Rozdzial

 1 1 |       uśpienie Zeusa. Petroniusz patrzył na niego zadowolonym okiem
 2 1 |    panowało milczenie. Winicjusz patrzył czas jakiś w zamyśleniu
 3 1 | wyrozumiały i nie lubiący karać, patrzył na nie przez szpary.~W unctuarium
 4 2 |         dawno nie był w mieście, patrzył z pewną ciekawością na owo
 5 2 |     nawykliśmy oboje.~Petroniusz patrzył teraz poprzez skręty bluszczów
 6 4 |     bezbronnym. Przez czas jakiś patrzył na tabliczki, na znak, po
 7 7 |     którym stale się posługiwał, patrzył na nich. Na chwilę wzrok
 8 7 |      teraz u jego nóg.~Lecz Nero patrzył pilnie na Petroniusza, którego
 9 7 |        Lig stał spokojny i tylko patrzył na Winicjusza błękitnymi
10 8 |        przykucnąwszy obok ławki, patrzył w swą panią czekając jej
11 17|          cześć Baranka.~Robotnik patrzył na niego z ogromnym niepokojem,
12 17|    powstał również, przez chwilę patrzył na twarz robotnika, oświeconą
13 19|     znaczy ryba. Tak rozmawiając patrzył pilnie w twarze niewolników,
14 21|       klękali, ale Winicjusz nie patrzył na nich. Nie tracąc ani
15 23|        nią jego głowę.~Winicjusz patrzył i oczom nie wierzył. Zdawało
16 23|     pełną litości i żalu.~On zaś patrzył na nią, jakby chcąc napełnić
17 23|          jej został mu pod nimi. Patrzył na jej twarz, bledszą i
18 23|        na ubogi ubiór robotnicy; patrzył tak uporczywie; że aż pod
19 24|      najobojętniej ze wszystkich patrzył na to, co zaszło, raz dlatego,
20 25|       radość z dokonanej zemsty, patrzył na niego rozszerzonymi przez
21 25|        pogrążona jest w myślach. Patrzył na jej profil, na spuszczone
22 27|       hamował te błyski, a potem patrzył na nią z niepokojem, jakby
23 27|   utwierdził w wierze i na którą patrzył dotychczas jakby na białą
24 29|         może znaleźć.~Petroniusz patrzył w czasie opowiadania na
25 35|        waszych bogiń?~Petroniusz patrzył na niego z takim zdziwieniem,
26 36|         Merkurego. Apostoł Piotr patrzył z wyżyny na otaczające go
27 40|      wyścigach i w czyje oczy by patrzył chcąc sprawdzić, czy to,
28 43|          należało Ligię ratować. Patrzył teraz na klęskę z bliska,
29 43|         który poprzednio od rana patrzył na rozbestwione tłumy, na
30 45|       chwilami w stronę pożaru i patrzył na falę ognia z twarzą zarazem
31 45|         Ach, panie, gdybyś na to patrzył, sądziłbyś, że barbarzyńcy
32 51|          o Winicjuszu i Ligii, a patrzył tylko na nią oczyma estety,
33 51|        jeśli myślisz, że będę ci patrzył błagalnie w oczy, że zobaczysz
34 51|  wziąwszy udział w jego sprawach patrzył na nie jeszcze z takim zajęciem,
35 51|          z takim zajęciem, jakby patrzył na jakąś tragedię.~Nie tracił
36 53|         ściskając dłońmi skronie patrzył na mówiącego wzrokiem przerażonym
37 53|          oblała się jasnością, i patrzył czas jakiś w milczeniu,
38 56|         idąc obok stróża Syrusa, patrzył w twarze, szukał, rozpytywał,
39 56|       politowania, lecz sieciarz patrzył tylko w lożę cezara i westalek,
40 56|     trzymając szmaragd przy oku, patrzył teraz uważnie. Twarz Petroniusza
41 56|       Apostoł. Nikt na niego nie patrzył, wszystkie bowiem głowy
42 57|        Winicjusza, który również patrzył na niego rozszerzonymi źrenicami.~-
43 59|        cię Furie? Co?...~Starzec patrzył na niego jakiś czas z otwartymi
44 60|           Ursus przez długi czas patrzył na niego w milczeniu, na
45 61|       gdy wychodził z więzienia, patrzył na świat, na miasto, na
46 62|       istotnie z płonącego słupa patrzył na niego Glaukos lekarz.~
47 62|      schylając coraz niżej głowę patrzył ciągle. Obecni odgadli,
48 62|       umilkł, lecz długo jeszcze patrzył w gwiazdy i modlił się.~
49 66|         wytrzymania to, że cezar patrzył przez szmaragd na Winicjusza,
50 66|          przesłania mu oczy. Nie patrzył, nie widział. Ogarnęło go
51 67|          własnej mocy. Ursus zaś patrzył w usiane gwiazdami niebo