Table of Contents | Words: Alphabetical - Frequency - Inverse - Length - Statistics | Help | IntraText Library
Alphabetical    [«  »]
suszonych 1
suto 1
sutor 1
swa 64
swad 1
swawoli 2
swawolny 1
Frequency    [«  »]
64 mysli
64 nowe
64 piersi
64 swa
64 toba
63 bede
63 dni
Henryk Sienkiewicz
Quo vadis?

IntraText - Concordances

swa

   Rozdzial
1 2 | Mówiłżeś z nią? Wyznałżeś jej swą miłość?~- Widziałem naprzód 2 2 | z brązu łania pochylała swą zaśniedziałą od wilgoci, 3 5 | Pomponię, przelał w nią swą otuchę i oboje poczęli oczekiwać 4 7 | krótki, przysunęła blisko swą słodką twarz do twarzy Ligii, 5 7 | widział.~Następnie podniósł swą podobną do poduszki dłoń 6 7 | ulu. Poppea, schyliwszy swą złotowłosą główkę, podniosła 7 7 | się do wpół ciała, wsparła swą pijaną, dziecinną głowę 8 7 | rozśmiał się i podniósłszy swą łysinę przybraną w wieniec 9 7 | żyłach, po czym wziął na ręce swą królewnę i krokiem równym, 10 8 | kochając z wiernością psa swą królewnę. nie mógł znieść 11 8 | przykucnąwszy obok ławki, patrzył w swą panią czekając jej słów.~ 12 8 | nic wymyśleć, choć łamał swą biedną głowę, ale taką rzecz 13 8 | rzekła.~Lig założył swą podobną do maczugi rękę 14 9 | w domu Aulosów, trapiła swą dziecinną główkę, że ona, 15 9 | Ligia potrząsnęła smutno swą ciemną główką. - Nie. W 16 11| opamiętał się i zbliżywszy swą twarz do twarzy Akte, począł 17 11| Winicjusza zwróciła ku niemu swą drobną, bladą twarz i po 18 20| sprawdziwszy kilkakrotnie swą omyłkę począł nie ufać oczom.~ 19 20| jakiegoś zadziwiającego swą wymową retora, tymczasem 20 21| począł nabierać oddechu w swą herkulesową pierś i kiwać 21 21| herkulesową pierś i kiwać swą nierozwiniętą czaszką w 22 22| Po chwili, ukończywszy swą czynność, wziął mokre sito 23 23| uląkłszy się w sercu, pochylił swą głowę.~- Niech się tak stanie, 24 24| Piotr, przez chwilę chwiał swą białą głową zniżając 25 27| nogi Piotra i przytuliwszy swą znękaną główkę do fałd jego 26 29| Petroniusz podniósł po chwili swą wykwintną głowę i zwróciwszy 27 31| zawstydzone i potrząsnęła swą złotą głową, niby czemuś 28 32| ból i by miał zaprzątać swą uwagę jednym nędznym Grekiem. 29 36| przybyciu do Ancjum mogła mieć swą zwyczajną kąpiel w ich mleku. 30 36| Miedzianobrody! Dokąd wieziesz swą płomienną brodę? Czy boisz 31 36| był jeszcze wyciągnął na swą wyprawę do Judei, z której 32 36| ręką zasłonę i ukazała mu swą jasną twarz i cudne śmiejące 33 36| przezwyciężę?"~Tak mówiąc wznosił swą siwą, drżącą głowę ku niebu, 34 39| ona w tej chwili położyła swą śliczną twarz na jego ramieniu 35 39| głowy, głosiły w ten sposób swą tęsknotę za wolnością i 36 40| oczy.~To rzekłszy wyciągnął swą tłustą, pokrytą rdzawym 37 42| w ten ogień. Położywszy swą odkrytą głowę na karku końskim, 38 42| stron świata? Tu Ursus ze swą nadludzką siłą mignął się~ 39 43| i Chrystus dopomógłby mu swą Boską potęgą, może to Jego 40 46| przyjechał i obecnością swą uspokoił zrozpaczony lud. 41 47| złożę na noc nieszczęsną swą głowę!", po czym przeszedłszy 42 47| On zaś, zdjąwszy z siebie swą białą, obramowaną szkarłatnym 43 48| mojego?~Wtem Linus podniósł swą wychudłą twarz i zapytał: - 44 51| ręce.~Ona zaś chyląc ku nim swą złotą głowę odrzekła: - 45 51| Petroniusz wyciągnął leniwie swą białą rękę, wziął tabliczki 46 51| na odgłos kroków podniósł swą skamieniałą twarz, w której 47 51| stróża, aby odstąpił jej swą izbę. Ursus położył się 48 52| ogrodów - wyznawały głośno swą wiarę. Gdy ich otaczano, 49 53| przymknął oczy i trząsł swą białą głową nad tym ludzkim 50 53| się, zwrócił do gromady swą natchnioną, pełną światła 51 54| Rufiusa... Może dlatego, by swą urodą zmiękczył serce cezara. 52 56| Sewerus i Celer, wysilili całą swą wiedzę, by wznieść amfiteatr 53 56| Sam cezar zwrócił ku nim swą znudzoną twarz i przyłożył 54 56| Piotr Apostoł objął rękoma swą białą drżącą głowę i wołał 55 58| którymi starały się ukryć swą nagość, chłopięta niedorosłe 56 60| umilkła, by nabrać tchu w swą chorą pierś, po czym podniosła 57 63| bezbronnym, słabym, tak wołającym swą pokorą o litość, że mimo 58 64| pomagał dozorcom i pocieszał swą królewnę, która chwilami 59 64| niejeden zamyślał się nad swą niedolą, której kresem miała 60 66| w sobie zwątpienie, całą swą istotę zamknął w jedno słowo: " 61 66| na śmierć Lig, ujrzawszy swą królewnę na rogach dzikiej 62 66| podniósł się, przechylił w tył swą bladą jak płótno twarz i 63 66| ośmieliłby się ścigać ich dłużej swą zemstą.~ 64 69| Linus pochylił przed nim swą umęczoną głowę.~- Panie! -


Best viewed with any browser at 800x600 or 768x1024 on Tablet PC
IntraText® (V89) - Some rights reserved by EuloTech SRL - 1996-2007. Content in this page is licensed under a Creative Commons License