Rozdzial

 1 1 |          O tym właśnie chciałem z tobą mówić.~- Dlaczego? Czy nie
 2 4 |        naród Rzymowi i opieka nad tobą należy do cezara. Otóż cezar
 3 6 |           Marku, oto siedzi przed tobą cnota wcielona w Petroniusza!
 4 7 |   Petroniusz pisał, bym miała nad tobą opiekę, a że pisała, jak
 5 7 |           Pomponii zaopiekuje się tobą, nic ci nie grozi i kto
 6 7 |          by się chciał wstawić za tobą. Czy u Aulusów nie poznałaś
 7 7 |           chciałby się wstawić za tobą? - Tak.~Akte uśmiechnęła
 8 14|       wierni, pójdziemy wszędy za tobą i gdy twój ból będziemy
 9 14|          tylko spokój; inaczej on tobą owładnie, nie ty nim.~-
10 14|       jest i pokój niech będzie z tobą." Wtedy począłem go ciągnąć
11 17|         pokój Chrystusów będzie z tobą - ozwał się - Chilo - ty
12 17|         Tedy niech pokój będzie z tobą. - I z tobą, ojcze.~Nastała
13 17|        pokój będzie z tobą. - I z tobą, ojcze.~Nastała znów cisza -
14 17|         pomścił, ojcze!~- Pokój z tobą, wierny sługo Baranka. Tak!
15 17|        teraz pokój niech będzie z tobą.~- Ojcze...~- Słucham cię,
16 17|        zatem niech pokój będzie z tobą, Urbanie.~
17 18|  Petroniusz do Winicjusza:~"Źle z tobą, carissime! Wenus widocznie
18 19|      Glaukusowi nie wolno się nad tobą pomścić... Ursus, jeśli
19 23|           pełne smutku.~- Pokój z tobą! - odrzekła z cicha.~I stała
20 23|           zdrowie, ale dłużej nad tobą czuwać nie możemy. Zostań
21 23|      wdową będzie miał pieczę nad tobą.~Winicjusz zmarszczył brwi
22 24|              Pokój niech będzie z tobą!~- I z tobą, i z tobą!...
23 24|        niech będzie z tobą!~- I z tobą, i z tobą!... Daj mi odetchnąć.~
24 24|           z tobą!~- I z tobą, i z tobą!... Daj mi odetchnąć.~I
25 26|        ciebie, panie. Czuwała nad tobą całą noc.~- Czemuś jej nie
26 27|           niechaj zmiłuje się nad tobą, gdyż ja, póki nie wyrzucisz
27 28|         że na koniec działy się z tobą rzeczy nadzwyczajne, więc
28 28|        sami, i ich postępowanie z tobą, i następnie ucieczka Ligii,
29 30|          i ludzi... Obeszli się z tobą dobrze, więc możesz być
30 31|          Rubria była z cezarem. Z tobą zaś mówiła...~Tu dokończył
31 31|       waszych zbrodni!~- Co się z tobą dzieje? Czyś ty chrześcijanin?~
32 32|        Niegdyś przyjemniej było z tobą mówić! O co właściwie ci
33 32|  nieśmiertelność i podzielą się z tobą władzą nad światem.~Winicjusz
34 32|          ty? - spytał. - Co się z tobą dzieje? .~- Źle, synu Jowisza -
35 33|  błogosławieństwo Pana będzie nad tobą i będzie oczyszczone serce
36 33|  otworzono, i łaska Pana jest nad tobą, przeto błogosławię tobie,
37 33|           żołnierze klękali przed tobą, Piotrze, u bramy Nomentańskiej.
38 34| mieszkania Miriam?~- Ja nie przed tobą uciekłam - rzekła Ligia. -
39 35|         chwilę, rzekł:~- Co się z tobą dzieje? Tyś dziś taki, jak
40 37|     myślał o tobie i tęskniłem za tobą, i chciałem zabrać to morze,
41 37|        rozumie i nie wie, że poza tobą nie masz dla mnie ni rozkoszy,
42 38|      wszystko chowam na rozmowę z tobą, gdy z pierwszą wolną chwilą
43 38|           Ursus mogą zamieszkać z tobą. Zresztą żyję nadzieją,
44 39|          nagle z uczuciem, że nad tobą wisi niebezpieczeństwo;
45 39|      który pierwszy wyciągnął nad tobą ręce i pierwszy cię błogosławił."
46 39|           nie chciałbym walczyć z tobą z mównicy." Lecz ja słuchałem
47 41|   szczerości, więc otwieram przed tobą duszę jak przed przyjacielem
48 48|          zaś odpowiedzieli: - I z tobą.~Po czym zawrócili obaj
49 48|          odrzekł Piotr. - Pokój z tobą, Ursusie.~Ursus pochylił
50 51|      cezara pragnie widzieć się z tobą.~Śpiew i dźwięki harf ustały.
51 51|           Może Akte wstawi się za tobą, lecz czy co wskóra?...
52 53|         ja będę się modlił wraz z tobą.~Po czym, podniósłszy twarz
53 56|       Dzięki ci, panie, i pokój z tobą.~- Niech ci Zbawiciel będzie
54 57|           nocy wyniosą ją razem z tobą. W pobliżu Cuchnących Dołów
55 57|  Petroniusza. Zresztą sam pójdę z tobą.~I kazał podać sobie płaszcz
56 58|      albowiem dziś jeszcze będą z tobą w raju. Ty mniemasz, że
57 58|           Otchłań otwiera się pod tobą, śmierć wyciąga po ciebie
58 59|           bogowie zmiłują się nad tobą! Jak to noc?~- Noc okropna
59 60|           cię kocham i chcę być z tobą...~Tu znów zbrakło jej oddechu
60 65|         się do ciebie i poczyna z tobą rozmawiać? I powiem ci,
61 69|         nie zginęła wraz z nami i tobą. Wysłuchaj nas, którzy błagamy
62 69|          nie mogą, lecz jeśli nad tobą, Nauczycielu rozsroży się
63 73|          nie będę się sprzeczał z tobą. Tak! Nie żałujcie mu ofiar.
64 74|     światem, poszłabym jeszcze za tobą.~Petroniusz uśmiechnął się,