Rozdzial

 1 1 |      indziej.~- Cóż ja ci powiem, mój Marku. Znam Aula Plaucjusza,
 2 1 |    Plaucjusza, który lubo nagania mój sposób życia, ma do mnie
 3 2 |    mieszka w nim wielki człowiek; mój jest wprawdzie za duży na
 4 2 |         powstając Plaucjusz. - To mój mały Aulus i Ligia bawią
 5 6 |    Onegdaj rzekłem cezarowi tak: "Mój siostrzeniec Winicjusz pokochał
 6 6 |        jesteście piękni, a więc i mój postępek jest piękny, a
 7 6 |           klientom wymyślał dawny mój odźwierny, którego zresztą
 8 12|       Dosyć - rzekł Petroniusz. - Mój krewny, Winicjusz któremu
 9 13|           do południa i oto, czym mój przyjaciel obdarzył mnie
10 13|       zmienię winiarnię, do czego mój osobisty przyjaciel, Petroniusz,
11 14|     wreszcie Petroniusz. - Krewny mój przeznaczył ci za odszukanie
12 15|           ze szczytów Sorakte. O, mój Winicjuszu! Niech ci mistrzynią
13 15|        tej piękności poznać. Ach, mój drogi! Pomrzemy jako błazny
14 17|         Urbana. - Urbanie, bracie mój, masz-li czas, aby pomówić
15 17|       natchnął, pójdziesz w nocy, mój synu, do Ostrianum, tam
16 17|              Na sąd nie ma czasu, mój synu - odrzekł Chilon -
17 18|     Odczytaj kiedyś to, coś mi na mój list odpowiedział, a poznasz,
18 19|          tymczasem członki oliwą, mój Herkulesie, i przepasz się,
19 20|           Mu do nóg i wołał: "Pan mój i Bóg mój!" Któren mu odpowiedział: "
20 20|           i wołał: "Pan mój i Bóg mój!" Któren mu odpowiedział: "
21 21|           czynów, czymże zaś jest mój osobisty, najbliższy przyjaciel,
22 24|        człowieku, zali przyjaciel mój, szlachetny Winicjusz, nie
23 26|      wiadomość po Rzymie - więc i mój powrót stałby się rozgłośny
24 27|           umocni.~- Bogu ofiaruję mój zawód i moją boleść - mówił -
25 27|            gdy mnie wezwał Piotr, mój zwierzchnik, wstąpię do
26 28|            jak silną ręką trzymam mój dom, wszystko więc, co żyło,
27 28|       niewolnicy; których jeszcze mój dziad M. Winicjusz przywiódł
28 28|         prostu nieszczęśliwy i że mój smutek większy jest, niż
29 28|         skąpy, ale jeszcze ojciec mój postępował z zasady z nimi
30 28|      cieszy się i pochwala... Czy mój umysł poczyna się błąkać,
31 33|       radości miał odmawiać, synu mój.~Winicjusz znów pochylił
32 35|         chyba Rzym nie zniesie!~- Mój drogi! Rzym wszystko zniesie,
33 35|       Petroniusza i rzekł:~- Nie, mój drogi, świat musi się odrodzić.~-
34 35|            Po chwili zaś dodał:~- Mój kochany! w Rzymie wszystko
35 35|         mirtową owinę jasny miecz mój, ~W ślad Harmodiosa i Arystogitona...~ ~
36 38|      chwila, w której przestąpisz mój próg, i jeśli Chrystus,
37 39|         jego ramieniu i rzekła:~- Mój Marku drogi...~I nie mogła
38 39|           najdroższa, patrzyła na mój chrzest i by mi matką była
39 40|         Tak jest. Masz słuszność. Mój pożar Troi nie dość świeci,
40 40|       pożar Troi nie dość świeci, mój ogień nie dość parzy. Myślałem
41 40|         tym, że nie bardzo cenisz mój talent i moją Troikę, skoro
42 40|          jak się skończyło. Wpływ mój urósł jeszcze tego wieczoru.
43 40|      czynił w Rzymie, choć wyjazd mój był tajemnicą.~- Być mole,
44 41|         nie uwierzy, a może i ty, mój drogi, nie uwierzysz, że
45 42|     potrząsnął go za ramiona.~- I mój dom na Karynach - rzekł -
46 48|            Mówiłem, co mi nakazał mój ludzki rozum, ale wy macie
47 49|          lecz począł się śmiać.~- Mój tłuszcz - odrzekł - mógłby
48 49|            bym go ukarał, lecz to mój towarzysz i przyjaciel,
49 50|         Przybierz, o Promienisty, mój stoicyzm w wieniec z róż
50 50|       cezar.~- Eheu, Srebrnołuki, mój dowcip nie jest z ołowiu. -
51 50|        bogiem?~- O nieśmiertelny! mój Zakon jest w tobie: chrześcijanie
52 51| pożerającym własne dzieci.~"Gdyby mój dom był się spalił - mówił
53 56|           żółte zęby i odrzekł:~- Mój ojciec nie był szewcem,
54 57|        stoika; jak Seneka lub jak mój nowy przyjaciel -filozof,
55 57|       pierwszym skręcie towarzysz mój umyślnie zakuleje. W ten
56 61|      których będą wyprowadzali.~- Mój rozkaz nie sprzeciwia się
57 69|       dodał:~- Dobiega końca trud mój, ale gościnność i odpocznienie
58 69|           w której wstąpisz w dom mój i pobłogosławisz moje ognisko.~
59 70|             Gdy ty opuszczasz lud mój, do Rzymu idę, by mnie ukrzyżowano
60 73|           nikt być nie potrafi. O mój Petroniuszu, oboje z Ligią
61 73|          o tym śmiać mi się chce, mój drogi, boć przecie nawet
62 74|       Życie jest wielkim skarbem, mój drogi, jam zaś z owego skarbu
63 74|       ludzi w twym państwie. Nie, mój prawnuku Kronosa. Śmierć
64 74|          nie mogę. Wycie Cerbera, mój miły, choćby do twego śpiewu