Rozdzial

 1 1 |         tym było tyleż szczerości, ile pochlebstwa, Petroniusz
 2 2 |       przynajmniej o tyle dosyć, o ile ona mnie.~Markus potrząsnął
 3 4 |          jej dodać tyle niewolnic, ile uzna za stosowne - centurion
 4 7 |             i pójdę za twoją radą.~Ile w tym postanowieniu było
 5 7 |          Winicjusza i Petroniusza, ile kobiecej ciekawości, by
 6 7 |          zawsze... Bogowie wiedzą, ile go kosztują wszelkie popisy...
 7 8 |        kolej... Będzie się starał, ile będzie mógł. Ale jakby się
 8 13|       dostać tyle bobu ze słoniną, ile można było w obie dłonie
 9 14|   augustianów, by się przekonać, o ile Nero podał ucho wieści o
10 16|            obchodzi zupełnie tyle, ile własna moja skóra. Ponieważ
11 16|         Łotrów w Rzymie tylu jest, ile ziarn piasku w arenie, nie
12 16|             jaką mi przyrzekłeś.~- Ile ci potrzeba?~- Potrzeba
13 16|           Glauka, ale nauka ich, o ile mu wiadomo, do żadnych zbrodni
14 17|          przyciśniętym przez wiek, ile wycieńczonym przez troski
15 17|      grzechu, o obrazie Baranka... Ile się już namodlił, napłakał!
16 17|            już namodlił, napłakał! Ile Baranka naprzepraszał! I
17 18|   Znajdź-że ją prędzej; inaczej, o ile cię ogień w popiół nie obróci,
18 18|          wyrzuty o tyle jedynie, o ile jest tchórzem. Teraz, gdy
19 18|       wydałoby się ludziom snem. O ile Wenus nie przybierze na
20 18|          niewolnicy jak Eunice i o ile nie przyozdobi go sztuka,
21 20|       latarki, okrywając je jednak ile możności płaszczami, inni,
22 20|          tyle wyraźne zrozumienie, ile raczej mętne poczucie jakowejś
23 21|          napawać się jej widokiem, ile sam chciał. Kaptur zesunął
24 22|      arenie dano by mu złota tyle, ile sam waży. Lepiej on strzeże
25 26|        niańką o tyle niezgrabną, o ile troskliwą. Kubek ginął całkowicie
26 27|           ogrody.~Ligia rozumiała, ile go muszą kosztować podobne
27 28|          człowiek wart tyle złota, ile sam waży, i od niego tylko
28 29|            jest zawsze tyle złota, ile waży, ale kobieta, która
29 29|            i tyle go oni obchodzą, ile zwiędłe liście. A ja ci
30 30|         zmieszanie? Pytaj go o to, ile ich było od tego czasu,
31 32|          bawili w chrześcijaństwo, ile by im się podobało.~Tymczasem
32 39|        patrz, co się u was dzieje, ile jest sromoty, ile hańby,
33 39|          dzieje, ile jest sromoty, ile hańby, frymarku wiarą małżeńską?
34 40|           jakaś spokojniejsza i, o ile wiem, nic od niej nie grozi
35 41|         prawdę: ludzie nie wiedzą, ile dobrego leży w tym sercu
36 45| wieśniactwa. Winicjusz popędzał, o ile mógł, muła, Chilo zaś, jadąc
37 48|        wśród dymów, w domu Linusa, ile się namartwił i natrwożył,
38 48|           namartwił i natrwożył, i ile wycierpiał, zanim Apostoł
39 49|        mówił sobie -i zobaczymy, o ile w małpie strach o własną
40 50|          człowiek wart tyle złota, ile sam waży - zawołał Tygellinus.~
41 52|            tyle tylko cierpiana, o ile kryła się przed Poppeą i
42 57|      musisz wiedzieć co do grosza, ile tam jest w każdej świątyni.~-
43 57|        mnie, że dam im tyle złota, ile każdy w płaszczu zdoła unieść.~
44 60|      dozorcy Cuchnących Dołów:~- A ile macie dziś trupów?~- Będzie
45 64|        coraz mniej, zaledwie tyle, ile potrzeba było do zapełnienia
46 64|     spełnić tylu dobrych uczynków, ile spełniła ich słynna Thabita,
47 73|    Petroniuszu, widziałeś przecie, ile ta nauka daje pociechy i
48 73|    pociechy i wytrwania w niedoli, ile cierpliwości i odwagi wobec
49 73|             więc przyjedź, zobacz, ile daje szczęścia w zwykłych,