Rozdzial

 1 1 |       Histera. Matka wkrótce umarła, dziecko zaś Hister, nie wiedząc,
 2 4 |         naszym domu jak własne nasze dziecko i oboje z Pomponią miłujemy
 3 5 |      Winicjusz odprowadza im kochane dziecko, i gotowi byli z głębi duszy
 4 7 |             że musisz... Tylko takie dziecko jak ty mogło pomyśleć inaczej.
 5 7 |           zamordowano jego żonę, tam dziecko rozbito o kamienie; tam
 6 7 |        chwyciła rękę Winicjusza, jak dziecko, które się boi, a do głowy
 7 8 |         skronie powtarzała tylko jak dziecko:~- Do domu, do Aulusów!...~
 8 9 |         pomyślała Akte. - To jeszcze dziecko."~Wszelako po chwili przyszło
 9 9 |         przyszło jej do głowy, że to dziecko woli jednak uciekać niż
10 9 |           Czy to już wieczór?~- Nie, dziecko, ale południe już minęło. -
11 9 |     Aulusowie kochają cię jak własne dziecko i jestem pewna, że gotowi
12 9 |             córka królewska i drogie dziecko sławnego Aulusa; jeśli ją
13 9 |            piersiach, niosła na ręku dziecko owinięte w purpurę ze złotą
14 9 |          lalce), źle były przyszyte; dziecko oderwało jeden i poniosło
15 11|           Murzynka Lilith. Wieczorem dziecko zachorowało, a Lilith twierdzi,
16 11|           spotkały w ogrodach. Jeśli dziecko wyzdrowieje, zapomną o tym,
17 11|       urzekła.~- Lilith powtarza, że dziecko zaraz zapłakało, gdy je
18 11|         Aulusowi i Pomponii, odebrał dziecko podstępem rodzicom. Chciał
19 11|              ale niech wie, że jeśli dziecko Poppei umrze, to na nią
20 12|               teraz zaś, jeśli tamto dziecko umrze, Poppea i sama uwierzy,
21 14|  ostateczności chwytano. Po tygodniu dziecko umarło. Żałoba padła na
22 14|        posiedzenie, na którym zmarłe dziecko ogłoszone zostało boginią;
23 14|              cezar mógł nawet własne dziecko kochać prawdziwie i głęboko,
24 14|    poczciwego starca nożem, a żonę i dziecko jego uprowadzili handlarze
25 26|            tryumfie oddał królewskie dziecko Pomponii Grecynie.~Winicjusz,
26 27|              duszom waszym.~I widząc dziecko u swych nóg, zapytał, co
27 34|             ręce i jął powtarzać jak dziecko, które prosi: - Pomponia
28 41|         przede mną, że urzekła nasze dziecko w ogrodach Palatynu...~-
29 42|              Ligii, którą kochał jak dziecko własne. I coraz silniejsza
30 48|              twarzy i bez słowa, jak dziecko, które po dniach trwogi
31 49|             strach, to bawił się jak dziecko, przede wszystkim jednak
32 50|               rzekła - pomścij nasze dziecko!~- Śpieszcie się! - zawołał
33 53|           niech ją ocali! To jeszcze dziecko, panie, a On mocniejszy
34 53|              błogosławił! To jeszcze dziecko niewinne!...~Tu znów pochylił
35 54|             cezara. Na nieszczęście, dziecko, zmorzone snem, usnęło w
36 54|           zrąb skalny, westchnął jak dziecko, które usypia po długim
37 55|            ją u łoża małego Rufiusa. Dziecko z rozbitą głową majaczyło
38 55|           Lecz na Palatynie wyrok na dziecko był już wydany. Zaledwie
39 55|             szyi i poczęli zaciskać. Dziecko, zawoławszy raz matki, skonało
40 56| chrześcijanina, trzymającego na ręku dziecko obszyte w skórę jelonka.~
41 56|             obszyte w skórę jelonka.~Dziecko trzęsło się od krzyku i
42 56|          krótki, urwany ryk, zgniótł dziecko jednym uderzeniem łapy i
43 60|              kącie piwnicy zakwiliło dziecko i ucichło. Z zewnątrz tylko
44 74|         drzwiami zziębłe i zapłakane dziecko Afrodyty: zabrał je, ogrzał,