1-500 | 501-1000 | 1001-1500 | 1501-1802
Rozdzial
1 1 | która przeciągnęła się do późna w noc. Od pewnego
2 1 | ciała przez wprawionych do tego niewolników przyśpieszało
3 1 | przysłać na dzień dzisiejszy do obejrzenia... Pokazało się,
4 1 | rozkaz, by przeniesiono go do tepidarium, gdy wtem spoza
5 1 | Petroniusz kazał wpuścić gościa do tepidarium, dokąd i sam
6 1 | ukończonej wojnie wracał do miasta. Petroniusz miał
7 1 | wchodząc sprężystym krokiem do tepidarium - niech wszyscy
8 1 | zniewieściałości i zamiłowania do rozkoszy - dlatego lubił
9 1 | doszedł jeszcze wprawdzie do tego, do czego doszedł młody
10 1 | jeszcze wprawdzie do tego, do czego doszedł młody Sisenna,
11 1 | młody Sisenna, który stracił do tego stopnia czucie, że
12 1 | gdy go przynoszono rano do łaźni, pytał: "Czy ja siedzę?"
13 1 | wprawdzie dwa lata temu do Epidauru trzy tuziny żywych
14 1 | Asklepiosa miałem także do czynienia i z asklepiadami,
15 1 | zapachy od zaduchów. Co do Kiprydy, której mnie także
16 1 | zrzuciwszy tunikę wstąpił do wanny z letnią wodą, albowiem
17 1 | albowiem Petroniusz zaprosił go do kąpieli.~- Ach, nie pytam
18 1 | zdobiłbyś teraz bramę wiodącą do Palatynu, jako posąg Herkulesa
19 1 | się w Odysa i nie wracał do domowych pieleszy aż do
20 1 | do domowych pieleszy aż do nowego rozporządzenia. Ta
21 1 | Rufinusa?~- Nie.~- To przejdźmy do frigidarium, gdzie wychłodniemy
22 1 | ci ją opowiem.~Przeszli do frigidarium, na środku którego
23 1 | jestem o ciebie spokojny. A do jakiego stronnictwa należysz
24 1 | należysz w hipodromie?~- Do Zielonych.~- Tedy jestem
25 1 | głupi Otho kocha ją dotąd do szaleństwa... Chodzi tam
26 1 | powiedzieć, że nie byłbyś do tego zdolny. A wiesz dlaczego?
27 1 | mówi nawet warunkowo. Co do mnie, śmiałbym się na jego
28 1 | nich, Murzynki, podobne do wspaniałych posągów z hebanu,
29 1 | grzebienie, dwie zaś, wprost do bóstw podobne greckie dziewczyny
30 1 | czterystu głów i sądzę, że do osobistej posługi chyba
31 1 | cierpię bardzo, zabrał mnie do siebie, tam zaś niewolnik
32 1 | Merion, przyprowadził mnie do zdrowia. O tym właśnie chciałem
33 1 | zmusić go by znów pojechał do Rzymu... próbować szczęścia
34 1 | barbarzyńców, napisał jednak do Ateliusza Histera, który
35 1 | co z nim robić, odesłał do rządcy całej Germanii, Pomponiusza.
36 1 | ukończeniu wojny z Kattami wrócił do Rzymu, gdzie Klaudiusz,
37 1 | mogły objąć ją i przycisnąć do piersi. Chcę oddychać jej
38 1 | ale ostatecznie należy do familii Plaucjusza, a ponieważ
39 1 | Zresztą oboje przywiązali się do niej jak do własnego dziecka.~-
40 1 | przywiązali się do niej jak do własnego dziecka.~- Pomponię
41 1 | nagania mój sposób życia, ma do mnie pewną słabość, a może
42 1 | jak tylko przeniosą się do miasta.~- Oni wrócili dwa
43 1 | W takim razie pójdźmy do triclinium, gdzie czeka
44 1 | sił, każemy się zanieść do Plaucjusza.~- Zawsześ mi
45 1 | Jeśli "boski" Aleksander był do ciebie podobny - nie dziwić
46 1 | jeno uśmiechnąwszy się do Winicjusza począł cytować
47 1 | jego ramiona wyprowadził go do triclinium.~W unktuarium
48 1 | przysunęła go ostrożnie do jego posągu.~Unctuarium
49 1 | włosy i tuląc różowe ciało do białego marmuru, poczęła
50 1 | przyciskać w uniesieniu usta do zimnych warg Petroniusza.~
51 2 | który zwał się śniadaniem, a do którego dwaj towarzysze
52 2 | czym Petroniusz udał się do cubiculum, lecz nie spał
53 2 | ponieść na Vicus Patricius, do domu Aulusa. Insula Petroniusza
54 2 | Petroniusz chciał zarazem wstąpić do złotnika Idomena, wydał
55 2 | zaś rzekł:~- Przychodzi mi do głowy, że jeśli twoja leśna
56 2 | Plaucjuszów, a przenieść się do twego. Otoczyłbyś ją miłością
57 2 | rękę nie mogłem zasiadać do wspólnego stołu. Dopiero
58 2 | wieczerzy - i nie mogłem słowa do niej przemówić. Musiałem
59 2 | spytał:~- I nie przemówiłeś do niej?~- Owszem. Oprzytomniawszy
60 2 | Wenus.~Po czym zwrócił się , do Winicjusza:~- O, ty wiosenny
61 2 | winogradu! Powinien bym zamiast do Plaucjuszów kazać cię zanieść
62 2 | Plaucjuszów kazać cię zanieść do domu Gelocjusza, gdzie jest
63 2 | szeptały już tej nimfie do ucha różne tajemnice życia?
64 2 | ludźmi, a wreszcie zaglądać do sklepów złotniczych, do
65 2 | do sklepów złotniczych, do księgarni, do sklepów, w
66 2 | złotniczych, do księgarni, do sklepów, w których zmieniano
67 2 | których zmieniano monetę, do bławatnych, brązowniczych
68 2 | się na wzgórza, tuliły się do zamkowego muru lub jedne
69 2 | zamkowego muru lub jedne do drugich, na podobieństwo
70 2 | tym wielkim marmurowym tle do różnokolorowych rojów motyli
71 2 | pobożni lub stroskani nieśli do świątyń ofiary. Wśród ludzi,
72 2 | ofiarne ziarno, podobne do ruchomych, pstrych i ciemnych
73 2 | przez tłum miejsca. Od czasu do czasu gromady ludzkie rozstępowały
74 2 | wolnych przybyszów, których do olbrzymiego miasta zwabiła
75 2 | znoszono więcej ofiar niż do świątyni Kapitolińskiego
76 2 | co tydzień zgłaszali się do spichlerzy nadtybrzańskich
77 2 | możnych, gdzie im od czasu do czasu wyrzucano resztki
78 2 | wszystko jedno i że przemawiał do cezara tylko prywatnie,
79 2 | Nerona przejeżdżającego do świątyni Jowisza Statora.
80 2 | rzekł Winicjusz zaglądając do środka - tu zaś widzę prozę
81 2 | na ucztę Trymalchiona. Co do wierszy, zbrzydły mi od
82 2 | kazał nieść lektykę wprost do domu Aulusa.~- Po drodze
83 2 | otworzył im drzwi wiodące do ostium, nad którymi sroka,
84 2 | drugiej sieni, zwanej ostium, do właściwego atrium, Winicjusz
85 2 | fontanną w środku, przeznaczona do przyjmowania dżdżu wpadającego
86 2 | oczy grą kolorów. Odrzwia do bocznych izb zdobne były
87 2 | właśnie zwrócił się z tą uwagą do Winicjusza, gdy wtem niewolnik
88 2 | człowiek zbliżający się do wieczornych dni życia, z
89 2 | ale też nieco podobnej do głowy orła. Tym razem malowało
90 2 | powodem jego odwiedzin, do których zresztą ośmieliła
91 2 | miłym jest gościem, a co do wdzięczności, oświadczył,
92 2 | oświadczył, że sam się do niej poczuwa, chociaż zapewne
93 2 | zwaną oecus, wzrok biegł aż do ogrodu, który widniał z
94 2 | śmiechy dolatywały stamtąd do atrium.~- Ach, wodzu - rzekł
95 2 | bawią się w piłki. Ale co do śmiechu, mniemam, Petroniuszu,
96 2 | które niewolnicy wyłącznie do tej zabawy przeznaczeni,
97 2 | zbierali z ziemi i podawali im do rąk. Petroniusz rzucił szybkie,
98 2 | jakkolwiek nie uczęszczał do domu Plaucjuszów, była ona
99 2 | ruchów, słów. Pomponia mąciła do tego stopnia jego pojęcia
100 2 | kobietach, że ów zepsuty do szpiku kości i pewny siebie,
101 2 | się począł go zapraszać do gry w piłkę. Za chłopcem
102 2 | piłkę. Za chłopcem weszła do triclinium i Ligia. Pod
103 2 | rzut oka i istotnie podobną do jakiejś nimfy. Że zaś nie
104 2 | nimfy. Że zaś nie przemówił do niej dotąd, więc podniósł
105 2 | grzeczność tego światowca. Co do Ligii, słuchała zmieszana
106 2 | Naprzód przywiązał się był do Ligii jak do własnego dziecka,
107 2 | przywiązał się był do Ligii jak do własnego dziecka, a po wtóre,
108 2 | Grek - rzekł zwracając się do Petroniusza - który uczy
109 2 | jeszcze, ale miła pliszka, do której nawykliśmy oboje.~
110 2 | przezroczą, i świeże usta, jakby do pocałunku złożone, i niebieskie
111 2 | Troja!"~Po czym zwrócił się do Pomponii Grecyny - i wskazawszy
112 2 | pretekstę, wysłano mnie do azjatyckich legii. Miastam
113 2 | Chłopcem będąc chodziłem do szkoły Muzoniusza, który
114 2 | rękę, byłby ją przyciągnął do serca, bijącego jak młotem
115 2 | dziewczynę - i byłby wprost do niej zwrócił palące słowa,
116 2 | mu na myśl przenieść się do Sycylii i tam dokonać spokojnie
117 2 | domem nie przeniesie się do swojej zacisznej wiejskiej
118 2 | w sobie i zwróciwszy się do Pomponii rzekł:~- Rozważam
119 3 | dorównywam Sokratesowi. Co do kobiet, zgadzam się, że
120 3 | Chciałbym całować jej usta aż do bólu! Chciałbym słyszeć
121 3 | porwać i zanieść na ręku do mego domu. Nie będę dziś
122 3 | Muszę ją mieć. Udałem się do ciebie po radę, lecz jeśli
123 3 | zostaw sobie i mnie czas do namysłu. Mnie także Chryzotemis
124 3 | Dokąd się nieść kazałeś? - Do Chryzotemis...~- Szczęśliwyś,
125 3 | jej głupota. Chodź ze mną do niej. Jeśli pocznie cię
126 3 | kazali się ponieść razem do Chryzotemis.~Lecz w przedsionku
127 4 | jego szyję przytuliła się do niego ze wszystkich sił,
128 4 | dać może.~Aulus przeszedł do atrium, gdzie czekał nań
129 4 | przeszedł na drugi koniec domu do sali zwanej oecus, gdzie
130 4 | Aulus.~I zwróciwszy się do dziewczyny, począł mówić:~-
131 4 | i opieka nad tobą należy do cezara. Otóż cezar zabiera
132 4 | drzwiach, wiodących z korytarza do oecus, poczęły się znów
133 4 | Ligia zaś, tuląc się jej do piersi, powtarzała: "Matko!
134 4 | Udam się dziś jeszcze do cezara i będę go błagał,
135 4 | chwyciwszy jego rękę poczęła ją do ust przyciskać, w głosie
136 4 | prędko wyszedł z powrotem do atrium, by nie pozwolić
137 4 | Pomponia zaprowadziwszy Ligię do cubiculum poczęła ją uspokajać,
138 4 | pomyśli, że tak może być do kresu życia i że nadejść
139 4 | przycisnęła jeszcze silniej do piersi główkę dziewczyny,
140 4 | zaś osunęła się po chwili do jej kolan i ukrywszy oczy
141 4 | a potem, gdy obie wyszły do oecus, poczęła się żegnać
142 4 | przybył z inną ich służbą do obozu Rzymian, padł teraz
143 4 | obozu Rzymian, padł teraz do jej nóg, a następnie pochylił
144 4 | a następnie pochylił się do kolan Pomponii, mówiąc:~-
145 4 | lecz zali cię dopuszczą do drzwi cezara? I w jaki sposób
146 4 | trudności w zabraniu ich do pałacu, dziwiąc się raczej
147 4 | centurionowi - uprowadzili Ligię do domu cezara.~Lecz stary
148 4 | z Pomponią w przyległej do oecus pinakotece, rzekł
149 4 | mnie, Pomponio. Udaję się do cezara, choć sądzę, że na
150 4 | Petroniusz lub Watyniusz... Co do cezara, może i nie słyszał
151 4 | to dlatego, iż ktoś go do tego podmówił, łatwo zaś
152 4 | nasz dom! On to sprowadził do nas Petroniusza. Biada Ligii,
153 4 | nieszczęść, więc nie był do nich przyzwyczajony. Stary
154 4 | żołnierz przywiązał się był do Ligii więcej, niż sam o
155 4 | zostawszy sama, poszła do małego Aula, który nie ustawał
156 5 | ci Ligii, choćby nie miał do tego żadnych innych powodów,
157 5 | mu również udawać się ni do Tygellina, ni do Watyniusza,
158 5 | się ni do Tygellina, ni do Watyniusza, ni do Witeliusza.
159 5 | Tygellina, ni do Watyniusza, ni do Witeliusza. Może pieniędzmi
160 5 | Po czym kazał się nieść do Winicjusza, którego zastał
161 5 | która na chwilę uciekła do serca, napłynęła znów gorącą
162 5 | napłynęła znów gorącą falą do twarzy, oczy poczęły sypać
163 5 | przerywanym głosem - wracaj do siebie i czekaj na mnie...
164 5 | nim krzywdę Ligii. Wracaj do siebie i czekaj mnie. Ni
165 5 | szalony z atrium i leciał do Petroniusza roztrącając
166 5 | przechodniów.~Aulos zaś wrócił do domu z pewną otuchą. Sądził,
167 5 | Petroniusz namówił cezara do porwania Ligii dla oddania
168 5 | Winicjusz odprowadzi ją do ich domu. Wreszcie niemałą
169 5 | nie był od nich daleki i do jego pojęć, do jego dumy
170 5 | daleki i do jego pojęć, do jego dumy śmierć przypadała
171 5 | lepiej od hańby.~Wróciwszy do domu uspokoił Pomponię,
172 5 | Czytaj - rzekł zwróciwszy się do Pomponii. Pomponia wzięła
173 6 | Winicjusza, który wpadł do atrium jak burza i dowiedziawszy
174 6 | bibliotece, tym samym pędem wpadł do biblioteki i zastawszy Petroniusza
175 6 | ramiona i zbliżając twarz do jego twarzy, począł pytać
176 6 | parę dni, bo wzięto by cię do więzienia, a tymczasem Ligia
177 6 | trójnóg, a teraz zgłupiał do reszty."~- Petroniuszu!~-
178 6 | dni w domu, a potem odeśle do twojej insuli, szczęśliwcze!~-
179 6 | że wszystko powierzył mi do tego stopnia, iż przed chwilą
180 6 | że odprowadził dziewczynę do pałacu i zdał ją w ręce
181 6 | również tego zdania, bo do niej pisała. Jutro jest
182 6 | człowiek zaś zmieszał się do reszty.~- Wina jest moja -
183 6 | kazałeś odesłać Ligii wprost do mego domu?~- Bo cezar chce
184 6 | postępek. Czy ochłonąłeś już do tego stopnia, abyś mógł
185 6 | usprawiedliwiających listów do senatu... Nero zaś pisze -
186 6 | żył, powinien by przyjść do mnie i ofiarować mi sto
187 6 | moim co dzień, ciągle i do śmierci.~- Ty będziesz miał
188 6 | zresztą wysłałem za to na wieś do ergastulum.~- Aulus był
189 7 | nie chciała się mieszać do spraw publiczpych i jeśli
190 7 | istotnie obawy, aby cezar do niej wrócił, patrzano na
191 7 | zasiadali z Klaudiuszem do uczt, ale jako potężni ministrowie
192 7 | więc i ją zapraszano czasem do stołu cezara. Czyniono to
193 7 | jakimikolwiek względami. Do stołu jego zasiadała najróżnorodniejsza
194 7 | Słynniejsi zasiadali wprost do stołów, mniejsi służyli
195 7 | stołów, mniejsi służyli do rozrywki w czasie jedzenia,
196 7 | dostarczać odzieży odpowiedniej do pokojów cezara, który zresztą
197 7 | wyskrobki talentów cisnęli się do pałacu, by nasycić olśnione
198 7 | ludzkie pojęcie, i zbliżyć się do rozdawcy wszelkich łask,
199 7 | wcześnie dochodziła nawet do dziecięcych uszu. Wiedziała
200 7 | się stać rzeczywistością, do pięknych widzeń, do upodobań
201 7 | rzeczywistością, do pięknych widzeń, do upodobań dołączyła się jeszcze,
202 7 | blisko swą słodką twarz do twarzy Ligii, jakby chcąc
203 7 | ufnością, przycisnęła ją do serca, a następnie uwolniwszy
204 7 | krokami po izbie i mówić do siebie jakby z rozpaczą:~-
205 7 | Pomponii tylko przez złość do nich... Do mnie Petroniusz
206 7 | tylko przez złość do nich... Do mnie Petroniusz pisał, bym
207 7 | jego namową nie odeśle cię do Aulusów. Nie wiem, czy Nero
208 7 | dlatego, że zakładnicy należą do cezara. On zresztą nie lubi
209 7 | wtóre, jeśli chcesz wrócić do domu Aulusów, znajdziesz
210 7 | zaprowadziła ją wówczas do własnego unctuarium, by
211 7 | dawnej duszy helleńskiej, do której piękność ciała przemawiała
212 7 | na krzyż złotymi taśmami do alabastrowych kostek. Gdy
213 7 | ukazywać lektyki, weszły obie do bocznego kryptoportyku,
214 7 | kobiet, podobnych również do posągów, bo udrapowanych
215 7 | Akte po imieniu, dodając do imion krótkie i nieraz straszne
216 7 | tych ludziach, podobnych do posągów, był jakiś wielki
217 7 | podobni w swoich togach do białych bogów. Ligii, gdy
218 7 | przez wewnętrzne pokoje do wielkiego triclinium, w
219 7 | nakazywały zrzucać togi do uczty. Ciało okrywała mu
220 7 | ramiona żolnierza, stworzone do miecza i tarczy. Na głowie
221 7 | Pomponii. Ona się tu boi i chce do niej powrócić. Umarłaby
222 7 | i on wstawią się za nią do cezara.~Winicjusz tłumaczył
223 7 | litość i słowa jej wnikały mu do duszy tak, że gdy zaczęła
224 7 | dziecko, które się boi, a do głowy poczęły jej się cisnąć
225 7 | albowiem podobną z daleka do głowy dziecka. Tunika ametystowej
226 7 | szkliste, bez myśli, podobne do oczu umarłych.~On zaś zwróciwszy
227 7 | umarłych.~On zaś zwróciwszy się do Petroniusza rzekł:~- Czy
228 7 | Senecjo, który był zajęty aż do tej chwili rozmową z Westynusem,
229 7 | Westynus wierzył, zwrócił się do Petroniusza i chociaż nie
230 7 | i brzydkie. Jedna Rubria do ludzi podobna, a tak byłoby
231 7 | wielki niedowiarek, posłał do świątyni Mopsusa niewolnika
232 7 | to zbladł i zwracając się do swych gości, równych mu
233 7 | Następnie podniósł swą podobną do poduszki dłoń i rzekł ochrypłym
234 7 | pomogło... Myśli nawet jechać do Ancjum, by odetchnąć morskim
235 7 | śpiewak ułożył nowy hymn do Wenus, wobec którego Lukrecjuszowy
236 7 | ona doprowadziła cezara do zamordowania matki i żony,
237 7 | odgłosie dwóch lutni, swój hymn do Wenus. Ani głos, lubo nieco
238 7 | złotowłosą główkę, podniosła do ust rękę Nerona i trzymała
239 7 | jak tu obecny Lukan, a co do wierszy, żałuję, że nie
240 7 | wobec uroku poezji, dołączył do jego słów swoje zachwyty.
241 7 | zwłaszcza Ligii, nieprzywykłej do podobnych widowisk, wydało
242 7 | wyrażać rzeczy na pozór do wyrażenia w tańcu niemożliwe.
243 7 | zamiast ratować, ciągnie ją do niej. I uczuła do niego
244 7 | ciągnie ją do niej. I uczuła do niego żal, Poczęła się znów
245 7 | samej. Jakiś głos, podobny do głosu Pomponii, wołał jeszcze
246 7 | ją, gdy on przybliżał się do niej, ten jest już zgubiony
247 7 | już na to sił.~Tymczasem do końca uczty było daleko.
248 7 | Nigidia, obnażywszy się do wpół ciała, wsparła swą
249 7 | i nikomu nie przychodzi do głowy, że epikurejczycy
250 7 | barbarzyńcom. A to darmo! Co do niego żałuje, że dożył takich
251 7 | Tu przyłożył pięści do skroni i począł krzyczeć
252 7 | trzydzieści legii!... od Brytanii do granic Partów!~Lecz nagle
253 7 | się i przyłożywszy palec do czoła, rzekł:~- A bodajże
254 7 | Anakreona. Wtórowali mu do niej Pitagoras, Diodor i
255 7 | kogo?~I przyłożywszy dłoń do mokrego czoła począł sobie
256 7 | szukała. A jak zbliży się do łódki, to popatrzy i odejdzie,
257 7 | żądzy budziła się w nim chęć do kłótni, co zdarzało mu się
258 8 | sposób wyszli z triclinium do przyległej komnaty, a stamtąd
259 8 | stamtąd na galerię wiodącą do mieszkania Akte.~Ligię opuściły
260 8 | nagły płacz i tuląc się do ramienia olbrzyma, poczęła
261 8 | powtarzać ze łkaniem:~- Do domu, Ursusie, do domu,
262 8 | łkaniem:~- Do domu, Ursusie, do domu, do Aulusów! - Pójdziemy! -
263 8 | domu, Ursusie, do domu, do Aulusów! - Pójdziemy! -
264 8 | małym atrium przynależnym do mieszkania Akte. Tam Ursus
265 8 | ją uspokajać i zachęcać do spoczynku upewniając, że
266 8 | biesiadnicy będą po uczcie spali do wieczora. Lecz Ligia przez
267 8 | powtarzała tylko jak dziecko:~- Do domu, do Aulusów!...~Ursus
268 8 | jak dziecko:~- Do domu, do Aulusów!...~Ursus był gotów.
269 8 | z tłumem i pójdą prosto do domu. Zresztą, co mu tam!
270 8 | Ligię zaś zabierze na powrót do pałacu i wówczas już nie
271 8 | niewolników i zabierze mnie do swego domu?~- Słyszałam -
272 8 | Nerona. Gdyby chciał powrócić do niej, wyciągnęłaby do niego
273 8 | powrócić do niej, wyciągnęłaby do niego ręce jak do szczęścia.
274 8 | wyciągnęłaby do niego ręce jak do szczęścia. Rozumiejąc teraz
275 8 | samo wspomnienie o nich do twarzy.~- Nigdy! - zawołała
276 8 | płacz. Akte przygarnęła ją do piersi i poczęła uspokajać.
277 8 | rodziła się chęć, by wrócić do sali, zdławić Winicjusza,
278 8 | od Ligii, która zwrócona do niej profilem, ze wzniesioną
279 8 | świat zgoła inny niż ów, do którego przywykła. Zdumiewała
280 8 | Po czym zwróciwszy się do Ursusa poczęła mu mówić,
281 8 | za morza, choćby za góry, do barbarzyńców, gdzie nie
282 8 | więc Ursus pójdzie zaraz do biskupa Linusa o radę i
283 8 | przyłożywszy swe śliczne usta do jej policzka, poczęła szeptać:~-
284 8 | wszystko mu jedno!... Pójdzie do biskupa, bo biskup w niebie
285 8 | odległe, po czym jął mówić:~- Do boru? Hej, jaki bór, jaki
286 8 | widzeń.~Ot, pójdzie zaraz do biskupa, a wieczorem będzie
287 8 | Lig założył swą podobną do maczugi rękę na tył głowy
288 8 | się i rzekł:~- To ja idę do świętego biskupa.~Akte zaś
289 9 | jasny i słońce zajrzało do atrium, więc poczęła ją
290 9 | stawiła oporu i obie weszły do cubiculum, które było obszerne
291 9 | Lecz Ligia spała spokojnie. Do ciemnego cubiculum przez
292 9 | Wszelako po chwili przyszło jej do głowy, że to dziecko woli
293 9 | kochana, i zbliżywszy usta do jej ciemnych włosów poczęła
294 9 | opuściły cubiculum i udały się do łaźni, gdzie Akte, wykąpawszy
295 9 | ją na śniadanie, a potem do ogrodów pałacowych, w których
296 9 | pyłem fontann, gdzie wejścia do czarownych grot obrastał
297 9 | Ligią. Przychodziło jej też do głowy, że stokroć bezpieczniej
298 9 | boję się go i wolę uciec do Ligów.~Akte pytała dalej:~-
299 9 | jeszcze smutniej: - Wolę uciec do Ligów.~- Ligio, czy chcesz,
300 9 | chcesz, bym zaraz poszła do Winicjusza, zbudziła go,
301 9 | Tak, droga moja, pójdę do niego i powiem mu: "Winicjuszu,
302 9 | mogła dosłyszeć:~- Wolę do Ligów...~I dwie łzy zawisły
303 9 | oderwało jeden i poniosło do ust; szczęście, że Lilith
304 9 | Wenus." I nagle przyszło jej do głowy to, co nie przychodziło
305 9 | blaskiem.~Lecz zwróciwszy się do Ligii poczęła pytać z pozornym
306 9 | I chciałabyś wrócić do Pomponii?~Ostatnie pytanie
307 9 | widziadło piękne, ale złe. Do uszu Ligii i Akte doszedł
308 9 | przyjść może.~I wróciły do atrium, którego nie opuszczały
309 9 | którego nie opuszczały już do wieczora. Gdy się ściemniło
310 9 | Winicjuszowego, który przychodził do domu Aulosów.~Akte krzyknęła,
311 10 | rozchodziła się woń nardu, do której Winicjusz przywykł
312 10 | przygotowany na cztery osoby, do uczty bowiem prócz Winicjusza
313 10 | Po czym zwróciwszy się do Winicjusza mówił dalej:~-
314 10 | rzekł, jakby mówiąc sam do siebie.~- Powinni byli -
315 10 | domu niż iść w roli zbira do pałacu, żałował jednak chwilami,
316 10 | dały się słyszeć kroki i do atrium wpadli hurmem niewolnicy,
317 10 | zieleń bluszczów i gotowym do uczty, rozległy się po chwili
318 10 | rózeg, który trwał niemal do rana.~
319 11 | noc straszną. Jakoż wrócił do domu dopiero o świtaniu,
320 11 | odbito Ligię, kazał wysłać do wiejskich ergastulów, co
321 11 | niesłychanego, wołającego o pomstę do praw boskich i ludzkich.~
322 11 | ją bić, włóczyć za włosy do cubiculów i pastwić się
323 11 | ukrywa.~I zerwał się, by biec do domu Aulusów. Jeśli mu jej
324 11 | ulękną się gróźb, pójdzie do cezara, oskarży starego
325 11 | płaszczu żołnierskim aż do omdlenia. Jednakże sam Nero
326 11 | odsyłano albo na Palatyn, albo do którejś z niezliczonych
327 11 | tajemnie. Tym razem mogła go do tego skłonić i obawa przed
328 11 | Winicjuszowi przyszło teraz do głowy, że Aulusowie może
329 11 | odważył się jednak wejść do triclinium i wynieść ją
330 11 | zaniechawszy myśli udania się do Aulusów kazał się nieść
331 11 | że jeśli go nie dopuszczą do cezara lub zechcą sprawdzać,
332 11 | centurion uśmiechnął się do niego przyjaźnie i postąpiwszy
333 11 | się i zbliżywszy swą twarz do twarzy Akte, począł mówić
334 11 | byłby przyszedł szukać jej do mego domu.~- Zostawił mi
335 11 | stało.~To rzekłszy poszła do cubiculum i po chwili wróciła
336 11 | bardziej, tracił wszelką miarę do tego stopnia, że nawet Akte
337 11 | wreszcie spytała go, dlaczego do niej przyszedł.~Winicjusz
338 11 | razie odpowiedzi. Przyszedł do niej, bo tak chciał, bo
339 11 | właściwie przyszedł tylko do cezara, a nie mogąc się
340 11 | się z nim zobaczyć wstąpił do niej. Ligia uciekając sprzeciwiła
341 11 | państwie, choćby przyszło użyć do tego wszystkich legii i
342 11 | Zapłakało. Pewno wyniesiono je do ogrodów już chore. Marku,
343 11 | królewską. I sprowadził ją do tego domu zbrodni i sromoty,
344 11 | dla niej od cezara powrót do domu i że wróci ją Pomponii.
345 11 | kochała go, wstrząsnęła do głębi jego duszą. Przypomniał
346 11 | się z Akte, przychodziła do niej po wiadomości.~Lecz
347 11 | poczuwając się poniekąd do odpowiedzialności za wszystko,
348 11 | przedsięwziął i gdy wsiedli do lektyki, rzekł:~- Przy wszystkich
349 11 | człowiek mógł kochać i pożądać do tego stopnia, widząc te
350 12 | z niewolników, wysłanych do bram, jeszcze nie wrócił.
351 12 | rozpoznają.~- Kazałem ich zesłać do wiejskich ergastulów -rzekł
352 12 | rozkaz odwołam, niech idą do bram.~I skreśliwszy kilka
353 12 | polecił odesłać ją natychmiast do domu Winicjusza.~Po czym
354 12 | Winicjusza.~Po czym przeszli do wewnętrznego portyku i tam
355 12 | następnie przystawiwszy do ławki stolik poczęły im
356 12 | stolik poczęły im lać wino do czasz z cudnych wąskoszyjastych
357 12 | całą rodziną przenieść się do Sycylii. W ten sposób dziewczyna
358 12 | Ursus nie mógł mieć ludzi do pomocy i nie mógł sam jeden
359 12 | Lecz Petroniusz, który miał do niego rzeczywistą słabość
360 12 | Winicjusza za chwilową niechęć do każdej kobiety, która nie
361 12 | na marne, zwróciwszy się do niewolnicy rzekł:~- Eunice,
362 12 | przybierzesz, a potem pójdziesz do domu Winicjusza.~Lecz ona
363 12 | z domu.~Ona nie pójdzie do Winicjusza i woli tu nosić
364 12 | Winicjusza i woli tu nosić drwa do hypocaustum niż tam być
365 12 | skóry.~To rzekłszy przeszedł do biblioteki i zasiadłszy
366 12 | Petroniuszowi przyszło do głowy, że jeśli cezar uwierzy,
367 12 | prośbę sprowadzono dziewczynę do pałacu. Liczył jednak, że
368 12 | obawy i postanowił zejść do triclinium, by się posilić,
369 12 | się zanieść jeszcze raz do pałacu, potem na Pole Marsowe,
370 12 | na Pole Marsowe, a potem do Chryzotemis.~Lecz po drodze
371 12 | Chryzotemis.~Lecz po drodze do triclinium, przy wejściu
372 12 | triclinium, przy wejściu do kurytarza przeznaczonego
373 12 | między służbą zwrócił się do Eunice:~- Czy otrzymałaś
374 12 | po raz drugi rzuciła się do jego nóg, przycisnęła na
375 12 | nóg, przycisnęła na chwilę do ust brzeg jego togi, po
376 12 | Eunice schyliła twarz aż do jego stóp i pozostała nieruchoma.
377 12 | Eunice i odszedł w milczeniu do triclinium.~Po posiłku kazał
378 12 | posiłku kazał się zanieść do pałacu, a potem do Chryzotemis,
379 12 | zanieść do pałacu, a potem do Chryzotemis, u której pozostał
380 12 | Chryzotemis, u której pozostał do późnej nocy. Lecz wróciwszy
381 12 | wróciwszy rozkazał wezwać do siebie Tejrezjasza.~- Czy
382 12 | skóry. - Czym nie wydał co do niej innego rozkazu?~- Nie,
383 12 | odejściu Eunice przyszła do mnie i powiedziała mi, iż
384 12 | tylko, by nie być zmuszoną do zastąpienia jej w jego domu.
385 12 | Lecz następnie przyszło mu do głowy, że ów człowiek, którego
386 12 | Chryzotemis i pilno mu było do snu. Jednakże idąc do cubiculum
387 12 | było do snu. Jednakże idąc do cubiculum przypomniał sobie,
388 13 | drogi, wiodące na prowincję, do wigilów w pomniejszych miastach,
389 13 | odszukać, pośpieszył co tchu do domu Petroniusza i zaledwie
390 13 | Petroniusz z Winicjuszem przeszli do atrium, gdzie czekał na
391 13 | wskazywać zbytnie zamiłowanie do butelki. Zaniedbany ubiór,
392 13 | przeprowadzali z pałacu cezara do twej insuli, ja zaś podejmuję
393 13 | odpowiedzi. - Jakie masz do tego środki? Chilo uśmiechnął
394 13 | znasz Eunice?~- Przychodziła do mnie po radę, gdyż sława
395 13 | moją naukę dla świata.~- Do jakiejże szkoły należysz,
396 13 | chodzę piechotą od winiarza do winiarza i po drodze nauczam
397 13 | poszukiwania? - rzekł zwracając się do Greka.~- Już je rozpocząłem -
398 13 | Czy byłeś już używany do podobnych posług? - spytał
399 13 | był zmuszony szukać innych do życia sposobów.~- Jakież
400 13 | wylot każdy dom od atrium do ogrodu? Kto zna wszystkie
401 13 | mówił zwracając się znów do Winicjusza - niechybnie
402 13 | tym wiedzieć, udałbym się do nich, stałbym się najpobożniejszym
403 13 | portyk Liwii i doszedłszy do rogu Clivus Virbius skręcił
404 13 | na Suburę.~"Trzeba pójść do Sporusa - mówił sobie -
405 13 | dowiedzieć."~Tak mówiąc wszedł do winiarni i kazał sobie podać
406 13 | pracowałem dziś z Seneką od świtu do południa i oto, czym mój
407 13 | choć dolewasz tyle wody do wina, że mogłaby się w nim
408 13 | inaczej zmienię winiarnię, do czego mój osobisty przyjaciel,
409 14 | nie mogąc udać się o pomoc do cezara, pogrążonego w trwodze
410 14 | Peetroniusz zaś mówił: - Jedź do Ancjum! Tam ona przyszła
411 14 | hymn na jej cześć i ułożę do niego muzykę.~- A potem
412 14 | wyszedłszy z pałacu udał się do Winicjusza i opowiedziawszy
413 14 | miedzianobrodą małpę; by pojechała do Ancjum, a stamtąd do Neapolis
414 14 | pojechała do Ancjum, a stamtąd do Neapolis lub Baiae. I pojedzie,
415 14 | odprawić triumfalny wjazd do Rzymu. Przez ten czas będziemy
416 14 | znać, bo ja muszę jechać do Ancjum.~- Dobrze.~- A jeśli
417 14 | zabiegów, to przyjeżdżaj do Ancjum. Tam nie zbraknie
418 14 | które przemówiły silniej do Petroniusza niż najwymowniejsze
419 14 | ramieniu i zwracając się do Chilona rzekł:~- Mów dalej!~-
420 14 | razem i Ligia mogą należeć do nieprzyjaciół rodu ludzkiego,
421 14 | nieprzyjaciół rodu ludzkiego, do zatruwaczy fontann i studzien,
422 14 | zatruwaczy fontann i studzien, do czcicieli oślej głowy, do
423 14 | do czcicieli oślej głowy, do ludzi, którzy mordują dzieci
424 14 | trzema laty z Neapolis tu, do Rzymu (o, czemuż tam nie
425 14 | zostałem!), przyłączył się do mnie człowiek, lekarz, imieniem
426 14 | gorliwych, aby mnie przypuścili do wszystkich swych tajemnic,
427 14 | a gdy mnie przypuszczą do wszystkich tajemnic, będę
428 14 | ślub, że jeśli mi pomoże do odszukania dziewicy, ofiaruję
429 14 | Merkuremu powinna przypaść do smaku. Na nieszczęście,
430 14 | dziwię mu się, że nie ma do tego ochoty, i poznaję w
431 14 | ciągłego chodzenia. Zachodziłem do winiarni, by gadać z ludźmi,
432 14 | winiarni, by gadać z ludźmi, do piekarzy, rzeźników, do
433 14 | do piekarzy, rzeźników, do sprzedających oliwę i do
434 14 | do sprzedających oliwę i do rybaków. Przebiegłem wszystkie
435 14 | Zbliżywszy się wówczas do niego spytałem o przyczynę
436 14 | zbierał całe życie sestercję do sestercji, by wykupić umiłowanego
437 14 | dostawia kamienie Tybrem do Rzymu, które niewolnicy
438 14 | wyładowują z tratew i dźwigają do budujących się domów nocami,
439 14 | Neapolis nie dali listów do rzymskich braci, alem mu
440 14 | ci; zaś doprowadzą mnie do domów modlitwy i do starszych,
441 14 | mnie do domów modlitwy i do starszych, którzy rządzą
442 14 | Twierdzę nawet, że na drodze do odszukania Ligii wielki
443 14 | wszystkich chrześcijan, jaki do nich przystęp otworzył i
444 14 | Petroniusz zwrócił się do Winicjusza:~- Każ mu wyliczyć
445 15 | ROZDZIAŁ XV~Petroniusz do Winicjusza:~"Przez zaufanego
446 15 | jakkolwiek ręka twa więcej do miecza i do włóczni niż
447 15 | ręka twa więcej do miecza i do włóczni niż do pióra przywykła,
448 15 | miecza i do włóczni niż do pióra przywykła, mniemam,
449 15 | naszego życia, przychodzi mi do głowy, że ty może i lepiej
450 15 | cezara, ja ci o tym od czasu do czasu doniosę. Siedzimy
451 15 | zawsze jednak nienawiść do Rzymu, a na zimę zamierzamy
452 15 | zimę zamierzamy się udać do Baiae, aby wystąpić publicznie
453 15 | zbraknie i to będzie zachętą do zamierzonej wyprawy do Achai.~
454 15 | zachętą do zamierzonej wyprawy do Achai.~A pamięć małej Augusty?
455 15 | Sporus przegrał żonę w kości do Senecjona. Torkwatus Sylanus
456 15 | żeś jej nie przyjął. Co do Torkwata Sylana, ani domyśla
457 15 | wyprawić w Benewencie. Patrz, do czego, wbrew zdaniu: ne
458 15 | mnie łotrem, co go zbliża do Ahenobarba. Ci dwaj porozumieją
459 15 | żegnaj!"~M. C. Winicjusz do Petroniusza:~"Ligii nie
460 15 | który po chwili upadł mu do nóg. Inni otoczyli ich wkoło,
461 15 | zaręcza, że byle dotarł do starszych, których prezbiterami
462 15 | iż Ligia chodzi umyślnie do innych niż Pomponia dlatego,
463 15 | zgryzotę. Pójdziemy naprzód do tych domów, które są w mieście,
464 16 | jeśli mają doprowadzić do wyników pomyślnych i pewnych,
465 16 | wśród ludzi giętkich i do niewolniczego posłuchu przywykłych,
466 16 | natomiast dochodził tylko do pewnego niejasnego poczucia,
467 16 | sobie każde słowo, które do niej mówił i które od niej
468 16 | ślady. Przychodziło mu także do głowy, że byłby szczęśliwy,
469 16 | wyzwoleńcy zbliżali się do niego z drżeniem, a gdy
470 16 | którym wędrowałem z Neapolis do Rzymu i w którego obronie
471 16 | że żyje dotąd i należy do gminy chrześcijańskiej w
472 16 | przepadną moje poszukiwania.~- Do czego zmierzasz? jaka jest
473 16 | żadnej, która byłaby podobną do Ligii. Chrześcijanie jednak
474 16 | także lada chwila przyjechać do Rzymu. Wszyscy chrześcijanie
475 16 | nauka ich, o ile mu wiadomo, do żadnych zbrodni nie zachęca,
476 17 | wyleczy się z ran i przybędzie do Rzymu. Toteż gdy ujrzał
477 17 | mu tylko o wybór ludzi i do nich to właśnie odnosił
478 17 | czasu Chilo czuł wstręt do hołoty, do plugawych, a
479 17 | Chilo czuł wstręt do hołoty, do plugawych, a zarazem strasznych
480 17 | rzetelniejsi od innych, do nich postanowił się udać
481 17 | tym celu poszedł wieczorem do Eurycjusza, o którym wiedział,
482 17 | mówić o sprawie, która go do niego przywiodła. Oto oddawszy
483 17 | przede wszystkim silnych. Co do tysiąca sestercyj, spodziewał
484 17 | i dzienni, ów zaś należy do nocnych. Gdybyśmy teraz
485 17 | w milczeniu. Doszedłszy do Emporium, które było już
486 17 | wzdłuż Via Ostiensis, aż do wzgórka Testacius i Forum
487 17 | huk żaren. Kwartus wszedł do środka, Chilo zaś, który
488 17 | Chrystusa. Mówił jakby nie do Urbana, ale jakby sam dla
489 17 | chrześcijanina i chodzi do domów modlitwy dlatego tylko,
490 17 | rzekł uroczyście - idź do domu modlitwy i pytaj braci
491 17 | nocy bracia i siostry, co do jednej duszy, albowiem przybył
492 17 | pójdziesz w nocy, mój synu, do Ostrianum, tam wynajdziesz
493 17 | zabijesz go w drodze powrotnej do miasta, za co będą ci odpuszczone
494 17 | Biskup sam mu dał braci do pomocy, ale zabijać nie
495 17 | prosto z Ostrianum podąży do cezara do Ancjum lub schroni
496 17 | Ostrianum podąży do cezara do Ancjum lub schroni się w
497 18 | ROZDZIAŁ XVIII~Petroniusz do Winicjusza:~"Źle z tobą,
498 18 | jak nią się tylko zajmuje, do niej ustawicznie wraca i
499 18 | nawet wraz z twoim filozofem do chrześcijańskich domów modlitwy.
500 18 | rozumniej. Chrześcijanie, skoro do nich należy Pomponia Grecyna
1-500 | 501-1000 | 1001-1500 | 1501-1802 |