Rozdzial

 1 2 | Różnojęzyczna ludność powtarzała w głos ich imiona z dodatkiem przezwisk,
 2 6 |           gesta, rubaszne krzyki i głos przypominający grających
 3 7 |        półbogowie, tymczasem cichy głos Akte odkrywał raz po raz
 4 7 |       usłyszy ten miły i upodobany głos, który jej mówił o miłości
 5 7 |           po chwili niski, znajomy głos ozwał się z drugiej strony:~-
 6 7 |          uszy, które słyszały twój głos, milszy mi od głosu fletni
 7 7 |        Lecz w tej chwili ozwał się głos Akte, która spoczywała z
 8 7 |        człowiekowi nawet przyjazny głos wydałby się w takiej chwili
 9 7 |       oczyma nierządnicy, rzekła w głos:~- Szuka, czego nie zgubił.~-
10 7 |            swój hymn do Wenus. Ani głos, lubo nieco przyćmiony,
11 7 |        jego, i siebie samej. Jakiś głos, podobny do głosu Pomponii,
12 7 |        względu na swój "niebieski" głos mało, pod koniec wychylał
13 14|         Eheu!...~I podnosząc coraz głos przeszedł w krzyk rozpaczliwy,
14 14|             lecz zachowaj nam swój głos!~Zdumieli się obecni, zdumiał
15 14|     cezarowi, gdyby podnosząc zbyt głos narażał go na szwank jakikolwiek.~-
16 15|       pielęgnujemy nasz niebiański głos, czujemy zawsze jednak nienawiść
17 15|             Poznałbym wszędzie jej głos i ruchy. Sam pójdę w przebraniu
18 19|    ośmielony jego radością, zabrał głos i począł dawać rady. Według
19 20|         wydawało mu się, że słyszy głos Ligii. Podobne kształty
20 20|            poczęła mu się trząść i głos zamarł mu w piersi. Winicjusz
21 22|           w Ligii z przerażenia, a głos zamarł jej w gardle. Chciała
22 23|      wyszeptać:~- Ligio...~Na jego głos wiaderko zadrżało w jej
23 23|         tak, jakby przez nią mówił głos jakiś inny:~- Kryspie, niech
24 24|     zabijajcie mnie! Litości!...~I głos jego, dławiony bólem, słabł
25 27|           się jej potrzebniejszym, głos jego milszym i że potrzeba
26 27|            usłyszawszy podniesiony głos Kryspa weszli do letnika
27 31|        Więc kto? Petroniusz zniżył głos:~- Ogień Westy został splugawiony,
28 35|          świątyniach, by mu wrócił głos - i biada Rzymowi, a zwłaszcza
29 36|          wtem modlitwę przerwał mu głos Ligii, która rzekła:~- Miasto
30 37|       mojej, i ja mu wierzę. Jakiś głos mówi, mi w duszy, że każde
31 38|         powietrzem i ochraniać ten głos, którym obdarzyli mnie bogowie
32 39|       wolno jej kochać, odjęły jej głos, a natomiast napełniły oczy
33 39|           i podając jeden drugiemu głos w ciszy nocnej, napełniły
34 41|         wokół mnie i powiem ci (tu głos Nerona zadrgał rzeczywistym
35 41|            jako artysta.~Tu zniżył głos tak, aby Winicjusz nie mógł
36 43|        ustępować z drogi, klnąc na głos cezara i pretorianów. W
37 43|            jego doszedł ów posępny głos, który słyszał już raz w
38 43|         jakiś znajomy Winicjuszowi głos rzekł nagle:~- Za bramą
39 45|          Chwilami Kryspus zabierał głos i krzyczał: "Wyrzeczcie
40 45|      czernią ludzką jakiś spokojny głos rzekł:~- Pokój z wami!~Był
41 45|               Pokój z wami!~Był to głos Piotra Apostoła, który przed
42 47|         moich, o kolebko droga!... Głos jego na otwartym powietrzu,
43 48|         bóstwo! - ozwał się z tyłu głos Chilona. - Ale nie wiem,
44 50|       mocniej, starszy znów zabrał głos~- Słowa twoje, panie, są
45 53|      śmiertelne źrenice, i usłyszy głos, od którego mdleją serca.~
46 53|            zgromadzonych ozwał się głos kobiecy, pełen żałosnej
47 53|           począł się skarżyć drugi głos:~- Kaci znieważyli córki
48 53|           po chwili usłyszano jego głos:~- Jesteś, Panie, i ukazujesz
49 53|           z ich łez i krwi, jednak głos zadrgał mu wzruszeniem,
50 54|   kagankiem w ręku i świeci. Jakiś głos, jakby głos Petroniusza,
51 54|          świeci. Jakiś głos, jakby głos Petroniusza, wołał za nim
52 54|           po czym ozwał się głuchy głos Winicjusza:~- Skrzywdziłem
53 56|         ozwał się jakiś znajomy mu głos. Posłuchawszy przez chwilę,
54 56|          powiedz.~Winicjusz zniżył głos i odrzekł:~- Jest między
55 56|    spokojni i świetni. Przeraźliwy głos rogu uciszył oklaski, a
56 56|          głębi łon ~Wznosiły łzawy głos,~Byś nad ich dziećmi litość
57 56|             gdzieś wówczas był?~Tu głos mu zadrgał i zwilgotniały
58 57|         Jestem, panie! - ozwał się głos wśród dżdżu.~- Wszystko
59 57|         dał się słyszeć pełen bólu głos Nazariusza:~- Panie, przenieśli
60 58|   bliższych rzędów ozwał się jakiś głos spokojny i uroczysty:~-
61 58|          również dech w piersiach. Głos Kryspusa rozlegał się coraz
62 60|            Wtem tuż obok ozwał się głos dozorcy Cuchnących Dołów:~-
63 62| wierzchotka masztu podobny do jęku głos: - Przebaczam!...~Chilo
64 62|  augustianie, ale i tłuszcza mogła głos jego dosłyszeć:~- Ludu rzymski!
65 63|           wtem jakiś donośny męski głos zawołał w górze pod velarium:~-
66 64|           winnych. W senacie żaden głos nie odzywał się również
67 66|        Nagle ozwał się przeraźliwy głos mosiężnych trąb, a na ów
68 67|           tura, usłyszałem w duszy głos: "Broń jej!", i to był niezawodnie
69 67|               i to był niezawodnie głos Baranka. Więzienie wyżarło
70 69|         ustawało dotąd. Kogo tylko głos publiczny wskazał jako chrześcijanina,
71 70|            uszu Piotrowych doszedł głos smutny i słodki, który rzekł:~-
72 72|     świątynie, czynił wota za jego głos, wieńczył jego posągi i
73 74|           nigdy przyjacielem, i za głos jego wstydzić się nie mam