Table of Contents | Words: Alphabetical - Frequency - Inverse - Length - Statistics | Help | IntraText Library
Alphabetical    [«  »]
chilanides 1
chilo 147
chilon 50
chilona 62
chilonem 11
chilonides 5
chilonidesa 2
Frequency    [«  »]
63 usta
63 zupelnie
63 zwrócil
62 chilona
62 czesc
62 droga
62 dusze
Henryk Sienkiewicz
Quo vadis?

IntraText - Concordances

chilona

   Rozdzial
1 13| Tak, tak, Chilonie, synu Chilona... Straciłeś ojca i matkę!... 2 14| ramieniu i zwracając się do Chilona rzekł:~- Mów dalej!~- Czy 3 15| tęsknię, tylko wyczekuję Chilona i w domu jest mi nieznośnie. 4 16| stokroć mniej zręcznymi od Chilona. Tymczasem obok miłości, 5 16| Grecyna, i w ogóle słów Chilona słuchał z radością. Jakkolwiek 6 17| schylił się i ucałował rękę Chilona.~- Jak ci na imię bracie? - 7 19| kochającą.~Lecz wejście Chilona przerwało mu bieg tych błogich 8 21| ogólnym przykładem. Rada Chilona wydała się też roztropną. 9 21| wyprowadziły go narzekania Chilona, który począł biadać na 10 21| zaręczy, czy na biednego Chilona zamiast nagrody nie spadnie 11 22| zarazem myślał, że rada Chilona była praktyczną. Gdyby się 12 22| śledztwo. Ale cała przeszłość Chilona była tego rodzaju, że wszelka 13 22| uwierzyłby w niewinność Chilona niż prefekci.~Żeby jednak 14 22| miejscu.~Myśl ta napełniła Chilona otuchą.~"Jeśli ten ligijski 15 22| samo wspomnienie Ursusa Chilona przebiegał dreszcz po całym 16 24| zażądał, by sprowadzono mu Chilona.~Kryspus zgodził się na 17 24| był niewolników swych do Chilona, wskazał Ligowi dokładnie 18 24| znalazł się w mieszkaniu Chilona.~Nie poznał go jednak. Poprzednio 19 24| znaleźli się przed domem. Serce Chilona poczęło znów bić niespokojnie. 20 24| zakapturzonym człowieku Chilona, ten zaś ujrzawszy łoże 21 24| począł patrzeć bystro w oczy Chilona i mówić z wolna a dobitnie, 22 24| ciemności. Rozpoznawszy Chilona, jednym skokiem znalazł 23 25| nie mniej zdumiony był od Chilona. Bo że z nim samym ludzie 24 25| ale powinni byli zabić Chilona. Litość nie była wprawdzie 25 25| głowę, że może nie zabito Chilona dlatego tylko, że była jakaś 26 25| jedna rzecz. Oto po wyjściu Chilona jakaś głęboka radość rozjaśniła 27 25| opowiadać, jak wyprowadził Chilona na ulicę i jak prosił go 28 28| mieli prawo liczyć i mnie, i Chilona, i wreszcie o dobroci, z 29 32| nasza moc?~- Zawołaj sobie Chilona. Nie mam dziś żadnej ochoty 30 32| jeszcze dziś. Dość zatrzymać Chilona i wydać o zmroku rozkazy. 31 32| myśl o tym. Spojrzał na Chilona, który, wpatrując się w 32 32| rzymskiej natury, zwrócił się do Chilona i rzekł:~- Nie uczynię tego, 33 32| Kwadów, którzy, porwawszy Chilona za resztki włosów, okręcili 34 32| niesprawiedliwości względem Chilona i że kazał go smagać za 35 32| wreszcie niewolnicy wprowadzili Chilona i na znak dany sami cofnęli 36 34| porwać, ale on wolał ukarać Chilona i pójść do Apostołów prosić 37 35| Petroniuszowi o odwiedzinach Chilona i o tym, jak te odwiedziny 38 35| właśnie podczas chłosty Chilona.~Na to Petroniusz, którego 39 35| skoro skutek dobry. A co do Chilona, ja kazałbym mu dać pięć 40 43| ujrzawszy niespodzianie nad sobą Chilona.~Grek zaś mówił:~- Dom twój, 41 45| chrześcijaninem, potwierdził słowa Chilona, że Linus wraz ze starszym 42 45| ironię drgającą w słowach Chilona. Dreszcz przerażenia chwytał 43 45| dziesięć razy wypytywał już Chilona o wszystko, co ten mógł 44 48| Winicjusza i idącego za nimi Chilona opuścił również podziemie. 45 48| ozwał się z tyłu głos Chilona. - Ale nie wiem, co mam 46 50| narodu.~Nero zwrócił się do Chilona: - Kto jesteś?~- Twój czciciel, 47 50| Radość poczęła bić od twarzy Chilona.~- Wydam wszystkich! Tylko 48 54| dla lektyki szlachetnego Chilona Chilonidesa! Miejsce! Miejsce!...~ 49 56| zabawiali się tym razem widokiem Chilona i przedrwiwaniem z jego 50 56| wyraz niesmaku i pogardy. Chilona poprzednio już wyniesiono 51 58| Tam pito wino, żartowano z Chilona i szeptano dziwne słowa 52 59| patrzeć pytającym wzrokiem na Chilona, jakby czekając od niego 53 59| wyprawić pod koniec igrzysk.~Do Chilona zbliżył się Petroniusz i 54 59| augustianów zwróciło się do Chilona. - Hej, stary, ty ich znasz 55 62| mając przy sobie Tygellina i Chilona, którego przerażeniem pragnął 56 62| stronie Tygellina, po drugiej Chilona, obchodził fontannę, naokół 57 62| ustach, w twarzy bowiem Chilona było coś strasznego: wykrzywiła 58 62| stłoczona fala ludu porwała Chilona i uniosła go w głąb ogrodu.~ 59 62| zerwała tamę. Skoczywszy do Chilona chwycił go obiema rękami 60 63| wprowadziło, a raczej przywlokło Chilona, albowiem sam, mając pokruszone 61 63| tym nagim starcu, dawnego Chilona. Po męczarniach, które kazał 62 64| umrzeć jak męczennicy. Widok Chilona na krzyżu przekonał go,


Best viewed with any browser at 800x600 or 768x1024 on Tablet PC
IntraText® (V89) - Some rights reserved by EuloTech SRL - 1996-2007. Content in this page is licensed under a Creative Commons License