Rozdzial

 1 1  |           musimy uznać jego potęgę, choć wolno jej nie błogosławić...~-
 2 2  |   Plaucjuszu, nie jest zbyt wielki, choć mieszka w nim wielki człowiek;
 3 3  |             Nero nie zaślubił Akte, choć ją czyniono córką króla
 4 4  |             jej rękę na głowie, ale choć starał się zachować spokój,
 5 4  |      Pomponio. Udaję się do cezara, choć sądzę, że na próżno, a jakkolwiek
 6 5  |         całemu temu rodowi. On sam, choć miłował Ligię jak rodzony
 7 6  |            widzisz, od żelaza, więc choć z twego jednego ramienia
 8 8  |          nie potrafił nic wymyśleć, choć łamał swą biedną głowę,
 9 10 |         Myśl jego była przy Ligii i choć czuł, że piękniej było przyjąć
10 12 |              Pójdę za Tyber. Gdybym choć Ursusa mógł zobaczyć!...~
11 13 |          więc kup sobie na pociechę choć niewolnicę. Musi ona wprawdzie
12 13 |             ryba to ryba!~- Głupiś, choć dolewasz tyle wody do wina,
13 14 |        stratę niezmierną, niech nam choć ten skarb pociechy zostanie!~
14 14 |           płaczę - mówił stary - bo choć powtarzam: dziej się wola
15 18 |          nie widziałem, by wydobyto choć jednego trupa spod gruzów.
16 19 |         także ich nie potrzebuje, a choć od rzeki do tamtych dróg
17 19 |          będą mądrzy, jeśli zobaczą choć koniec mego nosa."~Po czym
18 20 |         Wtem On stanął między nimi, choć nie skrzypiały drzwi, a
19 21 |                Tak, ale gdybyś miał choć początkowe wiadomości z
20 22 |            sobie - dla mnie uczynią choć żaden się tego nie domyśla...
21 23 |          Chodziło mu także o to, by choć kilka dni patrzeć na nią.
22 23 |           złamane ramię, które musi choć kilka dni zostać nieruchome -
23 24 |   podszeptów złego ducha, ale gdyby choć włos spadł z jego głowy,
24 24 |          której doradziłem ci wziąć choć nóż.~Lecz Winicjusz zwrócił
25 25 |           że burzy się w duszy i że choć zawsze gotów całować stopy
26 26 |          Dunajowi, bo to lud dobry, choć pogański. Ot, zaniósłbym
27 26 |          odmówił dalszego posiłku i choć w patrzeniu na nią i w jej
28 26 |   szczęśliwa - odrzekła - gdybym ją choć z daleka mogła zobaczyć,
29 26 |         odda ciebie, a pokocham Go, choć wydaje mi się Bogiem niewolników,
30 27 |          szukać ucieczki i wyżebrać choć trochę litości.~Apostoł
31 28 |          jednak radzi mu, by wrócił choć na czas pewien, albowiem
32 28 |            przebaczyli i Chilonowi, choć sam zachęcałem ich, by go
33 28 |           czary i że teurgus Piotr, choć się powiada być prostym
34 29 |             Zatybrza, w nadziei, że choć z daleka ujrzy Ligię, lecz
35 30 | niespodziewanie, żem się przeraził, choć za taką widoczną opiekę
36 30 |       Rzymie. Czyż nie znajdzie się choć jedna dość piękna, by mogła
37 32 |            zestarzał się spokojnie, choć całe życie był złodziejem
38 32 |             przebaczyli nędznikowi, choć większe mieli do zemsty
39 32 |           nie mam sił... Każ mi dać choć resztki z misy twego psa,
40 32 |          mógł iść nawet po posiłku, choć strach podnosił mu włosy
41 33 |        jeszcze: nie uczyniłem tego, choć żyję w męce i tęsknocie.
42 35 |     odprawił ich znakiem ręki, więc choć mieli ochotę dziękować i
43 35 |          dobry! Dlatego dziś piszę, choć jutro cię zobaczę. Cezar
44 36 |             tej świetnej topieli. A choć wśród tłuszczy nie brakło
45 37 |         boska, policz mi za zasługę choć to, żem z tej czary wylał
46 39 |            jestem dotąd ochrzczony, choć wierzę w Zbawiciela i w
47 40 |          mnie, com czynił w Rzymie, choć wyjazd mój był tajemnicą.~-
48 41 |             mam wzruszoną i smutną, choć widzę, że z tym, co wam
49 41 |         zawsze miłym - rzekł Nero - choć służy Marsowi, nie muzom.~-
50 44 |         ciał spieczonych na węgiel, choć i tu, i owdzie nieszczęśliwi
51 47 |             tych, którzy okazują im choć trochę współczucia. Prócz
52 48 |             być Jego sługą, przeto, choć mi tu o coś więcej niż o
53 49 |       zachować Rzym trzeba zachować choć kilku Rzymian -rzekł z uśmiechem
54 50 |       lekarza kazał mnie schłostać, choć jestem stary, a byłem chory
55 51 |   chrześcijanach zmienił się nieco, choć sam o tym nie wiedział.
56 53 |          wiedział już, że zwyciężą, choć wiedział, co wyrośnie z
57 54 |         paszczy lwa." I na tę myśl, choć drżała w nim dusza i pot
58 56 |          zaś, pragnąc mu przedłużyć choć na chwilę życie, starał
59 60 |          powiedzieć Chrystusowi, że choć umarłam i choć patrzyłeś
60 60 |      Chrystusowi, że choć umarłam i choć patrzyłeś na śmierć moją,
61 60 |         patrzyłeś na śmierć moją, i choć zostałeś w żalu, jednak
62 64 |          szczęściem tak wielkim, że choć wiedział, iż krzyżują w
63 64 |     vivariów i do amfiteatrów, żeby choć popatrzeć na znane i nie
64 66 |            bólu powtarzał w duszy: "Choć tego mi nie odmów, a ja
65 Epi|          oprzeć? Czyżby mu nie dano choć prefektury Egiptu? A oni,