Rozdzial

 1 13|          panie.~- Jak się zowie?~- Chilon Chilanides, panie. - Kto
 2 13|       atrium, gdzie czekał na nich Chilon Chilonides, który ujrzawszy
 3 13|    Szlachetny panie - odpowiedział Chilon Chilonides - najmędrszy
 4 13|        nietrudno wiedzieć - odparł Chilon. - Wczorajszej nocy odbito
 5 13|         rozpocząłem - odpowiedział Chilon. - I gdy tu jestem, gdy
 6 13|           panie - odrzekł z pokorą Chilon - złoto macie wy.~Winicjusz
 7 13|             Czy odgaduję - zawołał Chilon.~I skłoniwszy się na znak
 8 13|          wykadzić po nim atrium.~A Chilon Chilonides, okręciwszy się
 9 14|         Przez kilka dni następnych Chilon nie pokazywał się nigdzie.
10 14|      chwili niewolnik dał znać, że Chilon Chilonides czeka w przedsionku
11 14|            panie! - mówił wchodząc Chilon. - Niech szczęście wasze
12 14|       antyteza na twoim grzbiecie.~Chilon rozłożył ręce na znak, że
13 14|  chrześcijan - odpowiedział z dumą Chilon.~Nastała chwila milczenia.
14 14|          chrześcijanką - powtórzył Chilon. - To znaczy - rzekł Petroniusz -
15 14|     Sokrates, panie - odpowiedział Chilon. - Kto kiedy badał chrześcijanina?
16 14|           prawdziwy cezar! - rzekł Chilon. - Pozwolisz, panie, że
17 15|            Chciałem sprawdzić, czy Chilon mnie nie oszukuje, i tej
18 15|         drugi, widocznie jego syn. Chilon mówił coś jeszcze, czego
19 15|          Miejsc takich jest wiele, Chilon przypuszcza, iż Ligia chodzi
20 15|   doradzili jej tę ostrożność. Gdy Chilon pozna już te miejsca, będę
21 15|           tych miejscach modlitwy. Chilon nie chce, bym z nim chodził.
22 15|        niej myślę, więc ją poznam. Chilon powinien przyjść jutro i
23 16|                       ROZDZIAŁ XVI~Chilon nie pokazywał się jednak
24 16|       Owszem, panie - odpowiedział Chilon - ale znalazłem między nimi
25 16|          są to ludzie spokojni.~Tu Chilon począł opowiadać z pewnym
26 17|          maże wpaść w jego ręce. A Chilon mówił dalej:~- Gdyby się
27 17|              Ja to uczynię, ojcze.~Chilon powstał również, przez chwilę
28 17|              W Ostrianum? - spytał Chilon. - Wszak to za bramami miasta.
29 17|          czasu, mój synu - odrzekł Chilon - albowiem zdrajca prosto
30 19|         zapowiedziany przez nikogo Chilon, służba bowiem miała rozkaz
31 19|            przy którym siedział.~A Chilon podniósł głowę i rzekł: -
32 19|          podróży nad siły, u celu. Chilon zauważył to i postanowił
33 19|    aureusami.~- Jowiszu! - zawołał Chilon. Lecz Winicjusz zmarszczył
34 19|        świata ani nawet sam cezar.~Chilon jednakże, ośmielony jego
35 19|            podobno wyjątkową siłę.~Chilon mówił tak tylko dla podniecenia
36 19|       Petroniusza następne słowa:~"Chilon odnalazł Ligię. Dziś wieczór
37 19|          krótkie zakrzywione noże, Chilon zaś wdział perukę, w którą
38 21|        drugą stroną na inną ulicę.~Chilon, mimo iż poprzednio narzekał
39 22|         ogromnym miastem, a jednak Chilon uczuł, że może mu być w
40 22|           Pax, pax! - odpowiedział Chilon. - O najlepszy z chrześcijan!
41 24|          spytał z nowym niepokojem Chilon. - Nie wiem. Chrystus nakazuje
42 25|           porwać, za nim zaś pełzł Chilon szczękając zębami z przerażenia
43 27|            przez chwilę, iż to był Chilon.~Oni zaś usłyszawszy podniesiony
44 32|        synu Jowisza - odpowiedział Chilon. - Prawdziwa cnota to towar,
45 45|     najkrótsza, lecz i Makrynus, i Chilon nie radzili się na nią zapuszczać.
46 48|              Pójdźmy - rzekł.~Lecz Chilon znów powtórzył:~- Panie,
47 58|      Natomiast w następnym obrazie Chilon, którego cezar nie chciał
48 58|           wysłane purpurą oparcie. Chilon nie widział upadku, albowiem
49 63| przewidywali, że oskarżenie, jakie Chilon rzucił w twarz cezarowi
50 63|         okrzyki, lecz lud milczał. Chilon tymczasem podniósł wolnym