Rozdzial

 1 1  |            Zdrowie!... Nie. On nie czuł się zdrów. Nie doszedł jeszcze
 2 4  |          iż ją stracił. Prócz tego czuł się upokorzony. Zaciężyła
 3 4  |          pogardzał, a jednocześnie czuł, że wobec jej siły jego
 4 5  |         czynionych zbrodni. Sam to czuł, sam rozumiał, że wyznawca
 5 7  |          pragnął jej, lecz zarazem czuł, że jest mu bardzo droga
 6 7  |      mógłby ją wielbić jak bóstwo; czuł również niepohamowaną potrzebę
 7 7  |     poczęły mu się mącić; w żyłach czuł płomień, który próżno chciał
 8 10 |        jego była przy Ligii i choć czuł, że piękniej było przyjąć
 9 11 |        głosem, postacią, oczyma, i czuł, że gotów by był leżeć u
10 11 |     widział u Aulusów i na uczcie. Czuł ją znów blisko, czuł zapach
11 11 |       uczcie. Czuł ją znów blisko, czuł zapach jej włosów, ciepło
12 11 |           póki jej nie roztrzaska. Czuł, że może oszaleć i że oszalałby
13 12 |         była późna, Petroniusz zaś czuł się strudzony po długich
14 16 |       Tymczasem obok miłości, jaką czuł dla Ligii, rodziła się w
15 16 |          męczył śmiertelnie głowę. Czuł, że Akte powiedziała prawdę
16 16 |            które od niej usłyszał. Czuł ją blisko; czuł ją na piersi,
17 16 |          usłyszał. Czuł ją blisko; czuł ją na piersi, w ramionach,
18 16 |         niewolnicą, a jednocześnie czuł, że gdyby mu zostawiono
19 17 |     Zresztą od pewnego czasu Chilo czuł wstręt do hołoty, do plugawych,
20 18 |     błazeńsko-tragicznych scen. On czuł dawniej prawdziwe wyrzuty
21 19 |         dotychczas mimo jego usług czuł pewien wstręt, po raz pierwszy
22 19 |           więcej radosne i tkliwe. Czuł też w sobie energię bez
23 19 |       wiedział, jak z nią postąpi, czuł jednak, że jeśli go zechce
24 20 |       jakiś niesłychany nów pojęć. Czuł, że gdyby na przykład chciał
25 20 |             Odrzucał ją w duszy, a czuł, że rozchodzi się od niej,
26 20 |            to, co starzec mówił, a czuł, że trzeba by być chyba
27 21 |         uwielbienia, czci i żądzy. Czuł rozkosz, jaką sprawiał mu
28 21 |           na Wschodzie i w Rzymie. Czuł, że oddałby za nią tamte
29 21 |         pochwycić Ligii w ramiona, czuł jednak, że Grek ma słuszność
30 21 |     ścisłością cały plan porwania. Czuł, że krok, na który się ważył,
31 21 |           piekącego bólu i gniewu, czuł zaś zarazem, że ów gniew
32 23 |         się z nim dzieje. W głowie czuł szum i oczy jego były zakryte
33 23 |         dla niego okoliczność, nie czuł bowiem nastawiania nogi
34 23 |            chrześcijańska nauka, a czuł tylko, że mówi umiłowana
35 23 |      zapadał gdzieś w otchłań, ale czuł przy tym, że mu jest dobrze -
36 23 |          powrót dziewczynę. - Nie! Czuł, że żadne tego rodzaju przyrzeczenia
37 23 |         tej czci. Do miłości, jaką czuł, przyłączyła się teraz jakby
38 23 |         rzeczą zupełnie naturalną, czuł się tylko szczęśliwy, że
39 24 |      zamknąć ją w swoim domu, lecz czuł, że tego uczynić nie powinien -
40 25 |       mieściło mu się to w głowie. Czuł natomiast, że to życie ziemskie,
41 25 |        wielka słodycz, ale zarazem czuł się mocniej chorym. I tak
42 25 |          spełnić świętokradztwo, i czuł także przestrach niezmierny.
43 25 |          przez myśl, iż w gorączce czuł prawdę i że ten sędziwy
44 26 |           karmić Winicjusza, który czuł się zarazem upokorzony i
45 27 |           było dotąd na świecie, i czuł, że gdyby ona ogarnęła świat
46 28 |   Winicjusz odebrawszy ów list nie czuł początkowo żadnej chęci
47 29 |        rozkoszy i użycia poza nią, Czuł jednak, że to jest ostatnia
48 29 |             Był o tyle rozumny, że czuł ich wagę, ale przy całej
49 29 |       głosem niepewnym, sam bowiem czuł, jak w ustach jego ta rada
50 31 |        smaku. Z Tygellinem zaś nie czuł się nigdy skrępowanym. Sama
51 32 |          przyprowadzić je do ładu. Czuł wielką ulgę, i zwycięstwo,
52 34 |            sobie sprawy z tego, co czuł, że w niej przychodzi na
53 39 | niewypowiedziany spokój. Winicjusz czuł przy tym, że to jest miłość
54 41 |            tego dnia przy głosie i czuł, że muzyka jego naprawdę
55 42 |        płomieni!" - i przez chwilę czuł, że grozi mu naprawdę szaleństwo,
56 42 |         nie chciał..."~I przerwał, czuł bowiem, że dalsza modlitwa
57 47 |         którą opisywał. Wierszorób czuł się szczęśliwy, deklamator
58 47 |         się szczęśliwy, deklamator czuł się natchniony, poszukiwacz
59 51 |       niektórych wierszy. Sam Nero czuł, że innym w wygórowanych
60 51 |        Myśląc o tym Petroniusz sam czuł się ogromnie zmęczony. Czy
61 53 |     straszną, i wówczas to właśnie czuł, że zamiast mózgu ma rozżarzone
62 60 |           wpił w dłonie paznokcie, czuł bowiem, że słabnie i że
63 62 |          tym słupem. I skamieniał. Czuł tylko, że coś przepełnia
64 64 |      zasnąć spokojnie w więzieniu, czuł bowiem z zupełną pewnością,
65 66 |  wszystkich widzów, a jednocześnie czuł, że tą żądzą obraża znowu
66 66 |               Chryste! cudu!~I nie czuł nawet, że w tej chwili Petroniusz
67 68 |       podnieść ją ku sobie, on zaś czuł, że to prawda i że nie pozostało
68 69 |             on zaś spać nie mógł i czuł mękę większą od tych wszystkich,
69 71 |     ogarnąć owe tysiące wyznawców. Czuł, że dzieła dokonał, i wiedział
70 71 |           on także dzieła dokonał. Czuł, że siejby jego nie rozwieje
71 Epi|            się w głowie pomieścić. Czuł się istotnie olimpijskim