Rozdzial

 1 5 |            również udawać się ni do Tygellina, ni do Watyniusza, ni do
 2 31|              cezara, uczt, Augusty, Tygellina i was wszystkich! Duszę
 3 32|         wagę swego wpływu na stronę Tygellina..." I tak, i tak było źle.
 4 40|           nim o łaskę cezara. Wpływ Tygellina upadł zupełnie. W Rzymie,
 5 40| niezrównanie więcej wykształcony od Tygellina i innych augustianów, Petroniusz,
 6 40|              że mógł zgubić nawet i Tygellina, ale on wolał go wyśmiewać
 7 40|            zezwierzęconego w rękach Tygellina. Sam Tygellinus tracił głowę
 8 40|       podobnego wyroku; tylko twarz Tygellina zaświeciła radością. Winicjusz
 9 40|             potrafiłbym może zgubić Tygellina i zostać na jego miejscu
10 41|          boski.~- Jakiś ty różny od Tygellina - odpowiedział Nero. - Ale,
11 46|         jednak o ratunku. Z rozkazu Tygellina, który trzeciego dnia nadbiegł
12 46|          nowe. Dopiero po przybyciu Tygellina poszły do Ostii odpowiednie
13 47|    pretorianom.~Nero zwrócił się do Tygellina:~- Czy mogę liczyć na wierność
14 49|             z nową siłą w budynkach Tygellina, dla braku jednak strawy
15 49|           augustianów, mimo kłamstw Tygellina Nero, wrażliwy, jak żaden
16 49|       brzemienna w wypadki.~A twarz Tygellina skurczyła się jak paszcza
17 49|         Augusta życzy sobie widzieć Tygellina, albowiem ma u siebie ludzi,
18 49|         pretorii, a ja wydam ludowi Tygellina i uspokoję w jednym dniu
19 49|       zdumieniem. Lecz w miarę słów Tygellina aktorska twarz jego poczęła
20 49|              Lecz zwróciwszy się do Tygellina zmierzył go wzrokiem, w
21 51|       prefektem pretorianów. Byłbym Tygellina ogłosił za podpalacza, którym
22 51|              do łask i obalić nawet Tygellina."~I poczęto znów zbliżać
23 51|    sycylijskie mogłyby także skusić Tygellina. Próbuj.~- Oddam mu wszystko,
24 54|         które obmywał Petroniusz, i Tygellina posypującego popiołem stoły
25 54|      przyjaciela mego, szlachetnego Tygellina.~A Winicjusz, chwyciwszy
26 54|        Pomyślał, że jest pod opieką Tygellina i samego cezara, to jest
27 55|          chora. Wpłyń na cezara lub Tygellina, żeby ją wydano Winicjuszowi.~
28 59|             zuchwała pewność siebie Tygellina dodała otuchy, począł się
29 59|          chwilę i zwróciwszy się do Tygellina, rzekł:~- Dopilnujesz, by
30 59|        mówił i wydawałeś ich w ręce Tygellina! - Toteż otoczyła mnie noc
31 62|             Cezar, mając przy sobie Tygellina i Chilona, którego przerażeniem
32 62|             mając po jednej stronie Tygellina, po drugiej Chilona, obchodził
33 62|         odrzekł: - Nie mogę, panie!~Tygellina poczęła ogarniać wściekłość,
34 63|      prawdziwe". Był to nowy pomysł Tygellina. Cezar początkowo zapowiedział,
35 63|       którzy przez ludzkość prosili Tygellina, by zaniechał dalszych prześladowań.~-
36 63|              Sam ich wydawał w ręce Tygellina; z nędzarza stał się bogaczem,
37 64|             mimo wszelkich usiłowań Tygellina i jego popleczników, rozszerzało
38 64|            więzienia, z rąk cezara, Tygellina, nie tylko jako zbawienie,
39 65|  największym przymusem ohydne rządy Tygellina i że cały ród Seneki doprowadzony
40 65|           tylko, byś odwiedził dziś Tygellina i rozmawiał z nim równie
41 65|            na tę laskę. Będę dziś u Tygellina, a potem na uczcie u Nerwy.
42 66| nadzwyczajnego, gdyż Neronowi prócz Tygellina i Watyniusza towarzyszył
43 73|             kąpielach, Ahenobarba i Tygellina? Na białe kolana Charytek