Rozdzial

1001 50 |              Kajus, był okrutnikiem, a jednak wysłańcy nasi nie
1002 50 |             Twój czciciel, Ozyrysie, a przy tym ubogi stoik... -
1003 50 |         cytrusowych. Zechciej tylko, a będę ich miał dwakroć więcej.
1004 50 |         postaw przed nim dzban wina, a będzie śpiewał Anakreonta
1005 50 |              nie jest biednym, pani, a ja widzę je w tej chwili.
1006 50 |              Udaliśmy się tam razem, a z nami i twój zapaśnik,
1007 50 |             Winicjusz? - Tak jest.~- A może i Petroniusz? - spytał
1008 50 |        schłostać, choć jestem stary, a byłem chory i głodny. I
1009 50 |        pomścij na nich moje krzywdy, a ja wam wydam Piotra Apostoła
1010 50 |              spłyną... Stary jestem, a nie zaznałem życia, niech
1011 50 |           obrażonej miłości własnej. A jednak chłód młodego patrycjusza
1012 50 |              z nią współzawodniczyć, a nawet ją zwyciężyć. I od
1013 50 |            Dziś trzeba innych ofiar, a tamtych kolej przyjdzie
1014 51 |               którzy potracili domy, a w nich mnóstwo bogactw i
1015 51 |          pierworodnym synem Fortuny, a coraz żywsza przyjaźń, jaką
1016 51 |           nad zmiennością tej matki, a raczej nad podobieństwem
1017 51 |           się spalił - mówił sobie - a z nim razem moje gemmy,
1018 51 |            Zdawało mu się, że jest w A.ncjum i że Paweł z Tarsu
1019 51 |              musiałoby się skończyć, a gdyby nawet nie skończyło
1020 51 |               ale Eunice jest wolną, a waza pójdzie ze mną. Ahenobarbus
1021 51 |          podnosi mi włosy na głowie, a ja wróciwszy do domu wezmę
1022 51 |      istniały jakie Pola Elizejskie, a na nich cienie... Eunice
1023 51 |          przedtem, co o nich sądzić, a jednak wydali mu się teraz
1024 51 |         teraz musiał szukać pozorów, a nim je znajdzie, może upłynąć
1025 51 |              dopiero pomyśli o mnie, a jeśli tak, to nie warto
1026 51 |            nie wie, gdzie mieszkają, a więc że w każdym razie Winicjusz
1027 51 |           ligijski połamie im kości, a cóż dopiero, gdy w pomoc
1028 51 | chrześcijanom, o Winicjuszu i Ligii, a patrzył tylko na nią oczyma
1029 51 |         jeszcze zgliszcza i popioły, a my będziem słuchali hymnu
1030 51 |           chwili Petroniusz rzekł:~- A gdyby przyszło nam się rozłączyć?...
1031 51 |             Rzym wygląda jak umarły, a wkrótce będzie prawdziwym
1032 51 |            wannę w kształcie konchy, a ty będziesz w niej jak kosztowna
1033 51 |               Złotowłosa.~I odszedł, a w godzinę później oboje
1034 51 |        niewolnic układających fałdy, a w godzinę później, piękny
1035 51 |             kochał mocno jego matkę, a swoją siostrę, obecnie zaś
1036 51 |          chrześcijanie Rzym spalili?~A Petroniusz wzruszył ramionami
1037 51 |             rozprawiać, spierać się, a gdy wreszcie Petroniusz
1038 51 |              złośliwą i uradowaną:~- A Winicjusz czemu nie przyszedł?~
1039 51 |              chrześcijan ślad żaden. A wówczas co?~Błazeński korowód
1040 51 |              dalej pod wodzą Nerona, a jeśli Nero minie, znajdzie
1041 51 |           lepszy. Będzie nowa orgia, a w dodatku coraz plugawsza
1042 51 |             odpowiedział niewolnik. "A zatem jej nie odbił!" -
1043 51 |         Zresztą Linus mu zabronił.~- A Linus?~- Linus umiera. Dlatego
1044 51 |            by ratować ją od zniewag, a po wtóre, by nie przeszkadzali
1045 51 |             znaleźli się na ulicy.~- A teraz słuchaj mnie - rzekł
1046 51 |             mógł wskazać dom Linusa? A ja ci mówię, że szpiegowano
1047 51 |         kohorty i skinął na niego.~- A co to, Nigrze? - rzekł. -
1048 51 |             rzekł mu:~- Zobacz Akte, a ja przyjdę dowiedzieć się,
1049 52 |        przejednywał Nieśmiertelnych. A tymczasem wśród zgliszcz
1050 52 |             szałem, krwią, zbrodnią.~A owej przebranej mierze okrucieństw
1051 52 |     przyniosła jej odzież i żywność, a nade wszystko ochroniła
1052 52 |          byłaby obecnie w więzieniu, a prócz tego pragnąc wygrać
1053 52 |               z pięknym Pitagorasem, a na koniec z Aliturem i Parysem,
1054 52 |    usłyszawszy o zamiarze zapytał:~- A jeśli ci odmówi, jeśli odpowie
1055 52 |            się bólem i wściekłością, a ze zwartych szczęk począł
1056 52 |          jakby nadziemskiej istocie. A teraz na myśl, że tę istotę
1057 52 |             zapadają się pod ziemię, a z nimi razem Nero, augustianie,
1058 52 |             mu, że to rzeczywistość, a potwierdzały ją wycie ludu
1059 52 |         wszystkich najstraszniejszą.~A tymczasem Petroniusz mówił
1060 53 |           postanowiono się śpieszyć.~A wszystkie owe wieści obijały
1061 53 |           przedostawszy się za mury, a następnie idąc wśród wądołów
1062 53 |        straciła drogich sercu istot, a gdy najgorliwsi i najpełniejsi
1063 53 |              ozwały się inne łkania, a z zewnątrz dochodziło ostrożne
1064 53 |             Zostałam sama z dziećmi, a gdy mnie porwą, kto da im
1065 53 |         wiara, i wszystko, czym żył, a pozostanie tylko śmierć
1066 53 |           noc jako morze bezbrzeżna.~A tymczasem Piotr począł mówić
1067 53 |           otworzyli bok i jak umarł. A wówczas, wracając od krzyża,
1068 53 |              królestwo Twoje?..."~...A on, Pan nasz i Bóg nasz,
1069 53 |        wstąpił do królestwa swego...~A my, poznawszy małą wiarę
1070 53 |           poddał się męce i śmierci, a wy chcecie, by was przed
1071 53 |            oto podnosi was ku sobie, a wy czepiacie się ziemi rękoma,
1072 53 |          dłoń, jak gdyby rozkazywał, a oni uczuli nową krew w żyłach
1073 53 |         Głowy chyliły się przed nim, a on, gdy umilkło "amen",
1074 53 |              będą doły ciał waszych, a ja wam powiadam: wyście
1075 53 |         zbrodni, ciemięstwa i pychy, a wyście legia Jego! I jako
1076 53 |         wargi moje!~I rozłożył ręce, a oczy utkwił w górze, im
1077 53 |          fundament pod Syjon świata, a duchowi memu każesz objąć
1078 53 |        żegnać ich krzyżem i mówił:~- A teraz błogosławię was, dzieci
1079 53 |          pilno już im było do domów, a z nich do więzień i na areny.
1080 53 |         jeden może mu ją przywrócić.~A Piotr wzruszył się tą boleścią.
1081 53 |              jeszcze dziecko, panie, a On mocniejszy od. cezara,
1082 53 |          wysłucha! Wstaw się za nią!~A Piotr przymknął powieki
1083 53 |           Wierz i módl się do Niego, a ja będę się modlił wraz
1084 53 |              tego sługi Twego! Amen!~A Winicjusz, wyciągając ręce
1085 54 |              Chrystus mu nie odmówi, a ja nie zwątpię."~I biegł
1086 54 |            łańcuch się nie otworzył, a natomiast setnik zbliżył
1087 54 |              się nad mury więzienia, a razem z jego jasnością poczęła
1088 54 |          Dość mam tego przypłodka!", a to, wiesz, tyle znaczy,
1089 54 |       Zwiastujesz mi dobrą nowinę.~- A ty się wykąp i spocznij.
1090 54 |         przez współczucie dla niego, a po wtóre, że temu estecie
1091 54 |         Uratuj Ligię dla Winicjusza, a ja uratuję dla ciebie Rufiusa."
1092 54 |       dlaczego rozkaz został wydany. A teraz choćby Helios miał
1093 54 |              przez nieznaną winnicę, a przed nim idzie Pomponia
1094 54 |       prosiła go, by ją wyprowadził, a jego ogarnęła bezwładność
1095 54 |         szybko do oczu zwój papieru.~A Winicjusz przeciągnął ręką
1096 54 |              szlachetnego Tygellina.~A Winicjusz, chwyciwszy za
1097 54 |        otaczają go silni niewolnicy, a zaś Winicjusz stoi przed
1098 54 |            obwódkami, i odszepnął:~- A ty, gdym umierał z głodu,
1099 54 |             klientów.~I skinął ręką, a na ów znak Egipcjanie podnieśli
1100 55 |              żyli wszyscy uwięzieni, a zarazem niezachwianą wiarę,
1101 55 |            mnie przez usta Apostoła, a więc ja twoja." I zaklinała
1102 55 |              tobie oddadzą ją teraz, a Chrystus wróci jej zdrowie.~
1103 55 |              ją wydano Winicjuszowi.~A ona spytała z rozpaczą:~-
1104 55 |       westalka nie odmówi ci tego.~- A jeśli Ligia umrze z gorączki?~-
1105 55 |  odpowiedział:~- Ją uwolni Chrystus.~A Poppea, która dla ocalenia
1106 55 |              ciało Sylwii, zemdlała, a gdy ją otrzeźwiono, poczęła
1107 56 |         igrzysk kazał wznieść kilka, a między nimi jeden olbrzymi,
1108 56 |       wznieść amfiteatr niezrównany, a zarazem mogący pomieścić
1109 56 |            dawano jeść od dwóch dni, a natomiast przesuwano przed
1110 56 |         cyrkiem nie mogli rozmawiać, a wrażliwsi bledli ze strachu.
1111 56 |     roznoszenia potraw i chłodników, a wreszcie pretorianie, których
1112 56 |          miasta w otoczeniu wigilów, a po nim nieprzerwanym już
1113 56 |              przybyli nieco później, a za nimi dopiero niesiono
1114 56 |          ciemnym zakątku amfiteatru, a nocą wydadzą ją w ręce pewnego
1115 56 |          Skończyło się miłosierdzie, a przyszedł czas gniewu Bożego.
1116 56 |            mnie przed trzema dniami, a dziś już umrę.~Winicjusz
1117 56 |           rzędach siedzieli rycerze, a wyżej czerniało kręgiem
1118 56 |           hełmy bez otworów na oczy, a zatem bijących się na oślep.
1119 56 |      zmniejszała się coraz bardziej, a gdy wreszcie pozostało dwóch
1120 56 |        wypisywano imiona ulubieńców, a zarazem ilość sestercyj,
1121 56 |          Czekano też z biciem serca, a nawet i trwogą, na ukazanie
1122 56 |              wszyscy ciężko zbrojni, a wreszcie retiarii, dzierżący
1123 56 |           głos rogu uciszył oklaski, a wówczas zapaśnicy wyciągnęli
1124 56 |            cesarzowi, poczęli wołać, a raczej śpiewać przeciągłymi
1125 56 |               potykali się o zbroje, a tarcze, krwawili nogi o
1126 56 |               zęby poczęły szczękać, a ciało chwyciła drżączka.
1127 56 |        złowiłbym cuchnącego dudka.~- A jak będzie z chrześcijanami? -
1128 56 |       rozbrzmiewało coraz donioślej, a w ławach hen, aż do góry,
1129 56 |           większą uwagą. Wśród wycia a charkotu słychać jeszcze
1130 56 |            jak najstraszniejszy ból, a jednak nieprzeparte, że
1131 56 |            wraz z zapachem ich krwi. A jednak modlił się i powtarzał
1132 56 |        zwracając się w stronę Greka.~A ów zemdlał rzeczywiście
1133 56 |       narzucał swoją wolę wszystkim, a nawet i cezarowi. Jeden
1134 56 |            ośmielał się sprzeciwiać, a nawet bywało, że przykazywał
1135 56 |             niezrozumiałe dla wielu, a drażniące wszystkich słowa: "
1136 56 |              już wyniesiono z cyrku.~A z cuniculów wypychano coraz
1137 56 |             podnosili ku niemu oczy, a wówczas rozjaśniały się
1138 56 |          rozkazał, więc zdaję Ci je, a Ty porachuj je, Panie, weź
1139 56 |       straciło pozór rzeczywistości, a zmieniło się jakby w orgię
1140 56 |             lub bił głowami w kraty, a tymczasem groty warczały
1141 56 |             by skargi te wzruszyły, ~A tyś mniej czuły był niż
1142 56 |             dołów, zwanych puticuli.~A Piotr Apostoł objął rękoma
1143 57 |      całowały jego ,,boskie" dłonie, a Rubria schyliła się przy
1144 57 |         milczenie. Jakieś pochwalne, a zarazem trafnie podnoszące
1145 57 |          wytrzymać, skinął na niego, a gdy ów wszedł do podium,
1146 57 |          podium, rzekł:~- Powiedz...~A Petroniusz odrzekł zimno:~-
1147 57 |              Tak i mnie się zdawało, a jednak ten lud?...~- Czy
1148 57 |         chrześcijanie! Spalili Rzym, a teraz krzywdzą i mnie. Jakież
1149 57 |          pozostawia coś do życzenia.~A Nero oblał się rumieńcem
1150 57 |             zauważyć jeszcze Seneka, a może i Sekundus Karynas,
1151 57 |              się oglądać i spytał: - A co się stało z Chilonem?~
1152 57 |       świątyni.~- Uczyń tak, Zeusie, a bogowie złożą ci taką daninę,
1153 57 |          trwają prawie równie długo, a mniej zajmują.~- Każę im
1154 57 |            pochodnie i opuścił cyrk, a za nim westalki, senatorowie,
1155 57 |           się i powtarza imię twoje.~A Winicjusz odrzekł:~- Chwała
1156 57 |            wynoszenia ciał zmarłych, a uczyniłem to umyślnie, aby
1157 57 |              Wówczas połączycie się, a potem..."~Tu zamyślił się
1158 57 |              zamyślił się na chwilę, a następnie machnąwszy dłonią
1159 57 |              bo ty mówisz o Sycylii, a ona jest chora i może umrzeć...~-
1160 57 |            Przyniosę Ursusowi sznur, a reszty on sam dokona.~-
1161 57 |  zazdrościłaś piękności dziewczynie, a teraz pożarłabyś ją na surowo,
1162 57 |           będziecie o tym wiedzieli, a potem ilekroć na was spojrzę,
1163 57 |             opiewał miłość pasterzy, a następnie, uspokojeni, gotowali
1164 57 |              ułożyć się ze stróżami, a ja widziałem Piotra, który
1165 57 |         badawczo w twarz Winicjusza, a ten odgadł widocznie, o
1166 57 |          nocy koło dwudziestu ludzi, a do wieczora umrze jeszcze
1167 57 |           Wczoraj był wieczór jasny, a potem nagle zerwała się
1168 57 |              po sześć białych byków, a kapitolińskiemu Jowiszowi
1169 57 |           czasem przez dźwięk spiżu, a ciągle przez zapamiętałe
1170 57 |              się wyspać. Jakoż będę, a dobrze by było, gdybyś i
1171 57 |           Jakoż wieczór się zbliżał, a ciemność poczęła ogarniać
1172 57 |          maleńka świątyńka Libityny, a pod kopcem grupę złożoną
1173 57 |           Winicjusz skoczył ku niej, a za nim Petroniusz, Niger
1174 57 |              My niesiemy inne ciało! a ją porwali przed północą!...~
1175 57 |             jakby chorego dziecka:~- A ja wierzę, że On może mi
1176 58 |              nieurodzaj na winograd, a gdy pewnego popołudnia piorun
1177 58 |            widły, włócznie i miecze, a natomiast poczęli się obejmować
1178 58 |       widowisko przestało być walką, a zmieniło się w szereg mitologicznych
1179 58 |          umyślnej maszynerii w górę, a następnie strącono nagle
1180 58 |              głuche uderzenie ciała, a gdy po chwili ujrzał krew
1181 58 |           lub na niższych miejscach, a tymczasem zrównano arenę
1182 58 |              ludu, krzyki i oklaski, a tu czyniono z gorączkowym
1183 58 |         nagrody dla złych i dobrych.~A słowom jego wtórował odgłos
1184 58 |       albowiem nastaje dzień gniewu.~A wtem spomiędzy bliższych
1185 58 |             w stronę mówiącego męża.~A on zbliżył się aż do przegrody
1186 58 |           kolana zgięły się pod nim, a usta wyszeptały: - Apostoł
1187 58 |          znów wyraz tak nieubłagany, a wzrok zapłonął takim ogniem,
1188 58 |            sobą ukazując go palcami, a w końcu sam cezar zwrócił
1189 59 |             tam ludzie cię ubóstwią, a bogowie przyjmą jak równego
1190 59 |           pęcherz wydęty przesądami, a ten waleczny Grek gotów
1191 59 |           Róbcie ze mną, co chcecie, a ja na igrzyska więcej nie
1192 59 |           albowiem nie widzę w nocy.~A cezar odpowiedział ze strasznym
1193 59 |        pytania, i jął mrugać oczyma. A Westynus powtórzył:~- Czy
1194 59 |            także.~- Nie! to oni mrą, a my jesteśmy żywi. Ale powiedz
1195 59 |             krater do ust. Chcę pić, a rozlewam wino, bo mi ręka
1196 59 |           czy nie zechcą się bronić. A oni umierają jak owce.~-
1197 59 |       Mylicie się. Oni się bronią. - A to jakim sposobem?~- Cierpliwością. -
1198 59 |           powiedz nam, co oni widzą?~A Grek wypluł wino na tunikę
1199 60 |          pewnym względem przesądnym, a raczej od czasu, jak nie
1200 60 |              by ich wieść na śmierć. A było to jednak więzienie
1201 60 |         włosy powstały mu na głowie, a w piersiach zamarł krzyk
1202 60 |          dozorcy Cuchnących Dołów:~- A ile macie dziś trupów?~-
1203 60 |            umarłym przekłuwać szyje, a potem zaraz z nimi do Dołów!~-
1204 60 |            wyznaczył czterech ludzi, a między nimi Winicjusza,
1205 60 |           duszą do ostatnich głębin, a zarazem tak pełna litości,
1206 60 |             głosem. - Ja tu zostanę, a ona niech weźmie moją tesserę,
1207 60 |         pretorianie nie poznają jej, a gdy raz dostanie się do
1208 60 |             to, albowiem miłuje cię, a przy tym jest chora i o
1209 60 |          piersiach z bólu i miłości, a z bólem nie chciał się przed
1210 60 |             Chrystus mnie wysłuchał!~A gdy jeszcze nie mógł zdobyć
1211 60 |      wiedziałam, żeś chciał przyjść. A teraz Zbawiciel dał mi chwilę
1212 60 |      przyrzekł modlić się za ciebie, a on Chrystusa znał, Chrystus
1213 60 |           Piotr nie kazałby mi ufać, a on mi rzekł: "Ufaj!" - Nie,
1214 60 |           mnie ten kielich goryczy", a jednak go spełnił. Chrystus
1215 60 |        Chrystus sam umarł na krzyżu, a teraz giną za Niego tysiące,
1216 60 |               że i on umrze umęczon, a któż ja jestem wobec niego?
1217 60 |         jakie to straszne więzienie, a ja idę do nieba. Pomyśl,
1218 60 |            Pomyśl, że tu jest cezar, a tam jest Zbawiciel, dobry
1219 60 |           woli i miłujesz Go zawsze. A ty Go będziesz miłował i
1220 60 |              wówczas On nas połączy, a ja cię kocham i chcę być
1221 61 |         ROZDZIAŁ LXI~Przez trzy dni, a raczej trzy noce nic nie
1222 61 |             on odrywał się od ziemi, a oddawał się śmierci. Rankiem
1223 61 |         Chrystus ich nie rozdzielił; a gdy każda chwila wzmagała
1224 61 |            wieczystego źródła życia.~A Petroniusz zdumiewał się
1225 61 |          może ci oddać nasz Tanatos.~A Winicjusz uśmiechnął się
1226 61 |          straciłem wszelką nadzieję, a tyś rzekł, gdyśmy wrócili
1227 61 |             gdyśmy wrócili do domu. "A ja wierzę, że Chrystus może
1228 61 |       jeszcze ścisłością niż zwykle, a co większa, setnik Scewinus,
1229 62 |    uwieńczone, ochocze i śpiewające, a w części pijane, szły patrzeć
1230 62 |           skończyć z chrześcijanami, a zarazem zapobiec zarazie,
1231 62 |            płonącą pochodnią w ręku, a gdy odgłos trąb rozległ
1232 62 |           który począł dusić ofiary. A płomień szedł w górę i przepalał
1233 62 |          spoglądał na płonące ciała, a zarazem słuchał okrzyków
1234 62 |           nasadził na niego zabójcę, a gdy to wszystko zostało
1235 62 |             teraz na smolnym słupie, a kat stał u jej stóp. Oczy
1236 62 |              cezar, i dwór, i tłumy, a otacza go tylko jakaś bezdenna,
1237 62 |             które wzywają go na sąd. A tamten schylając coraz niżej
1238 62 |           woli podniosły się w górę.~A głowa męczennika poruszyła
1239 62 |            prawą rękę, począł wołać, a raczej krzyczeć tak donośnie,
1240 62 |    przysięgam, że oto giną niewinni, a podpalaczem jest - ten!...~
1241 62 |          przeklęty!... Czego chcesz? A Apostoł odrzekł:~- Chcę
1242 62 |        Chrystus nie miał przebaczyć? A Chilo chwycił rękoma głowę
1243 62 |        zarzucić nimi głębinę morską? A ja ci mówię, że miłosierdzie
1244 62 |              twoja złość i kłamstwo, a w sercu został się jeno
1245 62 |         odtąd On jest miłością moją. A teraz ciebie nawiedził zgryzotą,
1246 62 |           sobie. Tyś Go nienawidził, a On kochał cię. Tyś wydawał
1247 62 |              na męki jego wyznawców, a On chce ci przebaczyć i
1248 62 |              się w nim dusza do dna, a Paweł ogarniał go, opanowywał
1249 62 |              począł:~- Pójdź za mną, a ja cię powiodę do Niego.
1250 62 |             mniemasz, żeś przeklęty, a ja ci mówię: uwierz w Niego,
1251 62 |            ci mówię: uwierz w Niego, a czeka cię zbawienie. Ty
1252 62 |           myślisz, żeś znienawidzon, a ja ci powtarzam, że On miłuje
1253 62 |              mieszkała w sercu moim, a teraz Jego miłość starczy
1254 62 |              w gwiazdy i modlił się.~A wtem spod jego stóp ozwało
1255 62 |            dochodzić pianie kogutów, a on klęczał jeszcze, podobny
1256 62 |            odpowiedział cicho Chilo.~A Tygellin zbliżył się do
1257 62 |         powrozami i obcęgami w ręku.~A Chilo odrzekł: - Nie mogę,
1258 63 |              loteryjnych i podarków, a zarazem ucztę wieczorną,
1259 63 |            że kara spada na winnych, a skutek jest wprost przeciwny. -
1260 63 |               ozwał się Witeliusz.~- A czy ja nie mówiłem! - wtrącił
1261 63 |     Pamiętajcie, żem wam to mówił.~- A ja mówiłem co innego - rzekł
1262 63 |        twierdził, że oni się bronią, a ja teraz powiem więcej:
1263 63 |              zaczęli: dość już krwi!~A Tygellin spojrzał na niego
1264 63 |      dosięgnąć do piersi męczennika, a następnie dwóch ludzi wprowadziło,
1265 63 |             dwóch ludzi wprowadziło, a raczej przywlokło Chilona,
1266 63 |         któremu Chrystus przebaczył, a może też mówił w duchu miłosiernemu
1267 63 |              i bardzo nieszczęśliwy, a oto teraz jeszcze położono
1268 63 |         Dostrzegłszy wreszcie krzyż, a na nim nagie ciało, zbliżył
1269 63 |             przed śmiercią ku górze, a po chwili dwie wielkie łzy,
1270 63 |            wolna po twarzy.~I umarł.~A wtem jakiś donośny męski
1271 64 |         chciał narazić się cezarowi, a prócz tego ludzie, sięgający
1272 64 |    narzeczona czeka chwili weselnej. A ów niezmierny prąd wiary,
1273 64 |              wszystkich chrześcijan, a zarazem ich dobrem, wyższym
1274 64 |              jest służbą niewolnika, a życie życiem nędzarza, i
1275 65 |    nadmieniać o niezadowoleniu ludu, a nawet i pretorianów, których
1276 65 |         nikogo, kto by go pochwalił, a jednakże Cherea uwolnił
1277 65 |           jego przywiązanie do żony, a wreszcie rozum, spokój i
1278 65 |         skoczyliby za niego w ogień. A toż samo Natalis i Subriusz
1279 65 |              Potrzebuje dobrej rady, a wie, że lepszej od ciebie
1280 65 |               Będę dziś u Tygellina, a potem na uczcie u Nerwy.
1281 65 |      Winicjusza z córką króla Ligów, a twoją zakładniczką. Ona
1282 65 |               nie może być więziona, a po wtóre sam zezwoliłeś
1283 65 |             ją wypuścić z więzienia, a ja oddam ją oblubieńcowi.~
1284 65 |         otworzą jej bramy więzienia, a o uczcie weselnej pomówimy
1285 66 |              gotów jest na wszystko, a następnie, czy będzie na
1286 66 |           jak o spokojnym zaśnięciu, a inna pójść patrzeć na męczarnie
1287 66 |              zmieni się w nienawiść, a jego wiara w rozpacz. I
1288 66 |              Choć tego mi nie odmów, a ja Cię umiłuję bardziej
1289 66 |             wobec wszystkich widzów, a jednocześnie czuł, że tą
1290 66 |               Po chwili zbudził się, a raczej zbudziło go tupanie
1291 66 |          Serce wezbrało mu litością, a przy tym drażniło go nie
1292 66 |             siebie czerwoną chustkę, a na ów znak zaskrzypiały
1293 66 |           podobniejszy, ze skupioną, a zarazem smutną twarzą barbarzyńcy,
1294 66 |    przeraźliwy głos mosiężnych trąb, a na ów znak otworzyła się
1295 66 |           człowiek, nogami w piasek, a ciemne, kosmate jego ciało
1296 66 |            się, że walka trwa wieki.~A człowiek i zwierz stali
1297 66 |        żelaznych rękach barbarzyńcy.~A twarz Liga. kark i ramiona
1298 66 |      przekręcała się coraz bardziej, a z paszczy wysunął się długi,
1299 66 |            począł patrzeć na widzów.~A amfiteatr oszalał.~Ściany
1300 66 |          którego uwolnił ją olbrzym, a wreszcie jej piękność i
1301 66 |            błagał, dla niej o życie. A wtem Winicjusz zerwał się
1302 66 |        rozkosz w podobnych widokach. A oto lud chciał go jej pozbawić.
1303 66 |              poddać się woli tłumów, a jednocześnie nie umiał się
1304 66 |          cyrku. Poprzedni cezarowie, a zwłaszcza Kaligula, pozwalali
1305 66 |             senatowi i patrycjuszom, a wreszcie po pożarze Rzymu
1306 67 |              za nią. Bądź Jego wola!~A Winicjusz odrzekł:~- Uwielbione
1307 67 |         złości Nerona, była ogromna, a zwiększyła się jeszcze bardziej,
1308 67 |      przepowiadał powrót do zdrowia.~A Winicjusz pozostał przy
1309 67 |            zwiastując początek dnia, a on jeszcze obejmował w myśli
1310 68 |              o czym tam będą mówili, a zwłaszcza przekonać się,
1311 68 |       naprzód, jako temat do pieśni, a po wtóre, że mógł wysławić
1312 68 |         odgadnie i tak, o co chodzi, a z Rzymu wieści rozchodzą
1313 68 |          zechce sobie popsuć tematu, a tym samym zwiąże ręce Tygellinowi.
1314 68 |             na rogach dzikiego tura, a przecie Chrystus ją ocalił.~-
1315 68 |             że ludzie o was zapomną, a w dzisiejszych czasach najszczęśliwsi
1316 68 |          będzie wam słońcem w zimie, a cieniem w lecie!~To rzekłszy
1317 68 |       ubierał jej lektykę w anemony, a zwłaszcza w irysy, by jej
1318 68 |         tylko na siebie z uśmiechem, a potem wznieśli oboje oczy
1319 69 |            dotychczas Piotr Apostoł, a za nimi ściągali i inni.
1320 69 |              rządy zdał mu Chrystus, a nad której losem płakało
1321 69 |           cała postać pochyliła się, a w twarzy tyle miał smutku
1322 69 |  zestarzejesz, wyciągniesz ręce twe, a inny cię opasze i poprowadzi,
1323 69 |              poszedł za trzodą moją.~A gdy umilkli nie rozumiejąc,
1324 69 |          ojciec miłuje dzieci swoje, a co w życiu czynić będziecie,
1325 69 |        Dzielnica była zaniepokojona, a miejscami zbierały się gromady
1326 69 |      przejściem do furtki ogrodowej, a następnie do opuszczonych
1327 69 |             w duszę jego niepewność, a nawet i trwoga. Oto trzoda
1328 69 |           Rzym, wierni pójdą za nim, a on zawiedzie ich wówczas
1329 69 |              pomarli za wiarę swoją, a ty uciekłeś?"~Noce i dni
1330 70 |             jakby je ktoś potrząsał, a blask rozlewa się coraz
1331 70 |                zawołał z niepokojem.~A z rąk Piotra kosztur podróżny
1332 70 |   wyciągniętymi przed się ramionami, a z ust jego wyrwał się okrzyk:~-
1333 70 |          przychodził tam codziennie, a za nim ciągnęły co dzień
1334 70 |      ówczesny - szczęście z miłości.~A Piotr zrozumiał, że ni cezar,
1335 71 |    przepisanej przez prawo chłoście, a następnego dnia wywiedziono
1336 71 |        opowiadał miłość na świecie." A owi wpadali w zadumę, po
1337 71 |           powstrzymać jej nie zdoła. A tak myśląc, podnosił oczy
1338 71 |           Twoje miasto teraz, Panie, a ja idę do Ciebie, bom się
1339 71 |      rozstępowała się z przerażenia, a umarli podnosili się z grobów,
1340 71 |            Inni mówili sobie nawet: "A nuż Pan wybierze godzinę
1341 71 |             wreszcie między .cyrkiem a wzgórzem Watykańskim. Żołnierze
1342 71 |              niżej teatr Pompejusza, a za nimi miejscami widne,
1343 71 |             Odkupioneś jest i moje." A nikt, nie tylko między żołnierstwem
1344 71 |            barbarzyńców, miną wieki, a ów starzec będzie tu panował
1345 71 |           śmierci:~- Urbi et orbi!~ ~A w ten sam cudny wieczór
1346 71 |          wiernych, których nawrócił, a on poznawał bliższych znajomych,
1347 71 |            Góry stały się purpurowe, a podnóża ich zapadały z wolna
1348 71 |       zdawała się podnosić ku niebu. A Paweł słyszał ją i serce
1349 71 |              którego nie było dotąd, a bez którego ziemia cała
1350 71 |       nauczaniu ludzi takiej Prawdy. A teraz mówił sobie w duszy: "
1351 72 |                       ROZDZIAŁ LXXII~A Rzym szalał po dawnemu,
1352 72 |             przyszedł spisek Pizona, a po nim kośba tak nieubłagana
1353 72 |             przypłacił głową spisek, a za nim poszli Seneka i Lukan,
1354 72 |        chwilowego uniesienia cezara.~A senat płaszczył się przed
1355 72 |         nagich ciał, wina i kwiatów.~A tymczasem z dołu, na roli
1356 73 |              co dzieje się w Rzymie, a czego nie wiemy, to nam
1357 73 |         widzę naszą spokojną zatokę, a na niej Ursusa w łodzi,
1358 73 |            czerwoną wełnę obok mnie, a w ogrodach pod cieniem drzew
1359 73 |               jak i my, w Chrystusa, a że On miłość nakazał, więc
1360 73 |            dziś snem nam się wydają, a gdy pomyślę, jak ta droga
1361 73 |            ni w Grecji, ni w Rzymie, a gdy mówię: ni w Rzymie,
1362 73 |         pytanie, które on ci zadał: "A gdyby cezar był chrześcijaninem,
1363 73 |          jest nieprzyjaciółką życia, a ja odpowiadam ci teraz,
1364 73 |           miłujemy się w Chrystusie, a w takiej miłości nie masz
1365 73 |           podpalić nawet dom własny, a teraz ci mówię: nie kochałem
1366 73 |  pogrzebowych, z życiem chrześcijan, a znajdziesz gotową odpowiedź.
1367 73 |            potrafi prawdę rozpoznać, a gdy poznasz, to ją pokochasz,
1368 73 |            był prokonsulem w Bityni, a potem konsulem w stolicy,
1369 73 |             zdolnego do wszystkiego, a wiedziano, że w Rzymie posiada
1370 73 |      powrócił ci także trochę Ursus, a trochę lud rzymski. Gdyby
1371 73 |              wołasz na mnie: "Wejdź, a zobaczysz takie widoki,
1372 73 |         skoro jej w sercu nie czuję? A jeśli wasz Bóg chce, bym
1373 73 |           nie mogę. Że zaś nie chcę, a więc po dwakroć nie mogę.
1374 73 |              się cieszyły oczy moje, a woń fiołków także mi zawsze
1375 73 |              poczyna się świt życia, a dla mnie słońce już zaszło
1376 73 |           Tygellinus mnie zwyciężył, a raczej nie! To tylko moje
1377 73 |       powiada, że cnota jest muzyką, a życie mędrca harmonią. Jeśli
1378 73 |        przeróżnym napatrzył narodom, a równej tobie nie znam."~
1379 73 |            Inaczej przybyć nie mogę.~A tymczasem niech wam Sycylia
1380 73 |          sypią wam kwiaty po drodze, a po wszystkich akantach w
1381 74 |           się z góry jej wykonaniem.~A tegoż jeszcze wieczora jego
1382 74 |             znawcy na przygotowania, a następnie do ogrodów, gdzie
1383 74 |             z góry hojnie, zapłacić, a w końcu siadłszy w ogrodzie
1384 74 |           już nie jesteś niewolnicą?~A ona podniosła na niego swoje
1385 74 |                Chcę umrzeć pogodnie.~A dziewczyna, spojrzawszy
1386 74 |             że chce umrzeć pogodnie, a dla której każde jego słowo
1387 74 |           bezcenną, po czym rzekł: - A oto jest ta, z której ulałem
1388 74 |          kwiatami szafranu posadzkę, a gdy rozbiło się w drobne
1389 74 |            które obok mnie widzicie, a potem zasnąć z uwieńczoną
1390 74 |              mi prefekturę pretorii, a Tygellinowi kazał być tym,
1391 74 |              przysięgam ci na Hades, a w nim na cienie twej matki,
1392 74 |           list napisał, musi umrzeć, a przy tym ich samych obleciał
1393 74 |              mi dać nieśmiertelność, a cezar władzę nad światem,
1394 74 |              kochała, boska moja!...~A ona wyciągnęła ku lekarzowi
1395 74 |         śpiewano naprzód Harmodiosa, a potem zabrzmiała pieśń Anakreonta,
1396 74 |         ogrzał, wysuszył skrzydełka, a ono, niewdzięczne, przeszyło
1397 74 |      zanucili nową pieśń Anakreonta, a cytry towarzyszyły im cicho,
1398 Epi|     uśmierzył bunt legij panońskich, a Germanikus nadreńskich. "
1399 Epi|       rozluźniły się węzły rodzinne, a znikczemniałe serca nie
1400 Epi|         zbuntowane legie i Windeksa, a nawet często radość swoją
1401 Epi|             akwitańskich pochodzący, a przy tym wojownik sławny
1402 Epi|            niewolnice jako amazonki, a zarazem ściągać legie ze
1403 Epi|         zarabiał na chleb powszedni, a miasta i kraje uczczą w
1404 Epi|          wierszy, jęków, łez i krwi, a tymczasem chmura na Zachodzie
1405 Epi|      wypuścić zwierzęta z arenariów, a stolicę przenieść do Aleksandrii
1406 Epi|          lecz on łudził się jeszcze. A gdyby ubrany w żałobę, przemówił
1407 Epi|              choć prefektury Egiptu? A oni, przywykli do pochlebstw,
1408 Epi|          jego kłapały z przerażenia, a jednak komediancka jego
1409 Epi|          Tłusta twarz jego pobladła, a na czole osiadły mu, na
1410 Epi|             zasmagają cię na śmierć, a ciało wrzucą w Tyber! -
1411 Epi|              płaszcz na piersiach.~- A więc czas! - rzekł spojrzawszy
1412 Epi|            nóż wszedł aż po głownię, a jemu oczy wyszły na wierzch,
1413 Epi|         burza, pożar, wojna lub mór, a bazylika Piotra panuje dotąd