Rozdzial

 1 1 |      diatrybie: czy kobieta ma duszę - wstawszy późno, zażywał,
 2 1 |     Venus Genitrix. Ona skupia dusze, skupia ciała i rzeczy.
 3 3 |        posiada trzy lub cztery dusze, ale żadna nie ma duszy
 4 7 |       i Pomponia. Mając jednak duszę młodą, nieobytą z psuciem,
 5 13|     najcieplejszego tworzą się dusze mędrców. Ze zaś jesienią
 6 13|      mędrzec powinien ogrzewać duszę winem... Bo również nie
 7 15|      to nie tylko ciało, ale i duszę nasyca. Nieraz, gdy tu pomyślę
 8 16|   Hadesie i tam dopiero, jeśli dusze zachowują pamięć i dar myśli,
 9 19|     radości, która zalewała mu duszę, trawiła go gorączka. Mówił
10 21|     nowa religia wszczepiała w duszę coś nieznanego temu światu,
11 21|  obejmuje widocznie coraz nowe dusze i szerzy się nad wszelkie
12 23|   które zmieniły później starą duszę świata. Winicjusz zbyt zaważył
13 25|        Widziałem we śnie twoją duszę.~
14 26|      broni kłamstwa, oczyszcza dusze nasze od złości i obiecuje
15 27|      przeradzała tak do gruntu dusze ludzkie. Rozumiał, że jest
16 27|    powojami, otworzyła mu całą duszę, błagając go zarazem, by
17 27|       krwią własną odkupić twą duszę, lecz ty wolałaś umiłować
18 27|     którego wyziewy zatruły ci duszę. Mogłaś ofiarować ją Chrystusowi
19 28|      ludzkie, a mnie zmieniono duszę. Chyba Ligia jedna mogła
20 28|      Kaju! Zmieniono mi jednak duszę i czasem dobrze mi z tym,
21 29|   rzeczach, które zajmowały mu duszę i wnosiły do niej obce jej
22 29|   innych celów. "Trzeba mieć i duszę chrześcijańską" - rzekł
23 29|       werweny, a mnie zmieniła duszę, więc mimo mojej nędzy i
24 30|      znosić. Wyjadę do Ancjum. Duszę się w tych ciasnych ulicach,
25 31|    Tygellina i was wszystkich! Duszę się! Nie mogę tak żyć, nie
26 32|      Winicjuszem rozumieć i że dusze ich rozbiegły się zupełnie.
27 32|     nowych pokładach, jakie na duszę Winicjusza nałożyła miłość
28 33|  rybacza ogarnęła jedną więcej duszę.~Obecni zaś, niemniej ucieszeni
29 34|    Aulusów objęło całkiem jego duszę... Innym przędą nić życia
30 36| Chrystus prowadzi i otworzy ci duszę na słowa Pawła.~On zaś ucieszył
31 37|        Tyś już bardzo zmieniła duszę moją i tak dalece, że do
32 38|       przeszło mi przez myśl i duszę. Jam się nie spodziewał,
33 39|   niezmierny, jakby już ukoiły duszę Sen i Śmierć. To dla mnie
34 39|      tego powodu spływał w ich dusze niewypowiedziany spokój.
35 40|     całym dworze są tylko dwie dusze zdolne się zrozumieć i dwóch
36 40|        kędziory Bakcha, ale na duszę ojca mego, że nigdy za dawnych
37 41|        rozkołysało jego własną duszę, że wydawał się być natchniony.
38 41|     swobodniej - rzekł Nero. - Duszę mam wzruszoną i smutną,
39 41|       więc otwieram przed tobą duszę jak przed przyjacielem i
40 41|        gdy muzyka kołysze moją duszę, ja czuję się tak dobry
41 45| Zamiast trwogi Bożej owładnęła dusze miłość Boża. Ludzie ci odnaleźli
42 48|        Apostoła wlały ufność w dusze chrześcijan. Koniec świata
43 51|     wiatr, który rzucił w jego duszę nieznane ziarnka. Poza własną
44 51|         Wiem, że ci rozdzieram duszę i odejmuję resztę nadziei,
45 52|      mniemasz, że mniejszą mam duszę niż Brutus, który dla dobra
46 53|     ale mocarz, który brał ich dusze i dźwigał je z prochu i
47 53|     ich oderwały się od ziemi, dusze wzięły lot ku wieczności
48 56|     już na śmierć napełniły mu duszę zgrozą i przerażeniem. Wszystko
49 56|        w niekształtne bryły, i dusze ulatujące z krwawego piasku.
50 57| Chrystusowi...~- Ja Mu oddałem duszę - odparł Winicjusz.~I rozeszli
51 60|   Krótko żyłam, ale Bóg dał mi duszę twoją. Więc chcę powiedzieć
52 60|        i czując wzajem w sobie dusze anielskie, poczęli się modlić.~
53 61|     opadał z nich proch ziemi. Dusze stały się w nich czyste
54 62|     oto On rozkazał mi zbierać dusze ludzkie w imię miłości,
55 68|      go przez mękę, by zmienić duszę jego i podnieść ją ku sobie,
56 68|         który kochał teraz jej duszę, kochał ją tylko tym bardziej
57 69|     już od dawna wkradła się w duszę jego niepewność, a nawet
58 71|    Bożemu rybakowi ułowić dwie dusze nawet i w więzieniu. Żołnierze
59 73|        narodzili się w chwale. Dusze nasze ich widzą i gdy oczy
60 73|         Dlatego, że kocham jej duszę nieśmiertelną i że oboje
61 73|     się ostoi, gdyż ostoją się dusze. Zanim oczy moje otworzyły
62 73| kochają prawdziwie. Tyś, mając duszę szlachetną i dobrą, powinien