Rozdzial

 1 1 |         teraz może ręczyć nawet za swego własnego ojca!~Tu Petroniusz
 2 1 |           powozisz?~- Ścigałem się swego czasu w Antiochii, ale bez
 3 4 |          że może ją otoczyć służbą swego wyboru. Jakoż prócz Ursusa
 4 7 |         jeśli kiedykolwiek używała swego wpływu na młodego władcę,
 5 7 |       garść ludzi ze służby. A gdy swego czasu Pallas i Narcyz, chociaż
 6 8 |     niewolników i zabierze mnie do swego domu?~- Słyszałam - rzekła
 7 8 |           zdradzę was i proś tylko swego Boga, by Ursus potrafił
 8 13|         był zupełnie zadowolony ze swego gościa.~"Ten człowiek może
 9 16|          nie wskażą, bo im imienia swego nie powiem. Źle robisz,
10 16| Chrześcijanie jednak uważają go za swego, a od czasu gdy dał na wykupno
11 17|          Kwartus słuchali go, jako swego dobroczyńcy, niemal na kolanach.
12 19|           najpiękniejsze ustępy ze swego przemówienia.~- Jak to:
13 20|         zbierali się dla słuchania swego najwyższego kapłana, więc
14 20|            ludzie nie tylko czcili swego boga, ale go z całej duszy
15 20|          dość jest kochać ludzi ze swego narodu, albowiem Bóg-człowiek
16 22|      zupełnie chwiejnym krokiem do swego mieszkania na Suburze, gdzie
17 24|       łotrowi? Ale żeby napadać na swego dobroczyńcę i pana tak wspaniałomyślnego...
18 26|           jej i nie zwrócił na nią swego gniewu; z tego samego powodu,
19 26|     prostaków miałaś swoją naukę i swego Chrystusa, ja zaś mam tylko
20 27|            Bóg zniszczy płomieniem swego gniewu? A ja ci mówię: bogdajbyś
21 32|            rodzinę, przerzuci wagę swego wpływu na stronę Tygellina..."
22 33|        cezarze nikt nie jest pewny swego jutra. Już mi mówił i Petroniusz,
23 36|           wołając z głębi serca do swego Boskiego Mistrza, pełen
24 37|          tu wspaniałą willę, którą swego czasu darował Poppei, a
25 37|    szczędzi i nie ukrywa przed nią swego bezwstydu i swych występków.
26 40|        przywiązywać żadnej wagi do swego stanowiska. Bywał, jak zwykle,
27 40|             Eschilos nie napisałby swego Prometeusza, równie jak
28 41|           lecz czeka na pozwolenie swego imperatora.~- Imperator
29 51|          cezara kazał się nieść do swego domu na Karynach, który,
30 51|           wydając okrzyki na cześć swego ulubieńca.~On zaś rozmyślał
31 51|      przypisując jej czarom śmierć swego dziecka. W tym, co się stało,
32 53|            z oczu, tak iż od czasu swego chrztu spotkał go zaledwie
33 53|           nie wstąpił do królestwa swego...~A my, poznawszy małą
34 53|        ukrytą w winnicy ścieżką do swego domu. Lecz wśród jasnej
35 55|        Winicjusza rzekł mu:~- Proś swego Boga, by Ligia nie umarła
36 56|          by zjednać ich opiekę dla swego ulubieńca.~Jakoż gdy ozwały
37 58|            który oddał za nie Syna swego? Zali Chrystus, który umarł
38 64|             o której opowiadał jej swego czasu Piotr Apostoł. Stróże,
39 66|     umiłowała Go ze wszystkich sił swego czystego serca. I myślał
40 69|         cztery lat od śmierci Pana swego nie zaznał spoczynku. Z
41 73|     wnuczkę, którą Tyberiusz oddał swego czasu jednemu z Winicjuszów.
42 74|          oddany, przysłał do Cumae swego wyzwoleńca z wiadomościami
43 74|     śpiewacy ateńscy czekali znaku swego chorowoda.~Nakrycie stołu