Rozdzial
1 1 | złudzeniem. Trzeba mieć jednak tyle rozumu, by umieć rozróżnić
2 1 | poleciłeś, doznałem jej opieki o tyle, że mam strzykanie w prawej
3 1 | rozporządzenia. Ta odyseja o tyle mu będzie lżejsza niż Odyseuszowi,
4 2 | nami, mam przynajmniej o tyle dosyć, o ile ona mnie.~Markus
5 4 | za to, iżeś jej przez lat tyle dawał gościnność u siebie,
6 4 | pozorem orszaku może jej dodać tyle niewolnic, ile uzna za stosowne -
7 7 | jakby zniecierpliwiony, że tyle rzeczy rozpraszało jej uwagę
8 9 | Ligia, nad którą zawisło tyle gróźb i niepewności, nie
9 13| obola można była dostać tyle bobu ze słoniną, ile można
10 13| Głupiś, choć dolewasz tyle wody do wina, że mogłaby
11 14| ważną, otrzymasz drugie tyle dla siebie. Przyjdź po pachołka
12 16| ale mnie obchodzi zupełnie tyle, ile własna moja skóra.
13 17| Eurycjusz był starcem, może nie tyle przyciśniętym przez wiek,
14 18| dawniej prawdziwe wyrzuty o tyle jedynie, o ile jest tchórzem.
15 20| sprawy, gdyż było to nie tyle wyraźne zrozumienie, ile
16 21| pozostawał coraz bardziej w tyle, czemu Winicjusz nie sprzeciwiał
17 22| arenie dano by mu złota tyle, ile sam waży. Lepiej on
18 24| sprawiedliwości, wiary i tyle sumienia, iż rozumiał, że
19 26| lasach, ale ziemi u nas tyle, że nikt nie wie, gdzie
20 26| Ursus okazał się niańką o tyle niezgrabną, o ile troskliwą.
21 26| ucieczką? Na toż kryła się tyle czasu w nędznych dzielnicach
22 28| Hibernii. Ten człowiek wart tyle złota, ile sam waży, i od
23 29| dotąd nie rozplątywał. Był o tyle rozumny, że czuł ich wagę,
24 29| piękna warta jest zawsze tyle złota, ile waży, ale kobieta,
25 29| razie nic o nich nie wie i tyle go oni obchodzą, ile zwiędłe
26 31| Tygellinus miał jednak tyle rozumu, iż zdawał sobie
27 32| pięknej twarzy Winicjusza tyle było zimnej zawziętości,
28 33| Niewielem jej dotąd poznał. Tyle, co od was, z waszych uczynków,
29 33| was, z waszych uczynków, tyle, co od Ligii, tyle, co z
30 33| uczynków, tyle, co od Ligii, tyle, co z rozmów z wami. A przecie,
31 33| się, że Piotr, któremu był tyle obowiązany, nie będzie mu
32 39| piękności, jeśliście nabudowali tyle pięknych świątyń i posągów
33 40| nich. Komu bogowie dali tyle co tobie, od tego więcej
34 41| obecnych, a poczucie to tyle dodało siły dźwiękom, które
35 42| gorsze, wkrótce pozostali w tyle. On sam, przebiegłszy jak
36 43| Winicjuszowi pozostali w tyle. W tłoku zranił ktoś młotem
37 50| się!~- Ten człowiek wart tyle złota, ile sam waży - zawołał
38 52| zapomnieniu i w bólu, o tyle tylko cierpiana, o ile kryła
39 53| Lecz pozostało mu jeszcze tyle świadomości, że rozumiał,
40 54| przypłodka!", a to, wiesz, tyle znaczy, co śmierć!~- Nad
41 57| obiecaj ode mnie, że dam im tyle złota, ile każdy w płaszczu
42 57| się ociągali, by zostać w tyle. Na pierwszym skręcie towarzysz
43 59| żal?~- Po co wy rozlewacie tyle krwi? Słyszałeś, co tamten
44 60| strach, że to, co kosztowało tyle trudów, może mu na nic nie
45 62| spalili Rzym, po co więc tyle krwi, mąk i niesprawiedliwości?
46 62| głośno nad dziećmi, których tyle rzucono dzikim zwierzętom;
47 63| czele przybyli wszyscy, nie tyle dla samego widowiska, jak
48 64| ich coraz mniej, zaledwie tyle, ile potrzeba było do zapełnienia
49 69| pochyliła się, a w twarzy tyle miał smutku i cierpienia,
50 69| opuścić to miasto, w którym tyle krwi męczeńskiej wsiąkło
51 69| wsiąkło w ziemię i gdzie tyle ust konających dawało świadectwo
52 71| nie powinna była budzić tyle zajęcia, nie rozumieli zaś,
53 71| twarz starca miała w sobie tyle pogody i taką jaśniała radością,
54 71| widziano w postawie jego tyle majestatu. Zdawać by się
55 71| cezar, choćby dwakroć miał tyle legionów, dwakroć tyle miast
56 71| miał tyle legionów, dwakroć tyle miast i mórz, i ziem, i
57 74| ale zdarzało się już to tyle razy i tyle razy Petroniusz
58 74| zdarzało się już to tyle razy i tyle razy Petroniusz umiał je
|