Rozdzial

 1 1 |        czworakach, a tylko wobec nas udaje ludzi. Ale teraz dużo
 2 1 |       albo Seneka. Bo widzisz, u nas teraz dobrze jest pisać
 3 1 |       triclinium, gdzie czeka na nas śniadanie, a następnie,
 4 2 |           że zaś retoryki uczyli nas Grecy, przeto mnie samemu
 5 2 |             Więc miłość z bogami nas równa - o Ligio!...~A ona
 6 4 |        jeszcze mogliby złożyć za nas ofiary Jovi Liberatori...
 7 4 |         dom! On to sprowadził do nas Petroniusza. Biada Ligii,
 8 7 |        Ligia. - Petroniusz był u nas przedtem, nim mnie zabrali,
 9 7 |       Ursus tylko mi mówił, że u nas lasy, lasy i lasy.~- A w
10 7 |      ludzi podobna, a tak byłoby nas dwie, chociaż i Rubria dostaje
11 8 |  policzka, poczęła szeptać:~- Ty nas nie zdradzisz, Akte, nieprawda?~-
12 11|           gdy je przeniosła koło nas. To prawda! Zapłakało. Pewno
13 14|      koili przyjaźnią, ty ukoisz nas pieśnią.~- Tak! - odrzekł
14 14|         i Pomponii, a zarazem od nas obydwóch, ale nawet od Ligii,
15 14|        podnosić? Czy chciałbyś w nas wmówić, że Pomponia, a z
16 15|      jako Grecy, lepiej potrafią nas ocenić niż wilcze plemię
17 15| jaskiniach Amfitryty. Słuchałyby nas natomiast delfiny, gdyby
18 16|    Winicjusz.~- Arystoteles uczy nas, panie, że mniejsze rzeczy
19 17|    czasem głowy węża, wszystkich nas czeka zguba, a z nami razem
20 18|      Baiae, gdzie naprzód opadły nas wspomnienia matki i wyrzuty
21 18|          go ścigają Furie, budzi nas, spogląda za siebie, przybiera
22 18|       płakał. Potem wpadł między nas, którzyśmy czekali za sceną,
23 19|        zawołał Chilo. - Poczną w nas godzić kamieniami, a wówczas
24 19|        Bez nich nie puszczono by nas. Rozpytałem się też dobrze
25 21|      kapturów i ludzie patrzą na nas.~Tak było rzeczywiście.
26 22|      Winicjusz. - Nie trzeba, by nas widziano na podwórzu.~Lecz
27 23|  pozbawiłeś opiekunów, dachu - i nas, którzyśmy ci dobrym za
28 23|   opuścić ten dom, w którym może nas dosięgnąć prześladowanie
29 23|        to winy się stało, ale na nas musiałby spaść gniew prawa...~-
30 23|        do tego domu, nie widział nas nikt prócz jednego Greka,
31 24|    inaczej bowiem zatrzymywaliby nas ustawicznie, aby całować
32 24|     wszystkich chrześcijanach.~- Nas większa moc strzeże.~- Słusznie!
33 26|       czym wyjął ją i rzekł:~- U nas nie ma niewolników. Lecz
34 26|    siedzim w lasach, ale ziemi u nas tyle, że nikt nie wie, gdzie
35 26|   odbieramy. Oni zaś nie śmią do nas iść, jeno gdy wiatr od nich,
36 26|        narodzić, ale gdyby tak u nas, w puszczy, przyszedł na
37 26|         nie rozumiem.~- Patrz na nas: niema dla nas rozłączeń,
38 26|          Patrz na nas: niema dla nas rozłączeń, nie ma boleści
39 26|       was jest końcem życia, dla nas jest tylko jego początkiem
40 26|         Nadszedł Aulos, straszył nas Libityną i przerwał nam
41 28|          lekarstwem, ale mógłbyś nas nie zastać. Pomyśl jednak,
42 28|        nadzwyczajność nie otacza nas ze wszystkich stron? Nie
43 28|     wiązały, a nienawidzę, bo on nas dzieli. Czasem mi się zdaje,
44 28|          gdy kocham ją za to, co nas dzieli, domyślisz się, jaki
45 29|   wydawało mi się, że oczarowano nas oboje. - A gdybyś - rzekł
46 31|       Kocham cię!... Pójdź! Nikt nas nie ujrzy. Spiesz się!~Winicjusz
47 39|    wiekiem i pracą. Paweł będzie nas także odwiedzał, nawróci
48 40|         pod nami, coś umrze obok nas, zgoda! Ale umrzeć potrafimy,
49 40|       służyć śmierci wpierw, nim nas zabierze. Życie istnieje
50 42|          przy Wielkim Cyrku. Gdy nas wysłano, środek miasta był
51 45|    został za nami i teraz grzeje nas w plecy. Nigdy jeszcze na
52 45|       wołać: "My owce twoje, paś nas!" Bliżsi zaś mówili: "Nie
53 45|       zaś mówili: "Nie opuszczaj nas w dniu klęski!"~I klękali
54 46|        miasto wołały: "Mordujcie nas wobec tego ognia!" Złorzeczono
55 48|          sercach, On nie opuścił nas, jakoż więc ja, sługa, nie
56 51|        mówi do niego:~"Nazywacie nas nieprzyjaciółmi życia, ale
57 51|          ona bez naszej pomocy o nas myśli." Byłoby jednak rzeczą
58 51|      setniku, spoczął nieco przy nas i wychylił krater wina? -
59 53|       wrócimy do domów, pochwycą nas pretorianie. Nie wiemy,
60 53|          ukryć.~- Biada nam! Kto nas osłoni?~I tak w ciszy nocnej
61 56| Tygellinus i Chilo spoglądają na nas w tej chwili... Słuchaj
62 57|       Apostoł obiecał przyjść do nas z amfiteatru i jemu powiem
63 57|          za innymi. Wy czekajcie nas koło małej świątyni Libityny.
64 57|      zniżonymi głosami.~- Choćby nas kto ujrzał - mówił Niger -
65 60|     wszystkich kątów:~- Wiedźcie nas na śmierć!~Winicjusz wpił
66 60|        Na wszystkie piwnice jest nas dziesięciu - odrzekł strażnik -
67 60|     wobec niego? Gdy przyszli do nas pretorianie, bałam się śmierci
68 60|    śmierć moją?... Bo wówczas On nas połączy, a ja cię kocham
69 69|       statek, który ma przewieźć nas oboje do Neapolis i Sycylii.
70 69|         z nami i tobą. Wysłuchaj nas, którzy błagamy cię jak
71 69|   głosami:~- Chroń się, Rabbi, i nas wyprowadź spod mocy Bestii.~
72 73|          doszła z Palatynu aż do nas. Po drodze do Grecji był
73 73|         mają zginąć jeszcze. Dla nas Piotr i Paweł nie zmarli,
74 73|          końcem wszystkiego, dla nas będzie tylko przejściem