Rozdzial

 1 1 |      jeszcze jakby wskrzeszony, z oczyma błyszczącymi dowcipem i
 2 1 |      ciało - on zaś z zamkniętymi oczyma czekał, aż ciepło laconicum
 3 2 |       nosi jeszcze bullę na szyi, oczyma tylko żebrałem litości,
 4 4 |       słuchała słów jego mrugając oczyma i jakby nie rozumiejąc,
 5 6 |    poglądał czas jakiś zdumionymi oczyma na Petroniusza, po czym
 6 7 |         odprowadzających chciwymi oczyma podawane potrawy, wreszcie
 7 7 |       czas jakiś swymi błękitnymi oczyma, a wreszcie rzekła:~- Ty
 8 7 |      przez cały czas zachwyconymi oczyma za Ligią. Lecz wnet była
 9 7 |           brwiami, z przepysznymi oczyma i smagłą cerą był jakby
10 7 |          jej widokiem, i palił ją oczyma. Wzrok jego ześlizgiwał
11 7 |       Ligia.~On zaś mówił dalej z oczyma zaszłymi mgłą: - Boska moja!
12 7 |          wzrok jego spotkał się z oczyma Ligii i serce dziewczyny
13 7 |         wdowa z twarzą dziecka, a oczyma nierządnicy, rzekła w głos:~-
14 7 |           na czole i wzniesionymi oczyma, wspanialszym, daleko mniej
15 7 |     ramiona na piersiach i toczył oczyma tryumfatora po sali.~Weszli
16 7 |          na Winicjusza błękitnymi oczyma tak dziwnie, iż młodemu
17 7 |           i począł pytać mrugając oczyma:~- Co się stało?~A ona wziąwszy
18 11|          za jej głosem, postacią, oczyma, i czuł, że gotów by był
19 11|         olbrzymi Lig z błękitnymi oczyma, który odważył się jednak
20 11|          na niego swymi mglistymi oczyma niemal surowo.~- Wiedziałam,
21 11|           rumieńcem na twarzy i z oczyma pełnymi światła. Wydało
22 12|           patrząc przestraszonymi oczyma na Winicjusza, zdawała się
23 12|           Tak, panie!...~I z tymi oczyma, z odrzucanym w tył złotym
24 14|      rycerzy z kamienną twarzą, z oczyma utkwionymi w jeden punkt,
25 18|         się w kochankę kamiennymi oczyma.~Przebiegaj sobie wieczorami
26 19|      tylko zobaczy Ligię własnymi oczyma, wówczas nie odbiorą mu
27 20|    przesłaniać Go, i zmywać przed oczyma apostołów, wszystkie głowy
28 23|       mówić i dziękował jej tylko oczyma, w których świeciła radość,
29 25|      rozszerzonymi przez gorączkę oczyma, trochę tak, jak patrzyłby
30 25|         ramiona.~Ligia słuchała z oczyma wzniesionymi ku Apostołowi
31 33| zdumionymi, a zarazem przelękłymi oczyma na obecnych.~Lecz naokół
32 34|           kwiatu, ze spuszczonymi oczyma i falującą żywiej piersią,
33 36|          zielonymi, jakby sennymi oczyma, czasem zaś wznosząc olbrzymie
34 37|        złymi i zarazem badawczymi oczyma. Prawdziwą wdzięczność czuję
35 39|           spoglądał rozradowanymi oczyma na Ligię i Winicjusza, którzy
36 45|   widziałeś na Ostrianum własnymi oczyma? - Widziałem, synu Wenery,
37 48|          jakiś szedł w milczeniu, oczyma tylko błagając litości i
38 51|            a patrzył tylko na nią oczyma estety, rozmiłowanego w
39 51|       wieńcach róż i z zamglonymi oczyma spoczęli przed stołem zastawionym
40 51|       zapytał nagle ze zmrużonymi oczyma i twarzą zarazem złośliwą
41 51|           stanęła wyraźniej przed oczyma ta prawda, że ów uwieńczony
42 54|    podniósł jeszcze głowę i objął oczyma więzienie, po czym oparł
43 55|      Winicjusz popatrzył na niego oczyma, w których błyszczała gorączka,
44 56|          Winicjusza, patrzyli nań oczyma jakby zbudzonymi ze snu,
45 56|            Wówczas go odnajdziesz oczyma.~- Dzięki ci, panie, i pokój
46 56|        niej udział duszą, sercem, oczyma: wył, ryczał, świstał, klaskał,
47 56|      niego swymi zaczerwienionymi oczyma, wszelako tym razem nie
48 56|          lud. Skazańcy śpiewali z oczyma wzniesionymi ku velarium.
49 56|   umarłego, spoglądając szklanymi oczyma na okropne widowisko. Z
50 57|           rana leży z zamkniętymi oczyma. Zresztą Glaukus da jej
51 57|           począł spoglądać naokół oczyma jakby świeżo ockniętymi
52 58|         Scewola, stał bez jęku, z oczyma wzniesionymi w górę i z
53 59|   zrozumiał pytania, i jął mrugać oczyma. A Westynus powtórzył:~-
54 60|            zapadnięte i głodne, z oczyma zgasłymi alba płonącymi
55 60|           jednak na próżno szukał oczyma Ligii, myśląc przy tym,
56 61|     przejść jakby w zamyśleniu, z oczyma utkwionymi w coś innego.
57 63|         głowę i czas jakiś wodził oczyma po widowni. Na koniec wzrok
58 66|     zdziwieniem swymi niebieskimi oczyma dziecka to na widzów, to
59 66| dziewczynę na ramionach, ruchem i oczyma błagał, dla niej o życie.
60 71|     przesuwających się przed jego oczyma, mówił im: "Chrystusowymi
61 74|            mrugając z przerażenia oczyma. Po chwili twarz jej stała
62 74|         chodziło, po czym powiódł oczyma po obecnych i ozwał się:~-