Rozdzial

 1 2 |           posążki, przedstawiające dzieci i ptactwo wodne. W jednym
 2 14|           do ludzi, którzy mordują dzieci i oddają się najplugawszej
 3 14|         mordują schwytane na ulicy dzieci i oddają się rozpuście!
 4 16|         którzy porwali jego żonę i dzieci, pchnęli go nożem. Zostawiłem
 5 16|        osła lub karmili się mięsem dzieci. Nie! Nie! Tego nie widział.
 6 17|        zatruwają fontanny, mordują dzieci i chcą zniszczyć to miasto
 7 17|      uwięzili starców, niewiasty i dzieci i powiedli ich na stracenie,
 8 20|           tęsknoty, jaką mogą mieć dzieci za ojcem lub matką. Trzeba
 9 20|          jak ojciec, który upomina dzieci i uczy je, jak mają żyć.
10 28|        kilku spytałem o ich żony i dzieci i znów widziałem łzy w oczach,
11 39|            się trudzić wychowaniem dzieci, wyrzucają je częstokroć
12 39|        częstokroć z domu, które to dzieci zowią alumnami. I ty, panie,
13 39|          waszych ojców, ni żon, ni dzieci, ni sług. Przed wami drży
14 42|       złożone z mężczyzn, kobiet i dzieci, które wzmagały zamieszanie
15 43|            nawoływały rozpaczliwie dzieci. Winicjuszowi włosy powstawały
16 44|          wieku, starców, kobiety i dzieci, pieśni dziwne i uroczyste,
17 45|       prefektem miasta, iż mordują dzieci, czczą osła i opowiadają
18 45|           niż Jego miłowali żony i dzieci. Biada temu, kto umiłował
19 45|              i gdzieniegdzie płacz dzieci. A wtem ponad tą leżącą
20 46|           wyraj mężczyzn, kobiet i dzieci. Wśród Kwirytów Grecy, kudłate
21 47| wyzwoleńców, niewolników, kobiet i dzieci. Szesnaście tysięcy pretorianów,
22 48|           matki wyciągały ku niemu dzieci, inni klękali w ciemnym,
23 50|          wytępieniu Deukalionowych dzieci. Dlatego to, o panie, oni
24 50|     widziałem Glauka, jak mordował dzieci, aby Apostoł miał czym skrapiać
25 51|       Chronosem pożerającym własne dzieci.~"Gdyby mój dom był się
26 53|            się do gromady rzekł:~- Dzieci, podnieście serca ku Zbawicielowi
27 53|         można go było dosłyszeć:~- Dzieci moje! Na Golgocie widziałem,
28 53|           A teraz błogosławię was, dzieci moje, na mękę, na śmierć,
29 53|            równie jak ojciec żegna dzieci, które wysyła w podróż daleką.~
30 56|            również kosmato obszyte dzieci. Lecz spod skór wychylały
31 56|      wchodziły jasne snopy blasku. Dzieci tylko płakały gdzieniegdzie,
32 56|           i żony, biada, rodzice i dzieci!~I wyciągnąwszy kościste
33 56|           słychać było tylko płacz dzieci i uderzenia rąk o piersi.
34 56|    chrześcijan, mężczyzn, kobiet i dzieci, aby je wywieźć do strasznych
35 57|            sprzedali własne żony i dzieci.~- Gdzie ich znajdziesz?~-
36 58|          niedorosłe i całkiem małe dzieci. Krzyże w większej części,
37 59|            Nieprawda!~- I mordercy dzieci... ~- Nieprawda!~- Jakże? -
38 60|            dłoniach, gdzieniegdzie dzieci spały, poprzytulane do matek.
39 60|        kobiety, że ukrywają zmarłe dzieci dlatego, by dłużej je mieć
40 60|        łączących piwnice, posnęli, dzieci, znużone płaczem, umilkły.
41 61|       poznano, zginąłbym ja i moje dzieci.~Winicjusz zrozumiał, że
42 61|       więźniów: mężczyzn, kobiet i dzieci, otoczone przez zbrojne
43 62|            jak mogły podpalić Rzym dzieci, zaledwie zdolne chodzić
44 62|        zdradził; pozbawił go żony, dzieci, nasadził na niego zabójcę,
45 69|           wówczas o tych tysiącach dzieci swych, porozdzieranych przez
46 69|       umiłował, jako ojciec miłuje dzieci swoje, a co w życiu czynić
47 69|             On zaś odpowiedział:~- Dzieci moje! Któż wie, kiedy mu
48 71|           Chrystusowymi będą wasze dzieci sługami." I szedł w poczuciu
49 71|        domami na drodze bawiły się dzieci spoglądając z ciekawością
50 72|       część mienia, aby resztę dla dzieci ocalić. Zdawało się w końcu,