Rozdzial

 1 1 | Poprzedniego dnia był na uczcie u Nerona, która przeciągnęła się
 2 1 |          nieraz na takie postępki Nerona, na które Seneka i Burrhus
 3 2 |    groźnym wzburzeniu oklaskiwała Nerona przejeżdżającego do świątyni
 4 2 |           ja zaś odczytuję poezje Nerona - i skutek jest natychmiastowy.
 5 4 |         od wszystkich domowniczek Nerona i że w ogóle jest dobrym
 6 5 |         dopuszczony przed oblicze Nerona. Odpowiedziano mu. że cezar
 7 6 |        pisała. Jutro jest uczta u Nerona. Wymówiłem ci miejsce obok
 8 7 |        Przed Akte, dawną kochanką Nerona, schylały się niegdyś najwyższe
 9 7 |           o niej, że kocha zawsze Nerona miłością smutną i zbolałą,
10 7 |   Petroniusz począł jednak prosić Nerona, by nim goście się popiją,
11 7 |     główkę, podniosła do ust rękę Nerona i trzymała ja długo w milczeniu,
12 7 |         swoje zachwyty. Na twarzy Nerona odbiła się rozkosz i bezdenna
13 8 |        sama była przecie kochanką Nerona. Serce jej, jakkolwiek dobre,
14 8 |         oprócz tego kochała dotąd Nerona. Gdyby chciał powrócić do
15 8 |   nałożnicą. Przed dawną kochanką Nerona uchylił się jakby róg zasłony
16 11| przedstawiła mu Ligię w ramionach Nerona i po raz pierwszy w życiu
17 14|          Przypuszczał też, znając Nerona, że ten choćby w czary nie
18 14|          pociechy zostanie!~Twarz Nerona zadrgała i po chwili z oczu
19 14|   istniało współzawodnictwo wobec Nerona i Tygellinus miał tę wyższość,
20 18|          po pierwszym wystąpieniu Nerona zaszedł tu dziwny przypadek.
21 26| Augustianin, żołnierz i dworzanin Nerona! Wszakże brał udział w jego
22 29|        Ostii. Helius, wyzwoleniec Nerona, zapowiedział wreszcie jego
23 30|      będzie się zwała konstelacją Nerona. Witeliusza jednak ożeń
24 31|          kiedykolwiek podejmowali Nerona, i dowieść mu, że nikt go
25 31|            drażniła miłość własną Nerona, któż bowiem, jeśli nie
26 31|          takim, żeby i wyobraźnia Nerona została nim uderzona.~Ucztę
27 32|        uczcie" widywał codziennie Nerona i na Palatynie, i w innych
28 32|            Kaliguli, Klaudiusza i Nerona dożyli osiemdziesięciu lub
29 33|          będziemy, aby pod bokiem Nerona słuchać nauk waszych. Mówił
30 35|      choćby dlatego, że w czasach Nerona człowiek jest jako motyl:
31 36|           pociągowe tygrysy i lwy Nerona, aby jeśli mu przyjdzie
32 36|       Lecz potworna miłość własna Nerona nie znosiła najmniejszych
33 36|         ulicznice. Muzykalne ucho Nerona chwytało i takie okrzyki,
34 38|          po nauce Pawła spędził u Nerona, i czy wiesz, com tam słyszał?
35 39|         porzuciła dwóch mężów dla Nerona, oto Kalwia Kryspinilla,
36 41|         mnie i powiem ci (tu głos Nerona zadrgał rzeczywistym zdziwieniem)...
37 43|      dochodziły głosy oskarżające Nerona o podpalenie miasta. Grożono
38 43|           wierzył też, że godzina Nerona wybiła, że te gruzy, w które
39 43|            ten niewątpliwie obali Nerona i sam przyoblecze się w
40 44|       wybuchu nienawiści, godzina Nerona byłaby wybiła o całe lata
41 45|           piasek pod budowę cyrku Nerona. Posłuchaj mnie, panie!
42 48|     zobaczą może koniec panowania Nerona, które uważali za panowanie
43 48|     Ludzie mordują się koło cyrku Nerona. Niewolnicy i gladiatorowie
44 49|           przypisywano szaleństwa Nerona, ich podszeptom wszystkie
45 49|      rozumiejąc również, że zguba Nerona byłaby wyrokiem i na nią,
46 49|        jest, i znając tchórzostwo Nerona był pewien, że ów władca
47 49|       patrzyli jak w tęczę w oczy Nerona, ów zaś począł podnosić
48 50|       śmielej już patrzyli w oczy Nerona.~- Oskarżacie chrześcijan
49 50|    zginąłem.~Tygellin spojrzał na Nerona.~- Czyby nie było dobrze,
50 51|          uchroni się przed zemstą Nerona, to zemsta ta może spaść
51 51|        Lecz widząc dziwny uśmiech Nerona odrzekł:~- Twoje wezwanie,
52 51|           pójdzie dalej pod wodzą Nerona, a jeśli Nero minie, znajdzie
53 53|     zetrze zło, strąci w przepaść Nerona i zapanuje nad światem...
54 54|        mieszać. Widział przez sen Nerona i Poppeę trzymającą na ręku
55 62|           Tryumfalnej, koło cyrku Nerona i aż hen po wzgórze Watykańskie.
56 62|               I wskazał palcem na Nerona.~Nastała chwila ciszy. Dworzanie
57 65|           i patrząc wprost w oczy Nerona, rzekł:~- Pozwolisz, boski,
58 65|        mówił Petroniusz, stropiły Nerona, który tropił się zawsze,
59 66|           ROZDZIAŁ LXVI~Za czasów Nerona weszły w zwyczaj rzadkie
60 66|           ślepego przywiązania do Nerona. Zrozumiano wówczas, że
61 66|        szalona chęć rzucić się na Nerona i zdusić go wobec wszystkich
62 67|           ofiar, wyrwanych złości Nerona, była ogromna, a zwiększyła
63 69|        ofiary wściekłości i szału Nerona. Lecz oboje rozumieli już,
64 69|        pytać będą: "Któż jest nad Nerona?" Tyś jest opoką, na której
65 71|       czym nadeszła godzina męki. Nerona nie było wówczas w Rzymie.