Rozdzial

 1 4 |      jakieś ciche wyrazy; Ligia, z twarzą bladą jak płótno, całowała
 2 7 |  ściśniętymi jakby z bólu rękoma i twarzą bezradną.~A Ligia pytała
 3 7 | przyjaciółka Kalwii, młoda wdowa z twarzą dziecka, a oczyma nierządnicy,
 4 7 |           dwóch mężach rozwódka, z twarzą i wejrzeniem dziewicy.~Witano
 5 8 |           podniosła się wreszcie z twarzą rozjaśnioną nadzieją. Ursus
 6 9 |     patrzyła na nią przez chwilę z twarzą rozjaśnioną złym uśmiechem,
 7 9 |       wysoki, czarniawy człowiek z twarzą poznaczoną ospą zjawił się
 8 10|       naprzód ze swoją pokrwawioną twarzą, wołając z pośpiechem i
 9 11|            dopiero koło południa z twarzą zmęczoną i bladą, która
10 11|         głowę i począł powtarzać z twarzą ściągniętą przez ból i gniew:~-
11 14|     senatorów i rycerzy z kamienną twarzą, z oczyma utkwionymi w jeden
12 16|      długich dniach oczekiwania, z twarzą tak posępną, że młody człowiek
13 16|   Winicjusz zbliżył się ku niemu z twarzą złowrogą i począł mówić
14 23|       zatroskaną, a zarazem groźną twarzą barbarzyńcy, trzymał pęki
15 23|  wyciągniętymi przed się rękoma, z twarzą pełną litości i żalu.~On
16 23|    Zbliżyła się więc do Kryspusa z twarzą jakby natchnioną i poczęła
17 24|          Glaukus stał długi czas z twarzą nakrytą dłońmi, wreszcie
18 24|       stanął przy nim.~Chilo upadł twarzą na ziemię i począł jęczeć: -
19 32|     konwulsyjnie, wołał jeszcze, z twarzą pokrytą śmiertelną bladością:~-
20 33|    Winicjusz powstał z rozjaśnioną twarzą i począł mówić:~- Widzę,
21 34|         oparta plecami o cyprys, z twarzą bielejącą w cieniu na kształt
22 35|          ramieniu i począł mówić z twarzą pełną uśmiechów i z jaśniejącym
23 36|    powitawszy ich z rozpromienioną twarzą, począł mówić przyśpieszonym
24 45|            patrzył na falę ognia z twarzą zarazem złą i radosną. Po
25 45|            Winicjuszowi Kryspus, z twarzą jakby na wpół przytomną,
26 47|            stał z lutnią w ręku, z twarzą tragicznego aktora i z myślą
27 47|           zwrócił się do orszaku z twarzą niedbałą i szyderczą.~-
28 47|        przybiegł aż do schodów i z twarzą pobladłą ze wzruszenia począł
29 48|        Linus leżał na pęku słomy z twarzą wychudłą i żółtym jak kość
30 48|       Ligia słuchała z rozjaśnioną twarzą tych słów. Wszyscy tu, przedtem
31 49|   wszystkim, zawołał z rozjaśnioną twarzą:~- Niech mi podadzą tabliczki
32 49|           się cezarowi i wyszedł z twarzą spokojną i pogardliwą. Oto,
33 49|       zwrócił się do Petroniusza z twarzą całkiem już rozjaśnioną.~-
34 51|            z namarszczoną brwią, z twarzą skupioną i groźną, ale bez
35 51|       nagle ze zmrużonymi oczyma i twarzą zarazem złośliwą i uradowaną:~-
36 53|   wzniesionymi rękoma lub leżącego twarzą do ziemi. Modlił się do
37 54|           umarł pięknym, nie zaś z twarzą wyniszczoną i sczerniałą
38 54|           bezbronny, z wynędzniałą twarzą i postawą zgiętą przez ból.~
39 55|    przyszła i siedziała z kamienną twarzą, złotowłosa, milcząca, cudna
40 56|       siadł na powrót i siedział z twarzą człowieka umarłego, spoglądając
41 56|         trupa kobiety z poszarpaną twarzą i ległszy przednimi łapami
42 58|        leniwym ruchem naszyjnik, z twarzą ospałą i senną.~Wtem wiszący
43 59|  przysunąwszy się blisko, spytał z twarzą zaciekawioną i przelękłą:~-
44 62|           podniósł się po chwili z twarzą tak zmienioną, iż augustianom
45 62|   nieszczęsnego Greka powitał go z twarzą spokojną, ale złowrogą...~-
46 62|            jął chodzić po atrium z twarzą zmienioną przez gniew, lecz
47 66|         skupioną, a zarazem smutną twarzą barbarzyńcy, i widząc pustą
48 70|          Apostoł leżał na ziemi, z twarzą w prochu, bez ruchu i słowa.
49 71|    wziąwszy zasłonę szedł dalej, z twarzą tak pełną radości, z jaką