Rozdzial

 1 2 |       przemówił do niej dotąd, więc podniósł się, pochylił przed nią
 2 7 |     przedtem nie widział.~Następnie podniósł swą podobną do poduszki
 3 7 |         uniknąć jego pocałunków. On podniósł się, chwycił ją w oba ramiona
 4 8 |         rozjaśnioną nadzieją. Ursus podniósł się także i przykucnąwszy
 5 10|         niewolnicy. Lecz Petroniusz podniósł się z wyrazem niesmaku w
 6 13|             spytał Petroniusz.~Grek podniósł w górę oczy:~- Zbyt nisko
 7 13|       palców u prawej ręki.~Po czym podniósł głowę i rzekł:~- Panie,
 8 19|           którym siedział.~A Chilon podniósł głowę i rzekł: - Eureka!~
 9 24|       powątpiewania, ni zdziwienia, podniósł oczy w górę i zawołał:~-
10 24|          wszystkich obecnych.~Chilo podniósł kaganek i upuścił go Brawie
11 24|        bardziej, gdy wtem za stołem podniósł się Apostoł Piotr, przez
12 24|       odprowadzę cię do domu.~Chilo podniósł twarz.~- Co mówisz? Co?...
13 24|              dalej sam pójdę. Ursus podniósł go z ziemi jak piórko i
14 25|            bo gdyby tak ot przy nim podniósł kto rękę na Zbawiciela,
15 27|         rękę na jej głowie, po czym podniósł oczy na starego kapłana
16 29| niewysłowionej rozkoszy. Petroniusz podniósł po chwili swą wykwintną
17 34|             cię ku sobie.~Winicjusz podniósł głowę z pewnym zdziwieniem. -
18 36|          fale, gdy jednak sam jeden podniósł kamień, którego czterech
19 41|     rzeczywiście formingę do ręki i podniósł oczy w górę. W sali ustały
20 41|          wybiegł z pałacu.~Nero zaś podniósł ręce ku niebu i zawołał: -
21 42|           go. Bogowie!... Winicjusz podniósł nagle głowę i wyciągnąwszy
22 43|             królu perski!~Winicjusz podniósł się i siadł, ujrzawszy niespodzianie
23 47|          swoją drążoną formingą? Tu podniósł ręce i uderzywszy w struny
24 47|          szkarłatnym szlakiem togę, podniósł ją w górę i począł nią wywijać
25 48|        chwycił w kostce jego rękę i podniósł ją do ust.~- I ty, panie? -
26 48|             Pana mojego?~Wtem Linus podniósł swą wychudłą twarz i zapytał: -
27 49|       milczenie. Nagle cezar wstał, podniósł rękę do góry i począł deklamować:~ ~
28 49|             zawołał Witeliusz.~Nero podniósł znów wargi do nozdrzy i
29 51|       głowie, lecz na odgłos kroków podniósł swą skamieniałą twarz, w
30 53|           łkanie kobiece.~Winicjusz podniósł się i począł patrzyć osłupiałym
31 53|        rozgoreją serca!~To rzekłszy podniósł dłoń, jak gdyby rozkazywał,
32 53|            Przypomniał sobie, że ją podniósł i pocieszył, więc teraz
33 53|             i pocieszył, więc teraz podniósł Winicjusza.~- Synaczku -
34 54|       kołysały go do snu. Kilkakroć podniósł jeszcze głowę i objął oczyma
35 54|          Winicjusza, cofnął głowę i podniósł szybko do oczu zwój papieru.~
36 54|           Chilonie!...~Wówczas Grek podniósł głowę i klasnąwszy w palce
37 55|           spuszczoną głową, po czym podniósł ją i rzekł cicho:~- Tak
38 56|              by powstać, na próżno! Podniósł jeszcze ku głowie mdlejącą
39 56|          gdy chrześcijanie wbiegli, podniósł się i odwrócił, aby zgodnie
40 57|            coś widzą...~To rzekłszy podniósł oczy ku otworowi amfiteatru,
41 57|             modli się w tej chwili, podniósł głowę i rzekł:~- Tak jest.~-
42 57|          Ligia była wolną? Chłopiec podniósł oczy w górę:~- Choćbym sam
43 60|   przychodzisz ją ocalić?~Winicjusz podniósł się i przez chwilę jeszcze
44 62|          utkwione w siebie źrenice. Podniósł się i chciał uciekać, lecz
45 62|      jaskrawym światłem.~Lecz Chilo podniósł się po chwili z twarzą tak
46 62|       pozostał bez ruchu, Paweł zaś podniósł twarz ku gwiazdom i począł
47 62|          Syna, i Ducha! Amen!~Chilo podniósł głowę, rozłożył ręce i pozostał
48 63|        ciało, zbliżył się ku niemu, podniósł się nawet, lecz po chwili
49 63|           milczał. Chilon tymczasem podniósł wolnym ruchem głowę i czas
50 65|             jutro.~Na to Petroniusz podniósł się i patrząc wprost w oczy
51 66|            na arenie, złożył ręce i podniósł wzrok ku gwiazdom, migocącym
52 66|            głowy Winicjusza.~Ów zaś podniósł się, przechylił w tył swą
53 66|         przytomny, po czym jednakże podniósł oczy i począł patrzeć na
54 66|            wyciągniętych ramionach, podniósł oczy z wyrazem błagalnej
55 69|            chwałę Pana."~Tak mówiąc podniósł nad nimi swe stare drżące
56 69|            Piotra. Po chwili jednak podniósł się i wyciągając nad klęczącymi
57 70|           wreszcie, drżącymi rękoma podniósł kij pielgrzymi i nic nie
58 71|    zabrzęczały zbroje żołnierzy lub podniósł się szmer modlitw. Piotr
59 74|            miarę powszednią.~On zaś podniósł w górę krużę mirreńską,
60 74|          Petroniusz uśmiechnął się, podniósł się nieco, dotknął ustami