Rozdzial

 1 2 |            wśród nich jak w lesie. Zdawało się, że tym budowlom i kolumnom
 2 2 |         greckiej fletni lub cytry. Zdawało się jej chwilami, że Winicjusz
 3 2 |        jakąś niepojętą radością... Zdawało jej się też, że on mówi
 4 5 |            na przemian jak wicher. Zdawało mu się, że Ligia, raz przestąpiwszy
 5 7 |           był jakiś wielki spokój; zdawało się, że wśród owych prostolinijnych
 6 7 |            gdy ujrzała Winicjusza, zdawało się, że wielki ciężar spadł
 7 7 |         mógł opanować wzruszenia i zdawało mu się, że nigdy w życiu
 8 7 |            w miarę , jak słuchała, zdawało się jej, że coś budzi się
 9 7 |            jej się słabo. Chwilami zdawało jej się, że zemdleje, a
10 9 |            złudzeń słuchu. Obydwom zdawało się, że słyszą to jakiś
11 11|         pragnął w życiu jak Ligii. Zdawało mu się, że nie potrafi bez
12 11|     naprawić nie da.~- Za późno!~I zdawało mu się, że otchłań otworzyła
13 12|        myśleć o Eunice. Z początku zdawało mu się rzeczą jasną, że
14 16|       zapełnić i wyrównać. Wówczas zdawało mu się, że musi Ligię stracić,
15 20|           i tylko do niej tęsknić. Zdawało mu się, że nie ma w niej
16 20|            były dla nich bez ceny. Zdawało im się, że jakaś moc nadludzka
17 21|       przygotowanych. Winicjuszowi zdawało się, że ta noc nigdy się
18 22|            tylko...~I nagle urwał, zdawało mu się bowiem, że coś wychyliło
19 23|       patrzył i oczom nie wierzył. Zdawało mu się, że to sen albo gorączka
20 23|        Chrystusa i zbawić. A teraz zdawało się jej właśnie, że taka
21 24|         przerażałoby okrucieństwo. Zdawało mu się, że gdyby dłużej
22 25|          wyglądał na niewolnika, i zdawało mu się, że porządek tego
23 25|           gorączkowymi widzeniami. Zdawało mu się więc, że na jakimś
24 25|            jak rozłączyć go z nią, zdawało się bowiem Winicjuszowi
25 25|   rzeczywistości. Przez czas jakiś zdawało mu się jeszcze, że jest
26 26|            chłodną i bez gorączki. Zdawało mu się, iż rozbudził go
27 27|           mógł ścierpieć, albowiem zdawało mu się, że młody chłopak
28 28|           poczucie marności życia. Zdawało mu się przy tym, że Petroniusz
29 29|      pobladł ze wzruszenia. I jemu zdawało się niejednokrotnie, że
30 29|           to hojnie ubogich gminy. Zdawało mu się też, że jeśli Ligia
31 29|     zapalczywością. Życie zaś samo zdawało się go do tego zachęcać.
32 29|           zostawiła tylko wyrzuty. Zdawało mu się, że jest nędznikiem,
33 29|           lecz Petroniusz, któremu zdawało się, że wpadł na dobrą myśl,
34 29|      dowodzi niedołęstwa ich dusz. Zdawało mu się, że ludzie mający
35 31|        zamarło mu w piersiach. Oto zdawało mu się, że w bogini z księżycem
36 32|     odniósł, nąpełniało go otuchą. Zdawało mu się, że uczynił jakiś
37 34|           jakieś ogromne szczęście zdawało się przepełniać całą tę
38 36|           Dwór był nieprzeliczony. Zdawało się, że wszystko, co jest
39 36|         perłowca, kości słoniowej. Zdawało się, że same promienie słoneczne
40 39|            nauki waszej się bałem. Zdawało mi się, że ona odbiera mi
41 43|          pożar wzmógł się jeszcze. Zdawało się, że płoną już nie pojedyncze
42 44|    Szerzyła się przemoc i grabież. Zdawało się, że jedynie samo widowisko
43 44|         widniejsza; samo powietrze zdawało się być przesiąknięte nie
44 51|        zwróciła się w inną stronę. Zdawało mu się, że jest w A.ncjum
45 52|        nowe ofiary. Litość zgasła. Zdawało się, że ludzie zapomnieli
46 52|      mieszały się zmysły. Chwilami zdawało mu się, że czaszkę wypełnia
47 53|      ustach wszystkich obecnych. I zdawało mu się, że musi się koniecznie
48 54|      której nie odczuwał przedtem. Zdawało mu się, że potrafi nią dokonać
49 54|           i odkrył głowę, albowiem zdawało mu się, że pileolus, który
50 54|           wnet opadły go widzenia. Zdawało mu się, że wśród nocy niesie
51 56|            zatrzymał się, albowiem zdawało mu się, że w pobliżu kraty
52 56|       przykład na Nigidię, aby się zdawało, że rozmawiamy o jej uczesaniu...
53 56| wściekłością, było coś strasznego. Zdawało się, iż w powietrzu unosi
54 56|            świadomość, gdzie jest, zdawało mu się tylko, że krew na
55 56|     tłoczyli się w nich na śmierć. Zdawało się, że uniesione tłumy
56 57|         zniżyło się ku zachodowi i zdawało się roztapiać w zorzach
57 57|           siebie.~- Tak i mnie się zdawało, a jednak ten lud?...~-
58 57|         Apostoła otrzymał chrzest. Zdawało mu się, że w tej chacie
59 58|          mniejsza ilość skazanych. Zdawało się, że cezar nudzi się
60 58|           wytężył się raz jeszcze: zdawało się przez chwilę, że oderwie
61 60|         rozglądać.~I nagle drgnął, zdawało mu się bowiem, że pod zakratowanym
62 61|    utkwionymi w coś innego. Obojgu zdawało się, że poczyna ich już
63 61|            Prowadzono ich tylu, że zdawało się, iż wszystkie piwnice
64 66|   Petroniusz zakrył mu głowę togą. Zdawało mu się, że to śmierć lub
65 66|        nieruchomości, iż patrzącym zdawało się, że widzą jakiś obraz
66 67|      rozłączyć się z nią więcej. I zdawało mu się, że to raczej początek
67 68|            nie było nic gorzkiego. Zdawało się obojgu, że całe lata
68 70|           dzień liczniejsze tłumy. Zdawało się, że z każdej łzy męczeńskiej
69 72|          szalał po dawnemu, tak iż zdawało się, że to miasto, które
70 72|          resztę dla dzieci ocalić. Zdawało się w końcu, że Nero umyślnie
71 73|         jak w danym razie postąpi, zdawało się więc rzeczą roztropniejszą