Rozdzial

 1 1  |  zajmujące zapasy. Zresztą miał w swej insuli własne kąpiele, które
 2 1  | charakterem człowieka słynnego ze swej zniewieściałości i zamiłowania
 3 1  |       zrobić, a wreszcie oddał ją swej siostrze, Pomponii Grecynie,
 4 2  |   znajomość.~Aulos zapewnił go ze swej strony, iż miłym jest gościem,
 5 2  |       drobną, chwilami więc, mimo swej ciemnej sukni, mimo powagi
 6 7  |           rozwódka, znana była ze swej bajecznej rozpusty w całym
 7 8  |          jednak zaofiarować z tym swej pani, nie będąc pewnym czy
 8 9  |       słodycz w myśli, że oto dla swej Prawdy poświęca dostatek,
 9 11 |           w pałacu i złożyć dowód swej troskliwości choćby wobec
10 13 |  poświadczenie nie było czasu. Ze swej strony Winicjusz przez cały
11 20 |          kryptę, leżącą w niższej swej części pod powierzchnią
12 23 |   Niejednego już z braci miałeś w swej opiece - odpowiedział Kryspus -
13 25 |    krzywdach, o swoim szczęściu i swej niedoli - i żyć dla innych.
14 26 |          się Winicjuszowi w całej swej potwornej rozciągłości.
15 27 |     obiecał mu, iż po powrocie do swej willi podaruje mu parę pawi
16 27 |        piersi i poślinił ją jadem swej nieprawości.~I unosił się
17 27 |         dotąd, przyłożył palce do swej piersi i wskazując na siebie,
18 28 |           Wróciwszy z Zatybrza do swej rozkosznej insuli na Karynach,
19 28 |          i że rozumie, mimo całej swej prostoty i niskiego pochodzenia,
20 29 |          ich wagę, ale przy całej swej bystrości nie umiał nic
21 31 |         nie umiał ukryć przy niej swej żądzy do Rubrii, więc może
22 32 |          miary, a idąc za popędem swej srogiej rzymskiej natury,
23 33 |          z radością o zwycięstwie swej nauki i o znaczeniu, jakie
24 33 |      strzały Partów warczące koło swej głowy.~Ona wbiegła nie spodziewając
25 34 |          Apostołom: więc niepokój swej duszy ,zmiany, jakie w nim
26 34 |           niebo biorąc na świadka swej miłości, a Ligia podniósłszy
27 36 |            oni zaś jakby świadomi swej siły, której mogli użyć
28 36 |          a zarazem niewzruszone w swej nadludzkiej mocy, ten cezar,
29 40 |          nie był mściwym i potęgi swej nie używał na cudzą zgubę
30 40 |     czytał w małym kółku ustęp ze swej Troiki, gdy zaś skończył
31 45 |           który w sprawiedliwości swej pogrąży w otchłań grzesznych
32 47 |     słuchał nieruchomy, podobny w swej białej odzieży do marmurowego
33 48 |       pokochał Apostoła całą siłą swej niepohamowanej duszy, zawołał:~-
34 51 |        się nad położeniem. Dzięki swej przenikliwości zrozumiał,
35 54 |   godnością i dumą Grek, usiłując swej twarzy nadać wyraz spokoju,
36 56 |      między augustianami, mając w swej lektyce Winicjusza. Ów wiedział,
37 56 |         tym świadectwo olbrzymiej swej siły. Cała jego uwaga zdawała
38 56 |        lub życie, ale o wykazanie swej zręczności. Lanio, dwukrotnie
39 56 |        które umierając świadczyły swej prawdzie i swemu Bogu, ogarnęło
40 56 |          Tyżeś to, mając w pieczy swej ~Ilionu święty gród,~Mógł
41 57 |            wytężył wszystkie siły swej zbolałej duszy w modlitwie
42 60 |          podziemia, przestał ufać swej gwieździe.~Nie liczył zresztą
43 60 |      przyjął go wreszcie w poczet swej czeladzi, którą co noc wysyłał
44 60 |    umilkli obaj. Lig w prostaczej swej głowie myślał sobie: "On
45 63 |         ostatnim zajściu cezarowi swej wierności i porozmawiania
46 64 |        dla niej na długie lata. W swej prostaczej duszy barbarzyńcy
47 64 |           łowów, z których dzięki swej nadludzkiej sile, jeszcze
48 66 |          wtóre, chciał go mieć po swej stronie przeciw senatowi
49 69 |       Ligia, która chodziła już o swej mocy, i Winicjusz wybiegli
50 71 |           cezar powierzył na czas swej niebytności rządy nad Rzymem.
51 71 |      spełnionego podboju, świadom swej zasługi, świadom mocy, ukojony,
52 71 |       które poprzednio w poczuciu swej spełnionej służby i bliskiego
53 Epi|        ofiarował mu schronienie w swej willi, leżącej za bramą