na światło poczęły się znów to odchylać, to
14 9  |        umiała sobie zdać sprawy, poczęły ją męczyć. Pragnęła zasnąć,
15 9  |     całkiem w gąszczu cyprysów i poczęły rozmawiać o tym, co im najbardziej
16 9  |        ją niepokój i różne obawy poczęły jej przesuwać się szybko
17 9  |       oczy jej spod złotych rzęs poczęły świecić zimnym blaskiem.~
18 11 |      świtaniu, gdy już w mieście poczęły się zjawiać wozy i muły
19 11 |  wreszcie łzy żalu i wściekłości poczęły mu kapać z oczu.~Petroniusz
20 12 |    przystawiwszy do ławki stolik poczęły im lać wino do czasz z cudnych
21 17 |     olbrzymie pięści barbarzyńcy poczęły zaciskać się z żalu i tłumionej
22 20 |     widok. Głosy obok Winicjusza poczęły szeptać: "Petrus! Petrus!..."
23 20 |          Wniebowstąpiemia obłoki poczęły zasuwać się pod stopy Zbawiciela
24 20 |     wzdłuż Via Nomentana, koguty poczęły piać oznajmując północ.
25 21 |      czekać jeszcze długo i kury poczęły piać na przedświt, nim ujrzeli
26 21 |         i owdzie pomniki grobowe poczęły się wychylać z cienia. Droga
27 21 |      murem, gromadki chrześcijan poczęły się rozpraszać. Trzeba było
28 23 |         minął. Rany i stłuczenia poczęły tężeć. Wróciła mu zupełna
29 24 |       pod nim.~Tymczasem z domku poczęły dochodzić uszu jego śpiewy.~-
30 24 | ostatecznym wyrokiem. Kości jego poczęły trzeszczeć w strasznych
31 25 |         światłość większa. Tłumy poczęły śpiewać hymn słodki, powietrze
32 29 |         jak z wolna policzki jej poczęły się pokrywać odblaskiem
33 31 |        owe poruszyły się, wiosła poczęły uderzać wodę, wyprężyły
34 31 |      głosem i wyuzdanymi ruchami poczęły przyzywać biesiadników.
35 31 |         muzykiem. Satyry i fauny poczęły gonić z krzykiem za nimfami.
36 33 |   Nastała chwila milczenia. Usta poczęły jej drżeć jak u dziecka,
37 36 |        oczyściwszy ją starannie, poczęły posypywać kwiatami i igliwiem
38 36 |        jeszcze wyraźniejsze, gdy poczęły iść narzędzia muzyczne cezara
39 39 |        wolnością i pustynią. Tak poczęły tęsknić i teraz, i podając
40 40 |    szczęśliwi i spokojni. A wtem poczęły ryczeć lwy. Rzecz to w Rzymie
41 42 |        Sam słyszałem... Gdy domy poczęły wkoło płonąć, tysiące głosów
42 43 |         Tu śmiałe i mściwe myśli poczęły przelatywać przez głowę
43 43 |    zwierzęta, a między nimi lwy, poczęły ryczeć z przerażenia. Winicjusza
44 45 |          cały cyrk, a prócz tego poczęły się ukazywać naraz i w innych
45 45 |       zgromadzenie. Liczne głosy poczęły powtarzać: "Dzień sądu!...
46 45 |     serca. Głosy z różnych stron poczęły wołać: "My owce twoje, paś
47 47 |          wreszcie i liczne głosy poczęły wołać:~- Petroniusz! Arbiter
48 49 |    żarzące się w głębi zgliszcza poczęły czernieć po wierzchu. Niebo
49 53 |     których chowano niewolników, poczęły się przepełniać. Powstała
50 53 |      żarliwie. Letnie błyskawice poczęły znów rozświecać niebo. Winicjusz
51 54 |         znużenia oczy Winicjusza poczęły się kleić. Monotonne okrzyki
52 54 |        ją zbudzić!"~Potem obrazy poczęły mu się mieszać. Widział
53 56 |        tyczące widowiska rzeczy. Poczęły się tworzyć stronnictwa,
54 56 |        lub mniejsze ich oddziały poczęły pod przywództwem mistrzów,
55 56 |      nieprzerwanym już łańcuchem poczęły się zmieniać lektyki senatorów,
56 56 |        brał udział. Zaduch i żar poczęły go dusić. Pot zimny wystąpił
57 56 |     posiniały, oczy wpadły, zęby poczęły szczękać, a ciało chwyciła
58 56 |       wrzasków. Rozdrażniane psy poczęły to dopadać do klęczących,
59 56 |         augustianów, które nagle poczęły wołać:~- Chilo zemdlał!~-
60 56 |         górę okrwawione paszcze, poczęły robić bokami i ziajać ciężko.~
61 56 |       skowycząc z cicha, one zaś poczęły jeden po drugim wytaczać
62 56 |      zmierzchły. Rozliczne głosy poczęły wołać: "Dosyć! Dosyć!"~Lecz
63 57 |  Widowisko było skończone. Tłumy poczęły opuszczać amfiteatr i wylewać
64 58 |          ze śmiechem i okrzykami poczęły napełniać amfiteatr, brwi
65 62 |       gdy już pierwsze fale ludu poczęły napływać do ogrodów cezara.
66 62 |          ku gwieździstemu niebu, poczęły śpiewać na cześć Chrystusa.
67 62 |    rozdzierające dziecinne głosy poczęły wołać: "Mamo! Mamo!", i
68 62 |          wrzeszcząc wniebogłosy, poczęły się chronić na wozy. Nagle
69 62 |       ogrodu.~Wszędzie też słupy poczęły już przepalać się i padać
70 63 |       rzędach amfiteatru, piersi poczęły mu grać żywiej i wówczas
71 66 |          oszalał.~Ściany budynku poczęły drżeć od wrzasku kilkudziesięciu
72 66 |       mąk. Zdławione łzami głosy poczęły wołać o łaskę dla obojga.~
73 67 |   żurawie, hodowane po ogrodach, poczęły krzyczeć zwiastując początek
74 74 |      serca biesiadników. Rozmowy poczęły brzęczeć raźnie, jak brzęczy
75 74 |          z Kos, rodaczki Eunice, poczęły migotać spod przezroczystych
76 Epi|         zbudził." Trwożne wieści poczęły obiegać miasto i rosły do
77 Epi|       ogrodowe kwiaty. Nogi jego poczęły kopać ziemię - i skonał.~