Rozdzial

 1 7 |    Ligio! - zawołała wreszcie - tyś stokroć piękniejsza od Poppei!~
 2 11|     czego chciała sama Ligia. - Tyś wiedziała, że ona chce uciec! -
 3 14|         dosłyszeć:~- Eheu!... I tyś winien jej śmierci! Za twoją
 4 14|         powtarzać wśród łkań:~- Tyś jeden ze wszystkich o tym
 5 14|         Zastanów się, Chilonie. Tyś człek niegłupi! Wiemy, że
 6 26|      dachu nad sobą, ni chleba. Tyś mi droższa niż cały świat.
 7 26|        Go znienawidzę. Dla mnie tyś jedna bóstwem. Błogosławiony
 8 27|      rzekł:~- Wybacz mi, Ligio. Tyś dla mnie córką królewską
 9 27|     głowę na kolanach, mówiąc: "Tyś jest życie!" A wówczas oddech
10 29|        czujesz ich niedołęstwo. Tyś człowiek z innej gliny i
11 32| spostrzegł?~- Nie. Ale widzisz, tyś mi dowodził, że nauka chrześcijańska
12 32|  twardsze niż te, które nosimy? Tyś mówił: "Grecja stworzyła
13 34|    rzeczy nigdy nie słyszał. To tyś modliła się za mnie.~- Tak -
14 35|           Co się z tobą dzieje? Tyś dziś taki, jak byłeś wówczas,
15 37|         tylko wstręt i pogardę. Tyś już bardzo zmieniła duszę
16 39|      odrzekła:~- Dobrze, Marku. Tyś pisał mi o Sycylii, gdzie
17 40|        przeszkadzały mi zawsze. Tyś mi otworzył oczy. Ale czy
18 42| świątynie płoną, ale Ciebie!... Tyś sam cierpiał, Tyś jeden
19 42|    Ciebie!... Tyś sam cierpiał, Tyś jeden miłosierny! Tyś jeden
20 42| cierpiał, Tyś jeden miłosierny! Tyś jeden rozumiał ludzki ból!
21 42|      jeden rozumiał ludzki ból! Tyś przyszedł na świat, by ludzi
22 47| Petroniusz.~- Idź, przyjacielu! Tyś mi najwierniejszy w każdej
23 49|  szemrze przeciw tobie, ale nie tyś mi, cezarze, kazał spalić
24 50|      rzekł Tygellinus.~- Panie! Tyś nie widział Krotona w rękach
25 53|  wołacie: "Biada! Biada! Panie! Tyś Bóg! Czemużeś na to pozwolił,
26 53|      głowo, chroń się, albowiem tyś jest namiestnik, który sprawuje
27 53|     cezara, wierzę! mocniejszy! Tyś ją sam miłował. Tyś nam
28 53| mocniejszy! Tyś ją sam miłował. Tyś nam błogosławił! To jeszcze
29 53|      Piotra począł powtarzać:~- Tyś znał Chrystusa, panie! tyś
30 53|      Tyś znał Chrystusa, panie! tyś znał, On ciebie wysłucha!
31 54|        rzekł zniżonym głosem:~- Tyś wydał Ligię?...~- Kolosie
32 56|          zawołał Senecjo.~- Nie tyś winien, że zamiast głowy
33 56|   stworzyli cię rzezimieszkiem, tyś zaś został demonem, i dlatego
34 56|       prawdy giną te owce moje! Tyś mi je paść rozkazał, więc
35 56|         skargi te wzruszyły, ~A tyś mniej czuły był niż głaz, ~
36 59|         zdziwieniem Westynus. - Tyś sam to mówił i wydawałeś
37 61|   straciłem wszelką nadzieję, a tyś rzekł, gdyśmy wrócili do
38 62|      nie masz granicy ni końca. Tyś cierpiał u słupa Glauka
39 62|       widział twoje cierpienie. Tyś rzekł nie bacząc na to,
40 62|       aby cię powołać ku sobie. Tyś Go nienawidził, a On kochał
41 62|   nienawidził, a On kochał cię. Tyś wydawał na męki jego wyznawców,
42 62|    niego ze zdumieniem: - Psie, tyś oszalał naprawdę!~I nagle
43 69|          Któż jest nad Nerona?" Tyś jest opoką, na której zbudowany
44 73|      więcej rozumiesz ode mnie. Tyś przecie znał także Pawła
45 73|         cię kochają prawdziwie. Tyś, mając duszę szlachetną
46 74|         mną. Potem zaś dodał:~- Tyś mnie naprawdę kochała, boska