Rozdzial
1 1 | przykład Domicjusz Afer, Tygellinus i cała zgraja przyjaciół
2 4 | więcej znaczą: Sofroniusz, Tygellinus, Petroniusz lub Watyniusz...
3 6 | stręczycielem cezara jest Tygellinus, i wiedz także, że gdybym
4 7 | tego rodzaju dostarczali Tygellinus, Watyniusz i Witeliusz,
5 7 | jakie on sam, Petroniusz lub Tygellinus przygotowali na ucztę.~Czytano
6 14 | Petroniuszu! Ty jeden!~Tygellinus pożółkł z zazdrości. Peetroniusz
7 14 | Tyrydata, króla Armenii. Tygellinus próbował wprawdzie jeszcze
8 14 | nie potrzebował dobicia.~Tygellinus zgryzł w sobie gniew. Między
9 14 | współzawodnictwo wobec Nerona i Tygellinus miał tę wyższość, że Nero
10 14 | Tak się stało i teraz. Tygellinus umilkł i tylko zapisywał
11 15 | by im to mogło szkodzić.~Tygellinus okazuje mi już jawną nieprzyjaźń.
12 18 | albowiem śmie być uczciwym. Tygellinus nie może dotąd wyrobić dla
13 28 | Grecji i nie wracać do Rzymu. Tygellinus jednak radzi mu, by wrócił
14 29 | Policz tylko: choroby, cezar, Tygellinus, wiersze cezara, szewcy,
15 29 | żeś dotąd u niego nie był; Tygellinus gotów wyzyskać to na twoją
16 29 | Nie lękaj się przesadzić. Tygellinus zapowiada, że wymyśli dla
17 30 | Wszyscyśmy się przerazili - rzekł Tygellinus - a westalka Rubria zemdlała.~-
18 30 | Poszukaj mi go i znaleź. Na to Tygellinus rzekł:~- Ja się tym zajmę.~
19 30 | zaproś go na ucztę, jaką nam Tygellinus obiecuje wyprawić na twoją
20 30 | Cezarze - odpowiedział Tygellinus - mówisz: "Gdyby jaki rozgniewany
21 31 | sobie w dziejach miasta. Tygellinus chciał wynagrodzić cezarowi
22 31 | wzrastał z dniem każdym. Tygellinus może nie był jeszcze Neronowi
23 31 | sam, powinien ją nosić? Tygellinus miał jednak tyle rozumu,
24 32 | ruszy do Achai, wówczas Tygellinus, który się na niczym z zakresu
25 32 | przeglądać listę i rzekł:~- Tygellinus, Watyniusz, Sekstus Afrykanus,
26 36 | niewolnicą nieść w lektyce. Tygellinus jechał w karruce ciągniętej
27 38 | ojczystego grodu. Na to Tygellinus rzekł: "Powiedz słowo, boski,
28 40 | potworne zachcenia cezara, Tygellinus, zarówno przebiegły, jak
29 40 | w rękach Tygellina. Sam Tygellinus tracił głowę i wahał się,
30 40 | którą przerwał wreszcie Tygellinus.~- Wszakżem ci już mówił,
31 40 | byłaby dla niej za wielka.~Tygellinus zmieszał się, Nero zaś po
32 40 | tam będzie wrócić.~Wtem Tygellinus rzekł:~- Gdy odprawisz augustianów,
33 40 | to i dlatego jeszcze, że Tygellinus widząc, jak takie rzeczy
34 41 | i okrutnika dlatego, że Tygellinus uzyskał ode mnie kilka wyroków
35 42 | to ważyć, tak jak jeden Tygellinus mógł się podjąć wykonania
36 46 | którym tymczasowo zamieszkał Tygellinus, otaczały tłumy kobiet krzycząc
37 46 | z każdą godziną tak, że Tygellinus, spoglądając nocą na tysiące
38 47 | zbliżył się znów do Palatynu. Tygellinus, zebrawszy wszystkie siły
39 49 | uczynię! - zawołał Nero.~Ale Tygellinus począł się sprzeciwiać.
40 49 | czegóż chcą więcej? Na to Tygellinus rzekł:~- Zemsty.~Nastało
41 49 | Boski cezarze - odrzekł Tygellinus - czemu mi podajesz, słodki
42 49 | ścisnęło serca obecnych. Tygellinus był prefektem pretorii i
43 49 | weszła Poppea, a za nią Tygellinus. Oczy obecnych zwróciły
44 49 | Panie - zawołał widząc to Tygellinus - pozwól mi odejść, bo gdy
45 49 | zrozumieliśmy my wszyscy i on także.~Tygellinus, który nie spodziewał się,
46 50 | ile sam waży - zawołał Tygellinus.~Chilo zaś odpowiedział:~-
47 50 | został spalony - przerwał Tygellinus.~- Wielu już rozumie, panie -
48 50 | idź natychmiast - rzekł Tygellinus.~- Panie! Tyś nie widział
49 52 | dostarczyli dzikich zwierząt. Tygellinus opustoszył vivaria wszystkich
50 52 | wszystko, czego by zażądał. Tygellinus jednak, nie chcąc zapewne
51 56 | rozmawiamy o jej uczesaniu... Tygellinus i Chilo spoglądają na nas
52 57 | żeby wszyscy, i cezar, i Tygellinus byli przekonani, że ona
53 59 | spróbowali inaczej! - rzekł Tygellinus. Na to ozwał się Petroniusz:~-
54 59 | Co za brednie! - zawołał Tygellinus. - Hic abdera! - odpowiedział
55 62 | tym, co zaszło, cezar i Tygellinus każą go ścigać.~Jakoż nie
56 63 | faworyta zmienił zdanie. Tygellinus wytłumaczył mu, że po tym,
57 64 | właśnie dlatego i Nero, i Tygellinus nie ustawali w prześladowaniu.
58 65 | spokojnie Petroniusz.~Lecz Tygellinus przyszedł w pomoc swemu
59 65 | słuszność - rzekł po chwili. Tygellinus spojrzał na niego ze zdziwieniem.~-
60 73 | łatwością to zrozumiesz. Tygellinus mnie zwyciężył, a raczej
61 Epi| przebiegu zdarzeń. Próżno Tygellinus tłumaczył mu, że dawne bunty
|