Rozdzial

 1 2  |       miała małą i twarz drobną, chwilami więc, mimo swej ciemnej
 2 2  |       lub cytry. Zdawało się jej chwilami, że Winicjusz śpiewa jakąś
 3 5  |  oczekiwać wieści od Winicjusza. Chwilami, gdy w atrium odzywały się
 4 7  |        domu Aulusów, opanowywała chwilami podobna żądza. Widziała
 5 7  |     jakkolwiek mówił wykrętnie i chwilami zmyślał, w głosie jego czuć
 6 7  |    świecie uronić jednego słowa. Chwilami spuszczała oczy, to znów
 7 7  |           Czyniło jej się słabo. Chwilami zdawało jej się, że zemdleje,
 8 7  |   wydobywał się zgrzyt złowrogi. Chwilami słychać było szybkie, głuche
 9 9  |         się te rzeczy pomieścić. Chwilami odczuwała, że jest w tym
10 9  |         powodzenie tej ucieczki. Chwilami wydawało się jej nawet,
11 9  |          i tego środka ucieczki. Chwilami zapadała głucha cisza, pełna
12 10 |        do pałacu, żałował jednak chwilami, że nie poszedł, tylko dlatego,
13 10 |          taczali się jak pijani. Chwilami pochód stawał się tak trudny,
14 11 |       mógł przeżyć dni następne. Chwilami porywał go na nią gniew
15 11 |      może dowiedzieć się prawdy. Chwilami przebłyskiwała mu nadzieja,
16 13 |        ją układać, schylając się chwilami dla wydłużenia fałd, spostrzegł,
17 14 |   skamieniałej boleści, albowiem chwilami czynił gesta, jak gdyby
18 14 | posypywał głowę prochem ziemi, a chwilami jęczał głucho, ujrzawszy
19 20 |        się jakby pełne tęsknoty. Chwilami ucho jego chwytało urywane
20 20 |        Winicjuszowi wydawało się chwilami, że śni. Lecz naokół widział
21 20 |          aż do Wniebowstąpienia. Chwilami wypoczywał, bo mówił bardzo
22 21 |          była jednak długa, więc chwilami myślał także o przepaściach,
23 21 |          ciągle za nimi, a nawet chwilami przybliżał się, powtarzając
24 25 |        gdziekolwiek się ruszyła. Chwilami jednak zapadał w jakiś półsen,
25 27 |  powiększała się z dniem każdym. Chwilami wydawało jej się, że ją
26 27 |     cierpliwość poprzysiągł. Gdy chwilami zaświeciły mu oczy zniecierpliwieniem,
27 27 |         go jej jeszcze droższym. Chwilami brała ją ochota mówić z
28 28 |  usłyszał z ust Pytii w Delfach. Chwilami zdaje mi się, że już coś
29 36 |        obie strony, przymrużając chwilami oczy i nasłuchując bacznie,
30 36 |         słów uśmiechał się, lecz chwilami przelatywała mu po twarzy
31 40 |        cezara i z całego świata. Chwilami ośmielał się przyganiać
32 41 |         drogi, nie uwierzysz, że chwilami, gdy muzyka kołysze moją
33 42 |         i umysłowego zdziczenia, chwilami nie zdawał sobie dokładnie
34 42 |         wydłuża. Potworny ów wał chwilami zdawał się przykrywać nawet
35 42 |        się wąską jak taśma, lecz chwilami ona rozświecała go od dołu,
36 43 |  rozpytać lub zrozumieć wołania. Chwilami zza rzeki przytaczały się
37 43 |          dotrzeć do domu Linusa. Chwilami zatrzymywał się i tarł oczy.
38 43 |    napływała mu do głowy tak, iż chwilami widział wszystko czerwono
39 44 |    Szalony pęd powietrza wynosił chwilami z ognistej toni tysiące
40 45 |           Tak mówiąc obracał się chwilami w stronę pożaru i patrzył
41 45 |           Czuwajcie! Czuwajcie!"~Chwilami jednak zapadało milczenie,
42 45 |        Odkupicielu, zmiłuj się!" Chwilami Kryspus zabierał głos i
43 47 |     zimny, obojętny, pogardliwy. Chwilami uderzał laską po głowach
44 52 |        jęk, mieszały się zmysły. Chwilami zdawało mu się, że czaszkę
45 54 |    wczoraj nie były w jego mocy. Chwilami miał wrażenie, jakby złe
46 56 |          nich wściekłość i głód. Chwilami też zrywała się taka burza
47 56 |      twarze, szukał, rozpytywał, chwilami potykał się o ciała tych,
48 56 |          nawoływał się, śpiewał, chwilami wybuchał śmiechem nad jakimś
49 56 |       dokładnością w ruchach, iż chwilami wydawało się, że chodzi
50 56 |        rozdzierać razem z lwami. Chwilami słychać było nieludzki wrzask,
51 56 |   słychać było nieludzki wrzask, chwilami oklaski, chwilami ryk, pomruk,
52 56 |        wrzask, chwilami oklaski, chwilami ryk, pomruk, kłapanie kłów,
53 56 |    kłapanie kłów, wycie molosów, chwilami jęki tylko.~Cezar, trzymając
54 57 |     potem poczęła szumieć ulewa. Chwilami zrywał się wiatr i niósł
55 59 |     pognębienia. Wydawał się też chwilami jakby odurzony i na wpół
56 61 |     których nie widywał dawniej. Chwilami nawet rodziły się w jego
57 62 |         ale wspaniałe i potężne.~Chwilami zatrzymywał się, by przypatrzeć
58 62 |      szalony i rozhukany orszak. Chwilami kłaniał się ludowi, to znów,
59 62 |   odwracały się od twarzy Greka. Chwilami przesłaniał je dym, lecz
60 62 |    niedołężnym i chorym starcem. Chwilami potykał się o niedopalone
61 62 |         ślad za nim roje iskier, chwilami siadał spoglądając naokół
62 64 |         ciężkiej doli na lepszą.~Chwilami miewał już przedsmak zagrobowego
63 64 |    pocieszał swą królewnę, która chwilami żałowała, że w swym krótkim
64 66 |       wszystkie obawy są płonne. Chwilami czepiał się tej nadziei
65 66 |          łamie Jego przykazania. Chwilami przelatywały mu przez głowę
66 67 |     rozpierała mu tak piersi, że chwilami słabł i wspierał się na
67 69 |     zginie i musi przeważyć, ale chwilami myślał, że nie przyszedł
68 69 |        unieść kij podróżny.~Więc chwilami mówił sobie, że nie jemu
69 Epi|     przelatywało mu przez głowę. Chwilami zrywał się, by przeciw niebezpieczeństwu
70 Epi|   zapamiętali je dla potomności. Chwilami mówił, że chce umrzeć, i
71 Epi|          wszystkich gladiatorów. Chwilami deklamował. "Matka, małżonka,