Rozdzial

 1 1 |            domu moim dopóty, dopóki głowa moja nie będzie tak biała,
 2 2 |             mnie.~Markus potrząsnął głową.~- Nie? - pytał Petroniusz. -
 3 2 |             zmieszana i ze schyloną głową, kreśląc coś trzciną na
 4 2 |            wieczornych dni życia, z głową pobieloną szronem, ale czerstwy,
 5 2 |          kto ty jesteś - i nie byle głowa!~ ~Po czym zawróciwszy w
 6 7 |        słońca. Olbrzymi Herkules, z głową jeszcze w świetle, od piersi
 7 8 |             profilem, ze wzniesioną głową i rękoma, patrzyła w niebo,
 8 8 |       godnie stuknąć w żelazo, to i głowa pod nim nie wytrzyma.~Lecz
 9 9 |             z nich trzymały nad jej głową pęki strusich piór, osadzone
10 9 |             która stała przed nią z głową pochyloną, to wznosząc z
11 11|     straszny, że chciało mu się bić głową o ściany atrium, póki jej
12 11|             wisiałoby nad jej drogą głową. A teraz stało się i za
13 11|       zemście.~I wreszcie wyszedł z głową bezradną, pełną ciężkich
14 11|       niebezpieczeństwa zawisły nad głową Ligii, tak straszne, że
15 12|      kochankiem? - spytał wskazując głową na służbę.~Lecz na to nie
16 13|             garbem zaś wznosiła się głowa wielka, o twarzy małpiej
17 20|             kapturem, ale z odkrytą głową, i wstąpił na kamień leżący
18 20|            Stara, obnażona z włosów głowa poczęła mu się trząść i
19 20|        bliski grobu, z drżącą nieco głową, który dając świadectwo,
20 21|           dam tylko jedno uderzenie głową w brzuch i zobaczymy, kto
21 22|    przegiętego w tył, z przechyloną głową i z usta-mi we krwi. Ujrzawszy
22 22|          wysunęła się do wpół jakaś głowa i poczęła się rozglądać
23 22|           ów widok uczuł, że nogi i głowa jego stają się zimne jak
24 23|            ten człowiek (tu wskazał głową na Ursusa) odebrał młodzieńcowi
25 24|             chwilę chwiał swą białą głową zniżając ją ku piersiom
26 24|      wsparty na niej rękoma, kręcił głową jak zwierz schwytany w sidła,
27 26|         ocknął się osłabiony, ale z głową chłodną i bez gorączki.
28 26|             nad wszystko uwielbiona głowa, wobec której świat cały
29 28|         więc siedzieć w domu sam, z głową pełną myśli i sercem pełnym
30 28|           teraz oto całymi dniami z głową opartą na rękach i rozmyślam,
31 30|          budować miasto, które jest głową świata i moją stolicą.~-
32 31|          torsem legionisty widniała głowa greckiego boga albo przynajmniej
33 31|             i potrząsnęła swą złotą głową, niby czemuś przecząc. Tymczasem
34 31|            przed nim jakaś postać z głową owiniętą w zasłonę i wsparłszy
35 32|           śmierci i co chwila jakaś głowa zanurza się w ów mrok.~-
36 33|          nauki.~Mówił z podniesioną głową, głosem stanowczym, ale
37 35|         jakby chciał sprawdzić, czy głowa jego jest w porządku.~-
38 39|        ślicznych fałd jej ramiona i głowa wychylały się jak rozkwitłe
39 41|             na cytrze i z pochyloną głową, po czym powstał nagle i
40 43|           męczył go coraz bardziej. Głowa, szyja i plecy oblewały
41 47|            i miecze chwiały się nad głową Petroniusza, drapieżne ręce
42 47|            i począł nią wywijać nad głową na znak, że chce przemówić.~-
43 48|             najdroższa mu w świecie głowa jest blisko i że za chwilę
44 48|         blasku ognia, ze spuszczoną głową, niepewna, czy jej nie wezmą
45 51|             siedział na trójnogu, z głową pochyloną niemal do kolan
46 53|             oczy i trząsł swą białą głową nad tym ludzkim bólem i
47 55|        jeszcze chwilę ze spuszczoną głową, po czym podniósł ją i rzekł
48 55|          Rufiusa. Dziecko z rozbitą głową majaczyło w gorączce, matka
49 56|       krążyła ustawicznie. nad jego głową jak ptak złowrogi. Widzowie,
50 56|             płótno, z zadartą w tył głową i z otwartymi szeroko ustami,
51 57|           tym tak, że aż rudawa jej głowa dotknęła jego piersi. Nero
52 57|        albowiem wyglądał jak cień i głowa w ostatnich czasach obielała
53 58|             obsunęło się ku dołowi, głowa opadła mu na piersi i skonał.~
54 60|            ta droga mu nad wszystko głowa.~Ursus przez długi czas
55 62|     cyrkowego zwycięzcy, przerastał głową dworzan, tłumy i wydawał
56 62|             podniosły się w górę.~A głowa męczennika poruszyła się
57 63|             chwiejąc nisko schyloną głową na obie strony, spoglądał
58 66|    słuchaczów.~Winicjusz potrząsnął głową. Mógł umrzeć w tym amfiteatrze,
59 66|             mu się jak łuk napięty, głowa schowała się między barki,
60 66|     mniemali, że śnią, oto potworna głowa byka poczęła się przekręcać
61 66|           oddechem piersi olbrzyma. Głowa zwierzęcia przekręcała się
62 67|            ukazywała się złotowłosa głowa Eunice, wreszcie żurawie,
63 69|            w tym grodzie, który był głową świata, utwierdził dzieło
64 70|              Chryste!...~I przypadł głową do ziemi, jakby całował
65 71| żołnierskich ukazała się jego biała głowa, płacz rozległ się w tłumie,
66 71|          klęknął naokół.~Apostoł, z głową w promieniach i złotych
67 71|             i ładu, które stało się głową świata, jego ciemięzcą,
68 72|             każdym.~Pizo przypłacił głową spisek, a za nim poszli
69 73|           gdy pomyślę, jak ta droga głowa, którą dziś co dzień kołyszę
70 74|           potem zasnąć z uwieńczoną głową. Już pożegnałem się z cezarem
71 74|           usnął. Gdy się rozbudził, głowa dziewczyny leżała już, podobna
72 74|     ostatnim ruchem Eunice, po czym głowa opadła mu na wezgłowie -