Rozdzial

 1 2 |      sami bogowie, więc i ja, o Ligio, którym nie zaznał dotąd
 2 2 |        ja bym umiał pokochać, o Ligio!... Bogactwo, sława, władza -
 3 2 |   miłość z bogami nas równa - o Ligio!...~A ona słuchała w niepokoju,
 4 2 |         Zali ty nie odgadujesz, Ligio, czemu ja mówię to tobie?...~-
 5 4 |  nieszczęścia. O ciebie chodzi, Ligio.~- O Ligię? - zawołała ze
 6 4 |     dziewczyny, począł mówić:~- Ligio, byłaś chowana w naszym
 7 4 |          Tymczasem bądź zdrowa, Ligio, i wiedz o tym, że i ja,
 8 4 |         zła, zbrodni. "Lecz my, Ligio, wiemy, dlaczego nie mamy
 9 7 |    tylko cezar. Pamiętaj o tym, Ligio. Wiem także, że twoja nauka
10 7 |       przez hańbę przed zgonem! Ligio, Ligio, nie drażnij cezara!
11 7 |      hańbę przed zgonem! Ligio, Ligio, nie drażnij cezara! Gdy
12 7 |        rzekła:~- Mówmy o tobie, Ligio. Nie myśl nawet o tym, by
13 7 |      dla ciebie ratunku. Chodź, Ligio... Czy słyszysz ten gwar
14 7 | niezrównaną, wiosenną postać.~- Ligio! - zawołała wreszcie - tyś
15 7 |     mnie na tej uczcie, czy ty, Ligio, czy Wenus, wybrałbym ciebie,
16 7 |     wołał jeszcze w jej duszy: "Ligio, ratuj się!", ale coś mówiło
17 7 |       począł biec ku wyjściu:~- Ligio! Ligio!...~Lecz żądza, zdumienie,
18 7 |       biec ku wyjściu:~- Ligio! Ligio!...~Lecz żądza, zdumienie,
19 8 |   jestem chrześcijanką.~- Wiem, Ligio. Wiem także z listów Pawła
20 9 |    mroku twarz Greczynki.~- Ja, Ligio.~- Czy to już wieczór?~-
21 9 |  Winicjusz mógłby cię zaślubić, Ligio.~Lecz ona odpowiedziała
22 9 |          Wolę uciec do Ligów.~- Ligio, czy chcesz, bym zaraz poszła
23 23|      chwili zdołał wyszeptać:~- Ligio...~Na jego głos wiaderko
24 23|      gdyby mógł się poruszyć.~- Ligio - rzekł - nie pozwoliłaś
25 25|        chować w sercu gniewu.~- Ligio - rzekł wówczas - kimkolwiek
26 26|        tę wdzięczność okazać.~- Ligio - rzekł po chwili milczenia -
27 27|       wodę dla ptaków, rzekł:~- Ligio, zali możesz ścierpieć,
28 27|      chwili rzekł:~- Wybacz mi, Ligio. Tyś dla mnie córką królewską
29 28|     krzyczeli po domach: "Wróć, Ligio!" Ale przestaję rozumieć,
30 33|  zbliżył się do niej i rzekł:~- Ligio, miłujeszże ty go zawsze?~
31 34|        i że jest przy niej:~- O Ligio! O Ligio!...~Wreszcie jął
32 34|         przy niej:~- O Ligio! O Ligio!...~Wreszcie jął ją rozpytywać,
33 34|         tam i ja, Kaja."~- Nie, Ligio! - zawołał Winicjusz - przysięgam
34 36|         jak ci mam dziękować, o Ligio!... Bóg nie mógł mi zesłać
35 37|         zdoła mi cię odebrać, o Ligio! Gdy o tym myślę, jestem
36 37|       Ale już gwiazdy bledną, o Ligio, a poranny "Lucyfer" świeci
37 38|    ogrody i lazurowsze morze. O Ligio, jak dobrze jest żyć i kochać!
38 38|   Przenieś się do domu Aulusów, Ligio moja. Ja dużo tu o tym myślałem.
39 39|    życiu nie byłem. Powiedz mi, Ligio, co to jest? Jam nigdy nie
40 39|        siebie, po czym rzekł:~- Ligio! Niech będzie błogosławiona
41 39|         za całą potęgę Rzymu. O Ligio! Rozum mówi, że ta nauka
42 39|   rzymskie."~Tak mówił Paweł, o Ligio, a wówczas Petroniusz rzekł: "
43 39|        i spoczywali w cieniu. O Ligio! Co za życie kochać się,
44 39|      spłoszyć szczęście:~- Nie, Ligio, nie! To ja czczę cię i
45 43|    Winicjusz.~I począł wołać: - Ligio! Ligio!~Odpowiedziało mu
46 43|        I począł wołać: - Ligio! Ligio!~Odpowiedziało mu milczenie.
47 43|    tylko huk dalekiego ognia.~- Ligio!~Nagle do uszu jego doszedł
48 48|          Piotrze, Linusie i ty, Ligio! Mówiłem, co mi nakazał
49 60|     Chrystus strzeże i ocali, o Ligio umiłowana!...~I nie mógł
50 60|        mi rzekł: "Ufaj!" - Nie, Ligio! Chrystus zmiłuje się nade
51 66|   głowie nagie ciało kobiece.~- Ligio! Ligio! - krzyknął Winicjusz.~
52 66|         ciało kobiece.~- Ligio! Ligio! - krzyknął Winicjusz.~Po