Rozdzial

 1 2 |        cezara.~- Zdarzyło mu się szczęście - odrzekł Petroniusz - bo
 2 2 | Muzoniusza, który mawiał nam, że szczęście polega na tym, by chcieć
 3 2 |    szukam także tej, która by mi szczęście dać chciała...~Umilkł i
 4 4 |        takim przybytkiem, ale na szczęście życie jest jednym mgnieniem
 5 7 | dziewczyny odpowiedziała:~- Moje szczęście minęło i radość minęła,
 6 7 |        obok żądzy świeciło w nim szczęście i rozmiłowanie, i zachwyt
 7 7 |        mnie całkiem niespodziane szczęście spotkało.~Ligia oprzytomniawszy
 8 7 |        snu, że ogarnia ją jakieś szczęście, w którym niezmierna radość
 9 9 |       jakieś ogromne, tajemnicze szczęście, ale jasno nie umiała zdać
10 9 |       tkwi w tej jasności jakieś szczęście po prostu bez miary, wobec
11 9 |         jeden i poniosło do ust; szczęście, że Lilith zobaczyła dość
12 11|         że sam wierzył w bliskie szczęście, ale teraz wie, że go nienawidziła,
13 13|          Że spotka mnie boleść i szczęście.~- Boleść spotkała cię wczoraj
14 13|         a więc powinno przyjść i szczęście.~- Już przyszło, panie. -
15 14|         wchodząc Chilon. - Niech szczęście wasze równe będzie waszej
16 20|    granic i zapomnienie życia, i szczęście, i niezmierzoną miłość.
17 21|       odkupił świat i obiecał mu szczęście po drugiej stronie Styksu.~
18 23|      niej dom, rodzinę, stracone szczęście i zarazem uczyniło z niej
19 25|     jakieś wielkie, niespodziane szczęście. Winicjusz, który byłby
20 26|     złości i obiecuje po śmierci szczęście nieprzebrane.~- Słyszałem
21 29|           bez jutra, bez wiary w szczęście, a naokół otacza go ciemność,
22 29|         jest to, co ludziom daje szczęście, to jest piękność, miłość
23 32|     błogosławione życie. Wówczas szczęście obojga będzie jako morze
24 32|          to zabić na wieki takie szczęście, a zarazem zniszczyć, splugawić
25 33|      życie, ni radość ludzka, ni szczęście, ni prawo, ni porządek,
26 33|        począł mówić:~- Widzę, że szczęście może między wami mieszkać,
27 33|     widok tej umiłowanej postaci szczęście odjęło mu siły - i stał
28 34|      zachwytem, jak na odzyskane szczęście życia, i powtarzał jej imię,
29 34|          spokój i jakieś ogromne szczęście zdawało się przepełniać
30 35|         do Winicjusza i rzekł: - Szczęście jest zawsze tam, gdzie je
31 38|         na świecie jeszcze takie szczęście, piękność i spokój, o których
32 39|    dopiero rozumiem, że może być szczęście, o jakim ludzie dotąd nie
33 39|          obiecał życie wieczne i szczęście tak nieprzebrane, jakie
34 39|         odnaleźć życie, odnaleźć szczęście, odnaleźć siebie samego
35 39|       sprawiedliwość; zali twoje szczęście nie byłoby pewniejsze? Boisz
36 39|     wonne i widne... Tam życie i szczęście to prawie jedno i to samo.~
37 39|           jakby się bał spłoszyć szczęście:~- Nie, Ligio, nie! To ja
38 41|    którymi nie władam, rozkosz i szczęście, których nie zaznałem, więc
39 42|    Obiecujesz życie po śmierci i szczęście, ale szczęście po śmierci
40 42|         śmierci i szczęście, ale szczęście po śmierci nie minie, a
41 48|        granic, jak jego miłość i szczęście.~Wreszcie począł jej opowiadać,
42 51|  spłonęła, mieszkał u niego i na szczęście był w domu.~- Widziałeś
43 60|          na nic nie posłużyć.~Na szczęście jego patron przyszedł mu
44 64|   śmierci zaczynało się dla niej szczęście nawet i ziemskie, więc czekała
45 64|          słońca, może przeniknąć szczęście. I gdy namawiał ich, by
46 70|          nikomu świat ówczesny - szczęście z miłości.~A Piotr zrozumiał,
47 73|      jako światło ze słońca, tak szczęście z miłości wypływa. Nie nauczyli
48 73|     zdołał. Powiesz mi na to, że szczęście moje to Ligia! Tak, drogi!
49 73|      Wprawdzie mi inne obiecywał szczęście, alem mu odrzekł, żem na
50 73|     przyczyny, dla których wasze szczęście nie dla mnie. Lecz jest