Rozdzial

 1 7 |                 Myśli nawet jechać do Ancjum, by odetchnąć morskim powietrzem.~
 2 11|          Czyniono wota i wyprawiano w Ancjum, gdzie nastąpiło rozwiązanie,
 3 14|      Peetroniusz zaś mówił: - Jedź do Ancjum! Tam ona przyszła na świat,
 4 14| miedzianobrodą małpę; by pojechała do Ancjum, a stamtąd do Neapolis lub
 5 14|           znać, bo ja muszę jechać do Ancjum.~- Dobrze.~- A jeśli któregokolwiek
 6 14|           zabiegów, to przyjeżdżaj do Ancjum. Tam nie zbraknie ni kobiet,
 7 15|               niewolnika posyłam ci z Ancjum ten list, na który, jakkolwiek
 8 15|              doniosę. Siedzimy tedy w Ancjum i pielęgnujemy nasz niebiański
 9 17|         Ostrianum podąży do cezara do Ancjum lub schroni się w domu pewnego
10 30|            nie mogę znosić. Wyjadę do Ancjum. Duszę się w tych ciasnych
11 30|              Agryppy. Potem wyjadę do Ancjum. Wy wszyscy jesteście mali,
12 32|              stanowczo za trzy dni do Ancjum, i zaraz nazajutrz poszedł
13 32|            listę osób zaproszonych do Ancjum, którą rano przyniósł mu
14 32|             opuścić dom i wlec się do Ancjum. Ale trzeba! Bo to nie tylko
15 32|             był czas. Teraz musisz do Ancjum.~- Teraz muszę do Ancjum...
16 32|              Ancjum.~- Teraz muszę do Ancjum... Patrzże, w jakich my
17 32|               nie odpowiadam. Mówmy o Ancjum. Wiedz, że czeka cię tam
18 32|              śmierci może wydawać i z Ancjum.~Lecz Winicjusz nie słuchał.
19 33|               Rzymie; cezar jedzie do Ancjum, a ja z nim muszę, gdyż
20 33|              u bramy Nomentańskiej. W Ancjum mam willę, w której zbierać
21 33|      towarzyszyć młodemu trybunowi do Ancjum, łatwo mu bowiem było znaleźć
22 33|          długo przyjdzie mi zabawić w Ancjum, i pamiętajcie, że przy
23 34|               mojej woli." On długo w Ancjum nie zabawi, bo mu się chce
24 34|           zabiorę je do mojej willi w Ancjum i będą mi cię przypominały.~
25 35|              kupić coś do czytania do Ancjum... Co słychać?~- Chodzisz
26 35|             pójdź do mnie. Pomówimy o Ancjum i o czymś jeszcze.~- Dobrze -
27 35|             pojutrze wybieramy się do Ancjum.~- Skądżebym miał wiedzieć?~-
28 35|               tą pantominą, naprzód w Ancjum, a potem w Rzymie.~- Gorszono
29 35|        cytrzyście, a potem pogadamy o Ancjum. Trzeba o tym pomyśleć,
30 35|          oświadczył, że nad pobytem w Ancjum nie myśli sobie łamać głowy.
31 35|             Akte. Ale ty się strzeż w Ancjum Poppei, która jest mściwa.~-
32 35|              mi nie spadnie z głowy w Ancjum.~- Jeśli sądzisz, że mnie
33 35|            Cezar pojutrze wyjeżdża do Ancjum i ja, eheu! muszę mu towarzyszyć.
34 35|                Przeklęte niech będzie Ancjum i podróże Ahenobarba. Trzykroć,
35 36|            drogą Pobrzeżną uda się do Ancjum. Rozkazy były wydane już
36 36|            dostatecznie napatrzyć. Do Ancjum droga nie była trudna ni
37 36|             nazajutrz po przybyciu do Ancjum mogła mieć swą zwyczajną
38 36|             dumy, że cała droga aż do Ancjum miała być tak przytrząśnięta
39 36|       znakomite w Rzymie, emigruje do Ancjum. Nero nigdy nie podróżował
40 37|               łaskę w twych oczach. W Ancjum dni i noce będą mi schodziły
41 38|               była kiedy z Aulosami w Ancjum? Jeśli nie, będę szczęśliwy,
42 38|          wille jedna za drugą, a samo Ancjum to nieskończony szereg pałaców
43 38|            jestem pewien, że polubisz Ancjum i tę willę. Zaraz po przybyciu
44 38|              upłynie, ujrzysz płonące Ancjum." Lecz cezar nazwał go głupcem. "
45 38|            tragiczniejszego widoku od Ancjum?" Tu wszyscy poczęli mówić,
46 38|            Ale on długo zostanie tu w Ancjum, a nim wróci, dawno i niewolnicy
47 39|            Marku, za to, że opuściłeś Ancjum bez wiedzy cezara? - pytała
48 39|          które miały mnie przynieść z Ancjum do Rzymu i na których przebiegłem
49 39|              Czyś ty czuła, żem tam w Ancjum przemawiał do ciebie i rozmawiałem
50 40|                         ROZDZIAŁ XL~W Ancjum tymczasem Petroniusz odnosił
51 40|        okazywał się niezbędnym. Ale w Ancjum, wśród pałaców przeglądających
52 40|        śmierci nie został wydany. I w Ancjum, i w mieście opowiadano
53 40|               rzekł - rozkaż, a spalę Ancjum. Albo wiesz co? Jeśli ci
54 40|         ciebie pozwolenie opuszczenia Ancjum na tak długo, jak zechcesz,
55 41|              Winicjusz wyjeżdżając do Ancjum zostawił ją pod opieką niejakiego
56 42|      głębokiej nocy przez puste ulice Ancjum, w kierunku Laurentum. Wpadłszy
57 42|         trzymał od czasu przyjazdu do Ancjum rozstawne konie, aby móc
58 42|               podejmował się podpalić Ancjum lub sztuczne drewniane miasto,
59 42|              ze strony przeciwnej, do Ancjum, krzyknął przebiegając koło
60 42|         jechali z wieścią z miasta do Ancjum, skoczył ku nim i począł
61 42|           którym na początku pobytu w Ancjum pisał do Ligii: że każde
62 43|              broni, wyjechał bowiem z Ancjum tak, jak wieść o pożarze
63 45|            gdy ty, Jowiszu, bawiłeś w Ancjum, często przymierałem głodem
64 46|             trzeciego dnia nadbiegł z Ancjum, poczęto burzyć domy na
65 48|          wsparł ręką o skałę. Droga z Ancjum, wypadki pod murami, poszukiwanie
66 48|           opowiadać, jak przyleciał z Ancjum, jak szukał jej pod murami
67 48|              chcecie jechać ze mną do Ancjum? Tam siądziemy na statek
68 48|               z rozkazu cezara. Już w Ancjum skarżył się, że nie widział
69 49|            niewolnic przywiezionych z Ancjum i który niecierpliwił się
70 51|              Tarsu nawrócił jeszcze w Ancjum większą część jego niewolników,
71 53|               list; podarował willę w Ancjum synowi jej z pierwszego
72 67|              Tarsu nawrócił jeszcze w Ancjum większą część tych ludzi.
73 69|        odnajdziem i zabierzemy cię do Ancjum, gdzie czeka statek, który