Rozdzial

 1 2 |      raczej co noc otaczały: było jakieś światło, jakieś ukojenie
 2 2 |    otaczały: było jakieś światło, jakieś ukojenie i jakaś pogoda
 3 4 |  poruszały się szybko, wymawiając jakieś ciche wyrazy; Ligia, z twarzą
 4 7 |         jak za snu, że ogarnia ją jakieś szczęście, w którym niezmierna
 5 7 |         inaczej. Wyobrażała sobie jakieś okropne oblicze ze skamieniałą
 6 7 |      mogli wyglądać aniołowie lub jakieś duchy niebiańskie. Po prostu
 7 8 |         rękach i oczach znać było jakieś nadziemskie uniesienie.
 8 8 |           zdoła, że z nieba zejdą jakieś skrzydlate wojska w pomoc
 9 8 |      siebie, jakby chciał dojrzeć jakieś rzeczy przeszłe i niezmiernie
10 8 |    jeszcze uchyliły się przed nią jakieś drzwi na światło, lecz zarazem
11 9 |      słuszność, że może być nawet jakieś ogromne, tajemnicze szczęście,
12 9 |            że tkwi w tej jasności jakieś szczęście po prostu bez
13 9 |       litość. Zbudziło się w niej jakieś uczucie matki; Ligia wydała
14 11|           mu także, że Żydzi mają jakieś zaklęcia, za pomocą których
15 12|         natomiast wszystkie miały jakieś dziwne uśmiechy; za czym
16 13|          aby kreśliły między sobą jakieś znaki zrozumiałe dla nich
17 15|        Watyniusz zapowiedział nam jakieś nadzwyczajne walki gladiatorów,
18 15|         cyrkowy, za jakąś grę, za jakieś zapasy, w których zwycięstwo
19 16|          istnieje jakaś różnica i jakieś nieporozumienie głębokie
20 16|       słuchać jego nauk. Nastąpią jakieś wielkie zebrania, na których
21 16|           Powstawało w nim jednak jakieś niejasne poczucie, że to
22 17|          w ciągłej był obawie, że jakieś fatum może go zetknąć z
23 17|          zrozumiał, że trzeba dać jakieś dowody, wymienić jakieś
24 17|           jakieś dowody, wymienić jakieś nazwiska, albowiem inaczej
25 18|    zamysły. Chce nam się stworzyć jakieś wschodnie bajeczne imperium;
26 20|         Co chwila trafiały się to jakieś wąskie przejścia, to części
27 20|    przejścia, to części murów, to jakieś budynki, których sobie koło
28 20|          tym mogło, iż jest w tym jakieś wołanie po nocy, jakaś pokorna
29 20|        nad nią myśli. Otoczyły go jakieś przestwory, których się
30 20|         których się ani domyślał, jakieś ogromy, jakieś chmury. Ów
31 20|          domyślał, jakieś ogromy, jakieś chmury. Ów cmentarz począł
32 21|         nie dba o nic zupełnie... Jakieś kilka staj ogrodu i domek,
33 25|          jakby zlało się na niego jakieś wielkie, niespodziane szczęście.
34 25|         uspokajać i pokazywała mu jakieś światło na dalekim brzegu,
35 25|           nim poczynają powstawać jakieś nowe uczucia i nowe upodobania,
36 26|           więc przyszła wieść, że jakieś poselstwo Ligów znajduje
37 28|       chęci do odpowiadania. Miał jakieś poczucie, że odpowiadać
38 28| wszystkiego przychodzi Chrystus i jakieś miłosierdzie, którego dotąd
39 28|      zdaje, że są w tym wszystkim jakieś czary i że teurgus Piotr,
40 32|           by im przystało obwozić jakieś egipskie albo syryjskie
41 34|  wszystkich twarzach był spokój i jakieś ogromne szczęście zdawało
42 36|           obojętna, wyglądała jak jakieś bóstwo zarazem piękne i
43 40|        Jest w tym jakaś rozkosz i jakieś zapomnienie. Znałem synów
44 40|           mi się, że wisi nad nią jakieś niebezpieczeństwo. Nie wiem
45 41|         spostrzegam, jak we mgle, jakieś wielkości niezmierzone a
46 41|         się potem coś stanie i że jakieś drzwi się otworzą, za którymi
47 42|           Jakiś straszliwy chaos, jakieś rozpętanie niszczących żywiołów
48 44|         Nie można było wątpić, że jakieś zbrodnicze ręce podpalają
49 45|         przerażającej chwili mieć jakieś bliskie serca przy sobie.~
50 48|        obaw Winicjusza ozwały się jakieś odległe krzyki, pełne wściekłości
51 51|    krzyczeć jak paw, wypowiedzieć jakieś zdanie dorzeczne.~Tygellin
52 51|      wzburzony. Z dala dochodziły jakieś okrzyki, których Petroniusz
53 51|          tylko chrześcijanie mają jakieś nowe podstawy życia, ale
54 57|   Petroniusz zachowuje milczenie. Jakieś pochwalne, a zarazem trafnie
55 57|        widzieć odjazd cezara, ale jakieś posępne i milczące. Tu i
56 60|     Tygellinem przeznaczają ją na jakieś osobne, straszniejsze od
57 61| Winicjusza coraz większy spokój i jakieś dziwne blaski, których nie
58 61|           żelazo piersi tliły się jakieś iskry litości dla ludzkiej
59 64|          stopniowo zmieniał się w jakieś zaświatowe, spokojne oddanie
60 68|         nie doznawali dotychczas. Jakieś nowe życie ogromnie błogie
61 71|          że i teraz nastąpią może jakieś znaki widome, po których
62 74|           rysach spokój zupełny i jakieś dziwne światła w źrenicach,