Rozdzial
1 2 | transitoria, to czy opłaci się nam skladać ofiary, by tę ruinę
2 2 | rzekł Petroniusz - pozwól nam posłuchać z bliska tego
3 2 | świszczącym głosem:~- I coraz nam bardziej obco między ludźmi,
4 2 | Muzoniusza, który mawiał nam, że szczęście polega na
5 4 | że Petroniusz nie odjął nam jej dla cezara, nie chciałby
6 5 | lata. Lecz sprawcą porwania nam dziecka jest Petroniusz.
7 10| Krew mu płynie, jak i nam, z twarzy i pan go kocha.
8 11| krzywdę, jaką wyrządziłeś nam i Ligii.~A on stał z czołem
9 12| jaką wyrządziłeś Ligii i nam."~- Widocznie ich bóg to
10 13| fałdy mojej togi i która da nam o nim bliższą wiadomość.~-
11 14| z boleści, lecz zachowaj nam swój głos!~Zdumieli się
12 14| stratę niezmierną, niech nam choć ten skarb pociechy
13 14| Chilonie, czy ta teza, którą nam głosisz, nie odbije się
14 14| odnaleziona, to jest, gdy nam wskażesz jej kryjówkę. Merkury
15 15| Stabiów, oklasków ni wieńców nam nie zbraknie i to będzie
16 15| bacząc przy tym pilnie, czy nam z nią pięknie i czy ludzie
17 15| Watyniusz zapowiedział nam jakieś nadzwyczajne walki
18 17| północy, a teraz gotują nam dopiero wieczerzę.~- Czasu
19 18| jeszcze śmielsze zamysły. Chce nam się stworzyć jakieś wschodnie
20 18| jedną, rozkosz życia. Chce nam się zapomnieć o Rzymie,
21 18| tymczasem dusimy ludzi, gdy nam w jakikolwiek sposób zawadzą.
22 20| jest kochać tych, którzy nam dobrze czynią, albowiem
23 20| więc tym, którzy krzywdy nam czynią, nie tylko przebaczać,
24 21| spośród tłumu, bo mogliby nam rzucić pod nogi kamienie,
25 23| którego wierzymy, kazał nam miłować nawet nieprzyjaciół.
26 24| ciszy:~- A oto powiedział nam Zbawiciel: "Jeśliby twój
27 25| przebaczyłaś?~- My chrześcijanie. Nam nie wolno chować w sercu
28 26| gdy wiatr od nich, to palą nam lasy. I nie boimy się ni
29 26| pojmiesz, Winicjuszu, ale nam kłamać nie wolno, nawet
30 26| być nauka, która nakazuje nam miłosierdzie nawet względem
31 26| nas Libityną i przerwał nam rozmowę. Pomponia powiedziała
32 26| wszechmocny i miłosierny, ale nam ani do głowy nie przyszło,
33 28| przeważy, to może zachce nam się Egiptu. Nalegałbym najmocniej,
34 29| mamy i tak! nie potrzeba nam jeszcze chrześcijan. Policz
35 29| zaś rzekł:~- Eunice, każ nam, boska, przygotować wieńce
36 30| będę naprawdę bogiem.~- A nam dasz na żony gwiazdy, my
37 30| Apis błogosławi! Wyprawiłeś nam tak wspaniałe igrzyska w
38 30| zaproś go na ucztę, jaką nam Tygellinus obiecuje wyprawić
39 30| czym rzekł:~- Zobaczymy, co nam urządzisz na stawach Agryppy.
40 35| naszemu Parysowi i tańczył nam przygodę Ledy, przy czym
41 38| służyli oboje, póki starczy nam przędzy życia. Kocham cię
42 39| świecie najdroższą. Razem nam będą biły serca, jedna będzie
43 39| prawdziwi, ale są piękni, jest nam przy nich wesoło i możemy
44 40| coś nieznanego idzie ku nam z przyszłości, coś się załamuje
45 40| a tymczasem nie chce się nam obarczać życia i służyć
46 41| życie nie czynić. - Uczyń nam jeszcze jedną łaskę, boski -
47 42| powiem. Biada miastu, biada nam wszystkim i mnie! Co się
48 42| Biada! Biada miastu i nam!" - lecz Winicjusz wskoczył
49 43| już padł. Dzięki wam.~- Nam nie wolno odmówić pomocy -
50 45| Chrystusa i biskupem. Potrzymaj nam muły, a dostaniesz moje
51 48| chata kopacza, który dał nam schronienie, gdy wróciwszy
52 49| czemuście nie przyszli nam w pomoc? Co to nieszczęsne
53 49| ciebie, cezarze, groziłeś nam sądem wieków potomnych,
54 51| Niechaj zaczeka. Zaśpiewa nam przy obiedzie hymn do Apollina.
55 51| rzekł:~- A gdyby przyszło nam się rozłączyć?... Eunice
56 51| gdy oto cezar przeczyta nam nową pieśń z Troiki, musiałbyś,
57 53| gdzie się ukryć.~- Biada nam! Kto nas osłoni?~I tak w
58 53| czemuś umarł i czemuś utrapił nam serca, którzyśmy wierzyli,
59 53| Tyś ją sam miłował. Tyś nam błogosławił! To jeszcze
60 54| więzienia. Im więcej zostanie nam czasu, tym lepiej. Nie wszystko
61 56| Ligia, nikt jednak nie dał nam odpowiedzi, ale być może,
62 56| ale być może, iż nie ufają nam.~- Dużo ich jest? - pytał
63 59| tamten mówił z krzyża? Biada nam!~- Słyszałem - odpowiedział
64 59| ich znasz dobrze: powiedz nam, co oni widzą?~A Grek wypluł
65 61| pamiętasz, coś mówił, gdy nam się nie udało wyrwać jej
66 62| gdzie indziej: "Biada nam!" W tłumie rozległ się świst
67 65| człowiek i oby bogowie dali nam takich jak najwięcej."~Lecz
68 69| zbudowany jest Kościół Boży. Daj nam umrzeć, ale nie pozwól na
69 70| jasność, która zbliża się ku nam? - Nie widzę nic - odpowiedział
70 70| Jakowaś postać idzie ku nam w blasku słonecznym.~Do
71 73| Rzymie, a czego nie wiemy, to nam dopowiadają listy twoje.
72 73| naszego żywota, to błogosławi nam Chrystus, umiłowany nasz
73 73| znamy, bo nasza Prawda każe nam płakać nad cudzą niedolą,
74 73| większej radości.~I tak nam płyną tu dni i miesiące
75 73| czasach, które dziś snem nam się wydają, a gdy pomyślę,
|