Rozdzial

 1 2  |             mu chodzi.~- O Atene! - zawołał Petroniusz - zdejm temu
 2 3  |         Jesteś większy niż cezar! - zawołał z uniesieniem Winicjusz.~
 3 7  |             że mowa ciągle o snach, zawołał: - A ja wierzę w sny i Seneka
 4 7  |           imieniu miasta i świata - zawołał Domicjusz Afer.~- Wina!
 5 10 |            ku nim.~- Gdzie Ligia? - zawołał strasznym, zmienionym głosem.~-
 6 11 |          jeszcze bardziej.~- Akte - zawołał chwytając jej ręce Winicjusz
 7 13 |              Na Hekate Triformis! - zawołał Petroniusz - odpowiedź warta
 8 13 |              szlachetny mędrcze! -- zawołał Petroniusz - bo utoniemy
 9 13 |            znaczy?~- Czy odgaduję - zawołał Chilon.~I skłoniwszy się
10 13 |            że on odnajdzie Ligię! - zawołał z radością Winicjusz - ale
11 14 |             chrześcijanką, panie! - zawołał Grek.~- Zastanów się, Chilonie.
12 14 |       podziemnych, można oszaleć! - zawołał z uniesieniem młody człowiek. -
13 16 |       szukał, panie, i znajdę ją! - zawołał pośpiesznie.~Nastało milczenie,
14 17 |              Ale on się powiesił! - zawołał robotnik.~I w głosie jego
15 19 |             aureusami.~- Jowiszu! - zawołał Chilon. Lecz Winicjusz zmarszczył
16 19 |         zawlec, dokąd chce.~- Oj! - zawołał Chilo, który nie wyobrażał
17 19 |           pozwól mu na to, panie! - zawołał Chilo. - Poczną w nas godzić
18 22 |           zwróciwszy się do Krotona zawołał prędkim, cichym głosem:~-
19 24 |            nie słuchał moich rad! - zawołał składając ręce.~- Milcz -
20 24 |              podniósł oczy w górę i zawołał:~- Łotr to był wierutny,
21 24 |       ramiona i wygiąwszy je w tył, zawołał:~- On to namówił mnie, bym
22 24 |               oddam wam... Panie! - zawołał zwracając głowę do Winicjusza -
23 25 |             żywiej, po czym siadł i zawołał:~- A niechby się stało,
24 29 |          której brakło.~To rzekłszy zawołał Eunice, która weszła, ubrana
25 32 | chrześcijanom - odparł Winicjusz. I zawołał dyspensatora.~Lecz Chilo
26 32 |              W imię Chrystusa!... - zawołał Grek we drzwiach do korytarza.~
27 32 |            ręce i grożąc pięściami, zawołał:~- Na Ate i na Furie! nie
28 34 |              Kaja."~- Nie, Ligio! - zawołał Winicjusz - przysięgam ci,
29 35 |            sen przyjemny i błogi! - zawołał śmiejąc się na widok uśpionego
30 35 |            Winicjusza, który wesoło zawołał o wieczerzę, a następnie
31 35 |         Lecz Winicjusz zerwał się i zawołał dyspensatora. - Niech niewolnicy
32 41 |            podniósł ręce ku niebu i zawołał: - Biada ci, święty grodzie
33 42 |          Zatybrze niż o cały Rzym --zawołał gwałtownie Winicjusz.~-
34 43 |            Chwała imieniowi Jego! - zawołał cały chór głosów. - Linus?... -
35 45 |            udał się do Ostrianum! - zawołał niecierpliwie Winicjusz.~-
36 45 |            z ciemnego kąta pieczary zawołał: "Zbudź się, który śpisz!"
37 47 |        ciemny płaszcz z kapturem! - zawołał. - Czyby naprawdę miało
38 47 |          wzniesioną ręką milczenie, zawołał:~- Obiecuję wam panem et
39 47 |       Pretorianów miałem gotowych - zawołał Tygellin - i gdybyś ich
40 48 |        zamknąwszy pośpiesznie drzwi zawołał:~- Ludzie mordują się koło
41 48 |          swej niepohamowanej duszy, zawołał:~- Przysięgam ci, nauczycielu,
42 49 |       azjatyckich.~- Tak uczynię! - zawołał Nero.~Ale Tygellinus począł
43 49 |           zapomniawszy o wszystkim, zawołał z rozjaśnioną twarzą:~-
44 49 |           boski! Kimże ja jestem? - zawołał Watyniusz. - Prawda! Trzeba
45 49 |            Co powiesz? Mów, radź! - zawołał Nero ujrzawszy jego ruch. -
46 49 |         nagle uderzył się w czoło i zawołał:~- Prawda!... Wśród tych
47 49 |                Jedźmy do Hellady! - zawołał z niechęcią Nero. Lecz w
48 49 |           na jego twarzy.~- Panie - zawołał widząc to Tygellinus - pozwól
49 49 |        ciebie.~- Ukarz zuchwalca! - zawołał Witeliusz.~Nero podniósł
50 50 |          tyle złota, ile sam waży - zawołał Tygellinus.~Chilo zaś odpowiedział:~-
51 50 |          Poppea. - Byćże to może? - zawołał Nero.~- Mogłem odpuścić
52 50 |         dziecko!~- Śpieszcie się! - zawołał Chilo. - Śpieszcie się!
53 51 |        wiadomość przez niewolnika - zawołał za odchodzącym Petroniusz.~
54 51 |   Petroniusz, zamiast odpowiedzieć, zawołał niewolnika i rozkazawszy
55 54 |                  Kolosie Memnona! - zawołał z przestrachem Chilo.~Lecz
56 56 |             piersiach kawał sera! - zawołał Senecjo.~- Nie tyś winien,
57 57 |          pozbędę zaraz.~To rzekłszy zawołał Seneki i oświadczył mu,
58 57 |            natchnienie.~- O, nie! - zawołał Nero. - Chcesz się wykręcić
59 57 |           radości i wzniósłszy ręce zawołał:~- Niech Chrystus uzdrowi
60 57 |            natychmiast.~To rzekłszy zawołał przełożonego atrium i wydał
61 57 |           ona jest chrześcijanką? - zawołał.~I począł patrzeć badawczo
62 57 |            mułów i koni.~- Niger! - zawołał cicho Winicjusz.~- Jestem,
63 58 |       spojrzał raz jeszcze naokół i zawołał:~- Bracia moi, módlcie się
64 59 |        igrzyska więcej nie pójdę! - zawołał rozpaczliwie, klaszcząc
65 59 |         rzymski.~- Co za brednie! - zawołał Tygellinus. - Hic abdera! -
66 59 |           oni widzą swoje bóstwo! - zawołał z boku Westynus.~Wówczas
67 62 |         wyciągnąwszy w górę ramiona zawołał okropnym, rozdzierającym
68 62 |         przed sobą nieznaną postać, zawołał z przerażeniem:~- Kto tam!
69 63 |            cezara~- To nieprawda! - zawołał z niepokojem Barkus. - Żonę
70 63 |           na święte peplum Diany! - zawołał Westynus.~Lecz Barkus zwrócił
71 63 |            jakiś donośny męski głos zawołał w górze pod velarium:~-
72 65 |             nic nie powiedziałem! - zawołał z niepokojem Scewinus.~Petroniusz
73 66 |      chwycił go za rogi.~- Patrz! - zawołał Petroniusz zrywając togę
74 68 |             Achai? - Na Polluksa! - zawołał Petroniusz.~I odszedł zadowolony,
75 70 |                Rabbi! Co ci jest? - zawołał z niepokojem.~A z rąk Piotra
76 Epi|               Przynoszę ci życie! - zawołał wchodząc centurion.~- Za