Rozdzial

 1 1 |        będę mu składał ofiary.~To rzekłszy zwrócił się w stronę posągów,
 2 2 |           z czystym żołądkiem.~Ta rzekłszy zatrzymał znów lektykę przed
 3 2 |     powiedzieć: Hera niż Juno.~To rzekłszy zwrócił oczy na Pomponię,
 4 4 |           przy naszym ognisku.~To rzekłszy położył jej rękę na głowie,
 5 5 |    Pierwej zabiję ją i siebie. To rzekłszy zerwał się i rzuciwszy raz
 6 7 |         sobie dały z nim rady.~To rzekłszy przygarnął ku sobie syryjską
 7 9 |           ulituj się nade mną.~To rzekłszy schyliła się i chwyciwszy
 8 11|     powiedziano, co się stało.~To rzekłszy poszła do cubiculum i po
 9 12|           by nie popsuć skóry.~To rzekłszy przeszedł do biblioteki
10 17|    pobłogosławią twój uczynek.~To rzekłszy wydobył pieniążek, po czym
11 23|      musimy myśleć o rannym.~I to rzekłszy począł nastawiać ramię Winicjusza,
12 24|         aby całować moje ręce.~To rzekłszy nawdział inny płaszcz, na
13 24|   udzielić mu rad zbawiennych.~To rzekłszy stanął - gdyż jakkolwiek
14 25|   albowiem ona należy do mnie." I rzekłszy to, począł z nią razem iść
15 25|          pojmali i związali...~To rzekłszy przyłożył dłonie do czoła
16 27| chrześcijaninem i bratem moim.~To rzekłszy spojrzała na niego ze zdziwieniem
17 27|         poczną się dni wesela.~To rzekłszy położył obie dłonie na jej
18 29|          treść, której brakło.~To rzekłszy zawołał Eunice, która weszła,
19 29|      prawdziwie znaleźć można.~To rzekłszy począł wodzić ustami po
20 29|         wypadek mojej śmierci.~To rzekłszy wstał, przeszedł się po
21 31|       Winicjusz. - Zgadnij!...~To rzekłszy przycisnęła przez zasłonę
22 34|          carissima! carissima!~To rzekłszy wyciągnął ręce, jakby niebo
23 35|          za imperium rzymskie.~To rzekłszy siadł, wsparł ramię na poręczy
24 35|        Herkulesem, Neronem!...~To rzekłszy rozweselił się na samo przypuszczenie,
25 40|           mówić prawdę w oczy.~To rzekłszy wyciągnął swą tłustą, pokrytą
26 47|       niedługo świtać zacznie.~To rzekłszy zwrócił konia i uderzając
27 47|          odśpiewam publicznie.~To rzekłszy położył rękę na ramieniu
28 48|        jaką sprawisz Kallinie. To rzekłszy otworzył drzwi i weszli.
29 48|           moich w dniu klęski.~To rzekłszy klęknął i nagle ogarnęło
30 49|    zapominam i ja, kim jestem.~To rzekłszy zwrócił się do Petroniusza
31 51|       kochałabym więcej Zeusa.~To rzekłszy przycisnęła usta do jego
32 51|       jeszcze przed południem.~To rzekłszy setnik strząsnął z czaszy
33 53|     waszych i rozgoreją serca!~To rzekłszy podniósł dłoń, jak gdyby
34 54|         Ursus czuwają nad nią. To rzekłszy pochylił się i w mgnieniu
35 56|           na nogach, nie masz.~To rzekłszy Syrus otworzył drzwi i weszli
36 57|         się ich pozbędę zaraz.~To rzekłszy zawołał Seneki i oświadczył
37 57|    przyjaciel -filozof, Chilo.~To rzekłszy począł się oglądać i spytał: -
38 57|            że oni coś widzą...~To rzekłszy podniósł oczy ku otworowi
39 57|       Gońca wyślę natychmiast.~To rzekłszy zawołał przełożonego atrium
40 57|     jednak deszcz przeszkodzi.~To rzekłszy zbliżył się i dotknąwszy
41 59|       boisz, zmurszała bedłko?~To rzekłszy zmarszczył brwi, lecz począł
42 62|           czeka? Spójrz tam!~I to rzekłszy wskazał na kąt atrium, w
43 68|      zimie, a cieniem w lecie!~To rzekłszy pozostawił Winicjusza jego
44 74|         na pożegnanie napisał?~To rzekłszy wydobył spod purpurowego