1-500 | 501-1000
Rozdzial
501 30 | jego zmieszanie? Pytaj go o to, ile ich było od tego
502 30 | ciał. A ty, Narcyzie, wiedz o tym, że nie znajdzie się
503 31 | jego zdania, gdy chodziło o rzeczy smaku. Z Tygellinem
504 31 | nadzy wioślarze i wioślarki, o kształtach i rysach cudnej
505 31 | wysuwały się coraz nowe łódki o kształtach koników polnych
506 32 | rozpuściłby na Palatynie wieść o chorobie Winicjusza i odsunąłby
507 32 | nazajutrz poszedł zawiadomić o tym Winicjusza.~Lecz ów
508 32 | za nie odpowiadam. Mówmy o Ancjum. Wiedz, że czeka
509 32 | Wszystko to prawda, ale mówmy o czymś ważniejszym. Zbierz
510 32 | opowiadaniom i postarał się o to umyślnie. Neronowi nic
511 32 | co najwyżej można gadać o gonitwach w cyrku i który
512 32 | gonitwach w cyrku i który o poezji i muzyce nie ma pojęcia.
513 32 | muzyce nie ma pojęcia. Otóż o umieszczenie twego nazwiska
514 32 | przyjemniej było z tobą mówić! O co właściwie ci chodzi?
515 32 | Winicjusz słuchał, jakby myśląc o czym innym, i wreszcie rzekł:~-
516 32 | dawniej rozkaz puszczania go o każdej porze dnia i nocy,
517 32 | myśl, że może Grek wie coś o Ligii, i ciekawość przemogła
518 32 | Prawdziwa cnota to towar, o który nikt dziś nie zapyta,
519 32 | zatwardziałością nie zapytać o nich, nie wywiedzieć się,
520 32 | wszystkim jednak myślałem o tobie, panie. Ostatnia nasza
521 32 | mysz się nie wyśliźnie. O, panie, panie! od ciebie
522 32 | zatrzymać Chilona i wydać o zmroku rozkazy. I potem
523 32 | przejęła go teraz na samą myśl o tym. Spojrzał na Chilona,
524 32 | Gdyby nawet był pomyślał o tym, sądziłby, iż postąpił
525 32 | nikczemnika. Lecz on myślał o Ligii i mówił jej: "Nie
526 32 | Glaukus; zapomnij również o tym domu i o wszystkich
527 32 | zapomnij również o tym domu i o wszystkich chrześcijanach.
528 33 | ufać. Idzie w tej chwili o życie moje, a jednak mówię
529 33 | miłosierdzie, nie zaś zbrodnie, o które was posądzają. Niewielem
530 33 | naradzać, myśląc z radością o zwycięstwie swej nauki i
531 33 | zwycięstwie swej nauki i o znaczeniu, jakie dla pogańskiego
532 34 | Przyznał się Ligii, że chciał o niej zapomnieć, ale nie
533 34 | zapomnieć, ale nie mógł. Myślał o niej po całych dniach i
534 34 | pójść do Apostołów prosić o prawdę i o nią... I niech
535 34 | Apostołów prosić o prawdę i o nią... I niech będzie błogosławiona
536 34 | odnalazł i że jest przy niej:~- O Ligio! O Ligio!...~Wreszcie
537 34 | jest przy niej:~- O Ligio! O Ligio!...~Wreszcie jął ją
538 34 | odrzekła, że cezar mógłby się o tym dowiedzieć i mścić się
539 34 | cezar dowiedziawszy się o tym zapytał; com uczynił
540 34 | posadzę przy moim ognisku. O carissima! carissima!~To
541 34 | do izby. Ligia oparła się o jego pień. Winicjusz zaś
542 34 | Ligia stała oparta plecami o cyprys, z twarzą bielejącą
543 35 | pójdź do mnie. Pomówimy o Ancjum i o czymś jeszcze.~-
544 35 | mnie. Pomówimy o Ancjum i o czymś jeszcze.~- Dobrze -
545 35 | Wobec tego nie ma mowy o zwłoce. Przeklina Rzym i
546 35 | swoich rozmyślaniach to o Ligii, to o chrześcijanach,
547 35 | rozmyślaniach to o Ligii, to o chrześcijanach, więc chyba
548 35 | Winicjusza, który wesoło zawołał o wieczerzę, a następnie zwrócił
549 35 | cytrzyście, a potem pogadamy o Ancjum. Trzeba o tym pomyśleć,
550 35 | pogadamy o Ancjum. Trzeba o tym pomyśleć, a zwłaszcza
551 35 | opowiadał Petroniuszowi o odwiedzinach Chilona i o
552 35 | o odwiedzinach Chilona i o tym, jak te odwiedziny podały
553 35 | otworzysz twoje śliczne oczy, o boska, list ten powiedział
554 35 | rozstania osłodzi mi pamięć o tobie. Ilekroć będę się
555 35 | niewolnika z listem i zapytaniem o ciebie. Pozdrawiam cię,
556 36 | powodu wyjazdu cesarskiego o jego przyszłych podróżach
557 36 | jego przyszłych podróżach i o podróżach w ogóle, przy
558 36 | żołnierze opowiadali dziwy o krajach, o których zasłyszeli
559 36 | opowiadali dziwy o krajach, o których zasłyszeli w czasie
560 36 | słuchali ze zdumieniem o cudach Indyj i Arabii, o
561 36 | o cudach Indyj i Arabii, o archipelagach otaczających
562 36 | i gdzie mieszkały duchy, o krainach hiperborejskich,
563 36 | krainach hiperborejskich, o stężałych morzach, o syczeniu
564 36 | hiperborejskich, o stężałych morzach, o syczeniu i ryku, jaki wydawały
565 36 | i Tacyt. Mówiono również o owym okręcie, który miał
566 36 | siatki, podobne do amorów, o twarzach cudnych, ale całkiem
567 36 | wiem, jak ci mam dziękować, o Ligio!... Bóg nie mógł mi
568 36 | się w sercu, iż chodzi jej o to, by prędko został chrześcijaninem,
569 37 | piękny podarek... Gdy myślę o tych kobietach, które mnie
570 37 | które mnie teraz otaczają, i o tobie, wydaje mi się, że
571 37 | chciałbym ci mówić tylko o tobie i trzeba mi się zmuszać,
572 37 | się zmuszać, bym ci pisał o podróży, o tym, co się ze
573 37 | bym ci pisał o podróży, o tym, co się ze mną dzieje,
574 37 | co się ze mną dzieje, i o nowinach dworskich. Cezar
575 37 | niebieskie jak twoje oczy, o boska. Wiosłowaliśmy sami,
576 37 | com czynił? Otom myślał o tobie i tęskniłem za tobą,
577 37 | wymieniła i twoje imię. Mówiąc o tobie odkryła znów twarz
578 37 | gdybym był bowiem usłyszał o tobie niechętne lub szyderskie
579 37 | opowiadał w domu Linusa o zajściu na stawie Agryppy?
580 37 | Agryppy? Petroniusz boi się o mnie i jeszcze dziś zaklinał
581 37 | nie zdoła mi cię odebrać, o Ligio! Gdy o tym myślę,
582 37 | cię odebrać, o Ligio! Gdy o tym myślę, jestem szczęśliwy,
583 37 | może uraża to, co mówię o Niebie i Przeznaczeniu?
584 37 | również Seneka, który słyszał o nim od Gallona. Ale już
585 37 | Ale już gwiazdy bledną, o Ligio, a poranny "Lucyfer"
586 37 | wszystko naokół, tylko ja myślę o tobie i kocham cię. Bądź
587 38 | ogrody i lazurowsze morze. O Ligio, jak dobrze jest żyć
588 38 | przy prandium. Mówiliśmy o tobie, a potem on począł
589 38 | szczęście, piękność i spokój, o których ludzie dotąd nie
590 38 | on sam czytał swój poemat o zburzeniu Troi i począł
591 38 | obdarzyli mnie bogowie i o który, jak mówią, dla dobra
592 38 | patrz, jak człowiek boi się o swoje kochanie, jednak wolałbym,
593 38 | Ligio moja. Ja dużo tu o tym myślałem. Gdyby cezar
594 38 | cezar był w Rzymie, wieść o twym powrocie mogłaby istotnie
595 38 | dawno i niewolnicy przestaną o tym mówić, Linus i Ursus
596 39 | Często on tak czyni i wówczas o niczym innym nie wie i nie
597 39 | prośbę na Karyny i pytał o ciebie w twoim domu. Linus
598 39 | dzikiego wina i wsparłszy się o siebie ramionami milczeli
599 39 | że może być szczęście, o jakim ludzie dotąd nie wiedzieli.
600 39 | wydobył za całą potęgę Rzymu. O Ligio! Rozum mówi, że ta
601 39 | wdzięczność Chrystusowi. O, moja droga! Żyć razem,
602 39 | cały świat; ludzie zapomną o Jowiszu i nie będzie innych
603 39 | chcę - rzekł - wiedzieć o niczym, co mogłoby mi popsuć
604 39 | byłoby pewniejsze? Boisz się o swoje radości, lecz czy
605 39 | rzymskie."~Tak mówił Paweł, o Ligio, a wówczas Petroniusz
606 39 | całą duszą, a gdy mówił o niewiastach naszych, całym
607 39 | Dobrze, Marku. Tyś pisał mi o Sycylii, gdzie i Aulusowie
608 39 | samo.~Po czym zaczął marzyć o przyszłości.~- Tam można
609 39 | przyszłości.~- Tam można zapomnieć o troskach. W gajach, wśród
610 39 | chodzili i spoczywali w cieniu. O Ligio! Co za życie kochać
611 39 | się do krat i opierając o nie olbrzymie głowy, głosiły
612 40 | współubiegającymi się z nim o łaskę cezara. Wpływ Tygellina
613 40 | zasięgał jego zdania, pytał o radę, gdy sam tworzył, i
614 40 | teraz otaczać i ubiegać się o jego łaski. Niejeden rad
615 40 | który wiedział wprawdzie, co o kim ma myśleć, i przyjmował
616 40 | opowiadano wprawdzie dziwy o wyrafinowaniu, do jakiego
617 40 | z kim by mógł rozmawiać o poezji, muzyce, wyścigach
618 40 | możesz stworzyć dzieło, o jakim świat dotąd nie słyszał,
619 40 | nieśmiałość i małe rozumienie o sobie przeszkadzały mi zawsze.
620 40 | dodał:~- Lato idzie... O, jak ten Rzym musi teraz
621 40 | wieki całe będą na myśl o nich powstawały włosy na
622 40 | temu, że mimo tej nauki, o której mówisz, iż jest morzem
623 40 | Poppea jakaś spokojniejsza i, o ile wiem, nic od niej nie
624 41 | Petroniusz zaś będzie mi mówił o muzyce.~Po czym wyszli razem
625 41 | Powiedz mi, co ty sądzisz o muzyce?~- Gdy słucham poezji,
626 41 | jest. To samo i ja sądzę o muzyce. Gdy gram i śpiewam,
627 41 | śpiewam, widzę takie rzeczy, o których nie wiedziałem,
628 41 | mnie za potwora i ja wiem o tym... Wmówili we mnie okrucieństwo
629 41 | użyć ognia lub żelaza... O, jaki ten świat będzie płaski,
630 41 | Linusa? Nie wspominałem ci o tym, gdyż układałeś swój
631 41 | panie, z serca i duszy .~- O, jak miło jest uszczęśliwiać
632 42 | zważając na przeszkody, o które mógł się roztrzaskać.
633 42 | nich wille. Tętent kopyt o płyty kamienne budził tu
634 42 | Winicjuszem, mając konie o wiele gorsze, wkrótce pozostali
635 42 | go od Rzymu. Pamiętając o tym wydobywał ostatki sił
636 42 | tysięcy tych ludzi marzy o czasach Spartakusa i czeka
637 42 | sobie wszystkie rozmowy o pożarach miast, które od
638 42 | Zląkł się na samą myśl o tym i by nie dopuścić do
639 42 | Wiedziano już tu widocznie o nieszczęściu, albowiem przed
640 42 | Apostoł. Na samo wspomnienie o tym nowa otucha wstąpiła
641 42 | zostało mu dziwne wrażenie, o którym na początku pobytu
642 42 | przerażeniu trudno się było o coś dopytać. Ludzie, do
643 42 | zaginionych. Inni bili się o obozowiska. Gromady na wpół
644 42 | dokładniejszą wiadomość o pożarze. Ogień wszczął się
645 42 | zdziwieniem.~- Mniejsza o Zatybrze - rzekł ściskając
646 42 | skronie.~- Mnie więcej chodzi o Zatybrze niż o cały Rzym --
647 42 | więcej chodzi o Zatybrze niż o cały Rzym --zawołał gwałtownie
648 43 | większe grobowce i toczono o nie walki, które dochodziły
649 43 | rozpaczą ręce do bogów wołając o ratunek, oni z wyciem radości
650 43 | z Ancjum tak, jak wieść o pożarze zastała go w willi
651 43 | na tę chwilę nauk Pawła o miłości bliźniego parł i
652 43 | głosy oskarżające Nerona o podpalenie miasta. Grożono
653 43 | podpalić Rzym, i pomsta, o jaką wołały tłumy, wydała
654 43 | prefekta Pedaniusza Sekunda o mało nie przyszło do buntu
655 43 | nie wzburzą się na wieść o spaleniu Rzymu i jego świątyń?...
656 43 | zgiełku trudno było się o coś rozpytać lub zrozumieć
657 43 | Winicjusz spostrzegł, starzec o kulach, krzyknął: "Nie zbliżaj
658 43 | istota była skupiona w myśli o Ligii, te straszliwe głosy
659 43 | pożaru nakazywał myśleć o czym innym. Ligia nie odpowiedziała
660 43 | połączona ucieczka, ale myśl o nadludzkiej sile Ursusa
661 43 | w którym musiał myśleć o własnym ocaleniu, albowiem
662 43 | krzyczeć całą siłą głosu o ratunek. Lecz było to jego
663 43 | będziesz bogaty jak Midas. O, co za nieszczęście! Chrześcijanie,
664 43 | Jowisza jest na Ostrianum... O, co za nieszczęście na to
665 44 | otaczające miasto. Wszelka myśl o ratunku wydawała się niedorzeczną,
666 44 | oblegając świątynie, prosili o zmiłowanie się bogów. Lecz
667 44 | godzina Nerona byłaby wybiła o całe lata wcześniej.~Mówiono
668 45 | domu, lecz wystarał się o dwa muły, które mogły posłużyć
669 45 | wieśniactwa. Winicjusz popędzał, o ile mógł, muła, Chilo zaś,
670 45 | nie było tak widno w nocy. O Zeusie! Jeśli nie spuścisz
671 45 | będzie świstał bezpiecznie. O bogowie! Świstać nad takim
672 45 | gruzy i Palatyn w gruzy. O Zeusie! Rzym był jako pasterz,
673 45 | bogów, ofiarował skórę. Kto, o Chmurowładny, będzie teraz
674 45 | miejscach, trzeba było myśleć o własnym ocaleniu.~- Czy
675 45 | wyli z radości, albowiem, o panie, dużo jest na świecie
676 45 | razy wypytywał już Chilona o wszystko, co ten mógł wiedzieć,
677 45 | cnotliwych. A przy tym, o panie, jestem ubogim i gdy
678 45 | odnajdziemy, nie zapomnisz o ubogim mędrcu?~- Dostaniesz
679 45 | Z winnicą?... Dzięki ci! O, tak! Z winnicą!~Mijali
680 45 | najgorszym razie zasięgniemy o nich wiadomości.~- Masz
681 45 | grzmotów. Widzę i słyszę Cię, o Chryste!~Tu umilkł i podniósłszy
682 46 | węgli. Pomyślano już jednak o ratunku. Z rozkazu Tygellina,
683 46 | resztek miasta, albowiem o ocaleniu tego, co już płonęło,
684 46 | Przy blasku łuny walczono o bochenki, których mnóstwo
685 46 | niepomyślne. Opowiadano o niezmiernych zapasach zboża
686 46 | i wyciągano do nich ręce o litość lub przeklinano ich.~
687 47 | zawzięcie, czy przy słowach: "O święty grodzie, któryś się
688 47 | innych. Wyruszywszy wreszcie o zmierzchu, zasięgał jeszcze
689 47 | tragicznego aktora i z myślą nie o ginącej ojczyźnie, ale o
690 47 | o ginącej ojczyźnie, ale o postawie i patetycznych
691 47 | ozwał się słowy Priama:~- O gniazdo ojców moich, o kolebko
692 47 | O gniazdo ojców moich, o kolebko droga!... Głos jego
693 47 | jakkolwiek nigdy nie zabiegał o łaski ludu, był jednak jego
694 48 | i karę Boską na wołające o pomstę jego zbrodnie. Pokrzepieni
695 48 | podnosząc w górę kaganki prosili o błogosławieństwo; inni wreszcie,
696 48 | zachwiał się i wsparł ręką o skałę. Droga z Ancjum, wypadki
697 48 | bezsenność i straszny niepokój o nią wyczerpały jego siły,
698 48 | okropnego pożaru łatwo zapomnieć o rzeczy tak drobnej.~- Dostaniesz
699 48 | drobnej.~- Dostaniesz go.~- O wnuku Numy Pompiliusza,
700 48 | ciebie i was wszystkich. O droga moja!... Czy chcecie
701 48 | potem z jej rąk. Wszak ty, o carissima, nie lękasz się
702 48 | jeszcze mnie nie obmył, ale o to zapytaj Piotra, czym
703 48 | sługą, przeto, choć mi tu o coś więcej niż o własną
704 48 | choć mi tu o coś więcej niż o własną głowę chodzi, klękam
705 48 | Zali rozumiem Cię już, o Chryste? Zalim Cię godzien?~
706 49 | zagładę. Tygellin zamyślał o sprowadzeniu kilku legij
707 49 | zbawczy, chodziło mu jednak o to, by Petroniusz nie okazał
708 49 | to można, ale czy tylko o nich chodzi? Ludzie moi,
709 49 | Po czym zapomniawszy o wszystkim, zawołał z rozjaśnioną
710 49 | znalazł go w mgnieniu oka?~- O, niezrównany! - ozwało się
711 49 | poświęcić go gniewowi ludu?~- O boski! Kimże ja jestem? -
712 49 | Pozwól powiedzieć sobie, o boski, że chcąc zachować
713 49 | pomyślicie, co powiedzą o was potomne wieki, gdy opuścicie
714 49 | chrześcijanie? Zalim ci nie mówił o ich zbrodniach i bezecnych
715 49 | zbrodniach i bezecnych obrzędach, o przepowiedniach, iż ogień
716 49 | milczał, jakby niegodziwość, o której usłyszał, ogłuszyła
717 49 | się nagle chmurą. Pomyślał o niebezpieczeństwie, jakie
718 49 | których naukę odrzucał, ale o których niewinności był
719 49 | że one wydadzą wyrok i o tobie. Na boską Klio! Nero,
720 49 | takiej sławy, bo oto pieśni o tobie będą brzmiały do skończenia
721 49 | jednak, gdyż szło mu zarazem o Winicjusza, którego kochał,
722 49 | Winicjusza, którego kochał, i o hazard, którym się bawił. "
723 49 | mówił sobie -i zobaczymy, o ile w małpie strach o własną
724 49 | zobaczymy, o ile w małpie strach o własną skórę przeważy nad
725 50 | Oskarżacie chrześcijan o spalenie Rzymu? - spytał
726 50 | stoikiem z potrzeby. Przybierz, o Promienisty, mój stoicyzm
727 50 | zabrania ci zwać mnie bogiem?~- O nieśmiertelny! mój Zakon
728 50 | znienawidził.~- Co wiesz o chrześcijanach?~- Czy pozwolisz
729 50 | moich nieprzyjaciół.~- Mów o chrześcijanach - rzekła
730 50 | aleksandryjskim. Posłyszawszy o chrześcijanach sądziłem,
731 50 | Deukalionowych dzieci. Dlatego to, o panie, oni nienawidzą ludzi,
732 50 | małą Augustę, córkę twoją, o Ozyrysie, i twoją, o Izydo!~-
733 50 | twoją, o Ozyrysie, i twoją, o Izydo!~- Słyszysz, cezarze! -
734 50 | Chilo - lecz usłyszawszy o waszych chciałem ją nożem
735 50 | Człowiek to strasznej siły, o panie, który bykom skręca
736 50 | to ludzie okłamują bogów. O panie, ja sam widziałem,
737 50 | twą przenikliwość, panie! O... być może! Bardzo być
738 50 | Hades, że mu to zapamiętam. O panie, pomścij na nich moje
739 50 | się występkiem wołającym o pomstę. Co do Ligii, znienawidziła
740 50 | Petroniusz, który mówił o zbyt wąskich biodrach dziewczyny,
741 50 | Czyby nie było dobrze, o boski, załatwić się zarazem
742 50 | Chilo.~- Tygellin pomyśli o tym.~- Zamieszkasz tymczasem
743 51 | szczęśliwym. Mówiono zresztą o nim od dawna, że jest pierworodnym
744 51 | Sam kiedyś powiedziałem: "O śmierci nie warto myśleć,
745 51 | bo ona bez naszej pomocy o nas myśli." Byłoby jednak
746 51 | i wiedział przedtem, co o nich sądzić, a jednak wydali
747 51 | pięknych, podniosłych słów o przyjaźni, o przebaczeniu,
748 51 | podniosłych słów o przyjaźni, o przebaczeniu, i poniekąd
749 51 | potem dopiero pomyśli o mnie, a jeśli tak, to nie
750 51 | I odtąd myślał już tylko o Winicjuszu, którego postanowił
751 51 | przyjdzie mu Winicjusz. I myśląc o tym nabrał otuchy. Wprawdzie
752 51 | spaść na niego, ale niewiele o to dbał. Owszem, myśl pomieszania
753 51 | pierzchły bez śladu. Zapomniał o cezarze, o niełasce, w jaką
754 51 | śladu. Zapomniał o cezarze, o niełasce, w jaką popadł,
755 51 | niełasce, w jaką popadł, o znikczemniałych augustianach,
756 51 | znikczemniałych augustianach, o pościgu grożącym chrześcijanom,
757 51 | grożącym chrześcijanom, o Winicjuszu i Ligii, a patrzył
758 51 | nieba i stoi przede mną.~- O panie! - rzekła Eunice.~-
759 51 | szczęśliwi i myśleli tylko o miłości, która im życie
760 51 | niewolnicy musieli wołać o miejsce dla lektyki "szlachetnego
761 51 | ulubieńca.~On zaś rozmyślał o Winicjuszu i dziwił się,
762 51 | Winicjuszem i słysząc codziennie o chrześcijanach zmienił się
763 51 | zmienił się nieco, choć sam o tym nie wiedział. Powiał
764 51 | wiesz tak dobrze jak ja, co o tym mniemać. - Nie śmiem
765 51 | pochwałach chodzi tylko o własne osoby, ten jeden
766 51 | przemocy, na okrucieństwie, o którym nawet barbarzyńcy
767 51 | śmierci. Nieraz mówiono o tym nawet między augustianami,
768 51 | samego wyczerpania.~Myśląc o tym Petroniusz sam czuł
769 52 | dzieciom rozbijano głowy o kamienie. Tysiące ludzi
770 52 | chodziło przede wszystkim o przekonanie ludu, więc karę
771 52 | udał się wprawdzie do Akte o pomoc dla Ligii, lecz ona
772 52 | w zapomnieniu i w bólu, o tyle tylko cierpiana, o
773 52 | o tyle tylko cierpiana, o ile kryła się przed Poppeą
774 52 | ośmielił się wspomnieć cezarowi o uwięzionej dziewczynie i
775 52 | lecz Petroniusz usłyszawszy o zamiarze zapytał:~- A jeśli
776 52 | chrześcijaninem!...~- I zapomnisz o tym, jak zapomniałeś przed
777 52 | chodziło mu bowiem więcej o Winicjusza niż o Ligię.
778 52 | więcej o Winicjusza niż o Ligię. Ale wiedział, że
779 53 | wszystkie owe wieści obijały się o uszy Winicjusza gasząc w
780 53 | kamienne płyty i prosił o cud.~Lecz pozostało mu jeszcze
781 53 | przy tym całkiem zabiegami o wydobycie Ligii z więzienia,
782 53 | znajdą na nim Piotra. Jakoż o zmroku wyszli i przedostawszy
783 53 | rozchodziły się nowe wieści o zniewagach i mękach, jakie
784 53 | błagali Go jeszcze z rozpaczą o miłosierdzie, bo w każdej
785 53 | drogi swoje!... Jak to, o Chryste!... Nie w Jeruzalem,
786 53 | wieczyste królestwo Twoje? O Panie, Panie! I każesz tym
787 53 | do spełnienia wieków... O, bądźże pochwalony w wyrokach
788 53 | szopie, nie śmiał go już o nic błagać, tylko objąwszy
789 53 | gwiazdom, mówił jęcząc:~- O Chryste! Jam Twój! Weź mnie
790 54 | estecie chodziło także i o to, aby Winicjusz, jeśli
791 54 | ciebie Rufiusa." I będę o tym myślał naprawdę. Z Ahenobarbem
792 54 | największym nieszczęściu myślał o śnie i jadle. Całą noc spędziłeś
793 54 | więzienie, po czym oparł ją o zrąb skalny, westchnął jak
794 54 | domu mego na Eskwilinie o rannej porze, w której po
795 55 | Wielki Apostoł błaga Go o to i że chwila wyzwolenia
796 55 | pohańbienie; pytali się o oblubienicę twoją, lecz
797 55 | Petroniusz dowiedziawszy się o wszystkim postanowił działać
798 55 | nie chciała nawet słuchać o Winicjuszu i Ligii, lecz
799 55 | przychodzę jako jego poseł, o boska; mówię ci tylko: bądź
800 55 | Sama Augusta będzie ją o to prosiła.~Winicjusz popatrzył
801 56 | Lud opowiadał sobie cuda o oparciach wykładanych brązem,
802 56 | się, rozweselał i spierał o rozmaite tyczące widowiska
803 56 | Inni jednak rozprawiali o gladiatorach, którzy mieli
804 56 | wnioskując z ich liczby o ogromie widowiska. Za czym
805 56 | którzy przychodzili pytać o więźniów, nie był więc pewien,
806 56 | szukasz. My dopytywaliśmy się o dziewicę imieniem Ligia,
807 56 | mogło. Niektórzy, zapytywani o Ligię przez Winicjusza,
808 56 | rozpytywał, chwilami potykał się o ciała tych, którzy pomdleli
809 56 | płacz dzieci i uderzenia rąk o piersi. Winicjuszowi zaś
810 56 | obawa, że zemdleje jak ci, o których ciała potykał się
811 56 | się zdawało, że rozmawiamy o jej uczesaniu... Tygellinus
812 56 | zwłaszcza gdy chodziło o andabatów, którzy mając
813 56 | przeciwnikowi, lekki zaś, o ślicznych posągowych kształtach
814 56 | nimi podążyć. Dźwięk zębów o tarczę rozległ się kilkakrotnie,
815 56 | wydawało się, że chodzi im nie o śmierć lub życie, ale o
816 56 | o śmierć lub życie, ale o wykazanie swej zręczności.
817 56 | zwierząt: pierś uderzała o pierś, ciała splatały się
818 56 | na trupach, potykali się o zbroje, a tarcze, krwawili
819 56 | a tarcze, krwawili nogi o połamany oręż i padali.
820 56 | ku widzom ręce z prośbą o zmiłowanie. Zwycięzcom rozdano
821 56 | jedni po drugich, krzyczeli o ratunek, przeskakiwali przez
822 56 | nie brali udziału w walce o tessery. Augustianie zabawiali
823 56 | ogólny i zwykłe kłótnie o zajmowane poprzednio siedzenia.
824 56 | przejmowała serca, to tylko obawa o to, czy męki dorównają występkom
825 56 | sądził, że to jest prośba o litość, i rozwścieczony
826 56 | że ludzie ci nie proszą o litość i że zdają się nie
827 56 | wygłodzonych umyślenie, o zapadłych bokach i krwawych
828 56 | grzechem jest nawet prosić o miłosierdzie. Ta myśl szła
829 56 | się teraz, gdy chodziło o ukojenie rozdrażnionych
830 56 | rozdrażnionych po pożarze tłumów i o chrześcijan, na których
831 56 | na arenę, ogromne, płowe, o wielkich kudłatych głowach.
832 56 | rozdzierało się serce i mówił: "O Panie! bądź wola Twoja,
833 56 | struny i zaczął śpiewać: ~O promienisty Lety synu,~Władco
834 56 | ciebie starcy drżące dłonie, ~O Srebrnołuki, w dal godzący, ~
835 57 | świątyni muz, aby je błagać o natchnienie.~- O, nie! -
836 57 | błagać o natchnienie.~- O, nie! - zawołał Nero. -
837 57 | pisał w nocy. Błagaj Dianę o natchnienie, to przecie
838 57 | Petroniusz spytał:~- Czy myślałeś o tym, com ci powiedział? -
839 57 | i przynoszę ci wiadomość o Ligii.~Winicjusz oparł mu
840 57 | Winicjusz - bo ty mówisz o Sycylii, a ona jest chora
841 57 | Zakazuję wam wspominać mu o Corioli albo umywam ręce.~
842 57 | obiecując przyjść nazajutrz o świcie.~Ze stróżami miał
843 57 | strasznych czasów nie miała o niego chwili spokoju. Pomocnika
844 57 | szeptać: - Panie, nie wspomnę o naszym zamiarze nikomu,
845 57 | wyrwę tak, że nie będziecie o tym wiedzieli, a potem ilekroć
846 57 | Petroniusz dowiedziawszy się o jego powrocie wyszedł do
847 57 | cubiculum i począł się modlić.~O wschodzie słońca przybył
848 57 | a ten odgadł widocznie, o co pyta go wzrok wieśniaka,
849 57 | wzniósłszy do góry ręce rzekł:~- O, dzięki ci, Chryste, iżeś
850 57 | Zresztą, gdyby chodziło o ucieczkę, trzeba by zachowywać
851 57 | zbolałej duszy w modlitwie o litość i zapamiętał się
852 57 | Nie. Zobaczymy ich dopiero o północy. Uważałeś, że zapowiada
853 57 | Winicjusza. Rozumiał, że o wydobyciu Ligii z Eskwilińskich
854 58 | jako znawcy i lubownicy o tym, co się już odbyło i
855 58 | ostatni ich szereg przypadał o kilkanaście kroków od cesarskiego
856 58 | Nikt nie jęczał i nie wołał o litość. Niektórzy wisieli
857 58 | nawet zwykłych zakładów o to, kto prędzej skona, które
858 59 | Zaknebluje im je ogień, o boski. - Biada mi! - jęknął
859 59 | którymi począł rozmawiać o wyścigach, jakie zamierzał
860 59 | rozmawiali przez ten czas także o chrześcijanach. Stary Domicjusz
861 60 | nie chciał go już jednak o nic pytać, by nie przynieść
862 60 | trybunowi chodziło już tylko o to, by mógł ją widywać w
863 60 | ziemi z łokciami wspartymi o kolana i z głowami w dłoniach,
864 60 | głośno chorzy, inni wołali o wodę, inni, by ich wieść
865 60 | a przy tym jest chora i o własnej mocy stać nie może.~
866 60 | nieco z posłania i wsparł o własne piersi.~- Przyszedłem,
867 60 | Chrystus strzeże i ocali, o Ligio umiłowana!...~I nie
868 60 | murem w scriptae duodecim.~- O Marku - odrzekła Ligia -
869 60 | pomyśl, jaka będę szczęśliwa. O Marku drogi, pomyśl, że
870 60 | sprzeczkę, lecz oni zapomnieli o więzieniu, o strażach, o
871 60 | zapomnieli o więzieniu, o strażach, o ziemi całej
872 60 | o więzieniu, o strażach, o ziemi całej i czując wzajem
873 61 | rozmawiali cichymi głosami o miłości i o śmierci. Oboje
874 61 | cichymi głosami o miłości i o śmierci. Oboje mimo woli,
875 61 | ogarniać wieczność. Rozmawiali o miłości, o tym, jak będą
876 61 | wieczność. Rozmawiali o miłości, o tym, jak będą miłowali się
877 61 | wielką drogę, rozmawiają o przygotowaniach podróżnych.
878 61 | zapomniane. Chodziło im już tylko o to, by Chrystus ich nie
879 62 | zaledwie zdolne chodzić o własnej mocy?" I zdumienie
880 62 | cisnęły się do bram. Wieść o tym, co zaszło, przechodziła
881 62 | starcem. Chwilami potykał się o niedopalone ciała, potrącał
882 62 | zbawić. Chilo oparł się o drzewo.~Nogi chwiały się
883 62 | dał świadectwo prawdzie.~- O panie!...~- I gdy sługa
884 63 | zwykłego sposobu, szło bowiem o to, by jak największa liczba
885 63 | oświetlonym amfiteatrze.~Jakoż o zmroku cały budynek napełnił
886 63 | wierności i porozmawiania o Chilonie, o którym mówił
887 63 | porozmawiania o Chilonie, o którym mówił cały Rzym.~
888 63 | Werus.~Lecz inni rozmawiali o Chilonie.~- Co mu się stało? -
889 63 | dla dworu okrzyki i wołał o przyśpieszenie sceny z niedźwiedziem,
890 63 | ufności dodawała mu pamięć o łotrze na krzyżu, któremu
891 63 | tak wołającym swą pokorą o litość, że mimo woli każdy
892 64 | więziono ofiary, podejrzane o wyznawanie wschodniego zabobonu,
893 64 | coraz dziwniejsze rzeczy o mściwości chrześcijańskiego
894 64 | chodziło przede wszystkim o to, by wszczepić w lud przekonanie,
895 64 | Chrystusie, nie marzył już o innym połączeniu, jak o
896 64 | o innym połączeniu, jak o wiecznym. Wiara jego stała
897 64 | przedzierały się wieści o tym, co dzieje się w amfiteatrach
898 64 | wszelkie śmiertelne pojęcie o szczęściu, nie śmiał w końcu
899 64 | śmiał prawie modlić się o taką śmierć. Myślał, że
900 64 | spełniła ich słynna Thabita, o której opowiadał jej swego
901 64 | jego pogodą, wypytywali go o jej przyczynę, on zaś opowiadał
902 65 | począł z nim długą rozmowę o ciężkich czasach, w których
903 65 | w których obaj żyli, i o cezarze. Mówił zaś tak otwarcie,
904 65 | końcu począł nadmieniać o niezadowoleniu ludu, a nawet
905 65 | Petroniusz.~- Przez troskliwość o cezara - odpowiedział Scewinus. -
906 65 | ale zarazem drży na myśl o szyderczym usposobieniu
907 65 | równie długo jak ze mną, o czym chcesz.~- Dlaczego?~-
908 65 | chciał bowiem rozmawiać z nim o Achai i o miastach, w których
909 65 | rozmawiać z nim o Achai i o miastach, w których mógłby
910 65 | Chodziło mu najbardziej o Ateńczyków, których się
911 65 | spuszczając oczy. - Myślałem o niej i o tym olbrzymie,
912 65 | oczy. - Myślałem o niej i o tym olbrzymie, który zadusił
913 65 | Ligii, wiedzieli doskonale, o co chodzi, więc umilkli,
914 65 | otworzą jej bramy więzienia, a o uczcie weselnej pomówimy
915 65 | z przełożonym spoliarium o wydanie jej ciała, chciał
916 66 | Plaucjuszów, opowiadali teraz cuda o jej piękności. Innych zajmowało
917 66 | rzecz jest myśleć z daleka o ostatniej chwili jak o spokojnym
918 66 | daleka o ostatniej chwili jak o spokojnym zaśnięciu, a inna
919 66 | podobną niemal do groźby, o ratunek. "Ty możesz!", powtarzał
920 66 | Chrystusa, którego błagał o zmiłowanie i cud. Już nie
921 66 | zmiłowanie i cud. Już nie prosił o jej życie, chciał tylko,
922 66 | gladiatorów ogromniejszych o wiele nad zwykłą miarę ludzką,
923 66 | Niektórzy poczęli wołać o mastygoforów, których zadaniem
924 66 | Oni z Tygellinem, słysząc o sile człowieka, umyślnie
925 66 | Zewsząd ozwały się głosy o łaskę, namiętne, uparte,
926 66 | widocznie nie chodziło mu tylko o siebie. Przez chwilę rozglądał
927 66 | mniemali, że to ojciec żebrze o zmiłowanie nad dzieckiem.
928 66 | łzami głosy poczęły wołać o łaskę dla obojga.~Ursus
929 66 | oczyma błagał, dla niej o życie. A wtem Winicjusz
930 66 | tupać i wyć. Głosy wołające o łaskę stały się wprost groźne.
931 66 | Tygellin, któremu chodziło o to, by na złość uczynić
932 67 | żyje i żyć będzie. Na myśl o tym radość rozpierała mu
933 67 | ramieniu Ursusa, nie mogąc iść o własnej mocy. Ursus zaś
934 68 | Palatyn. Pragnął posłuchać, o czym tam będą mówili, a
935 68 | jednak Petroniusz wiedząc o nienawiści, jaką płonął
936 68 | przez myśl? Napisz pieśń o dziewicy, którą rozkaz władcy
937 68 | w Rzymie odgadnie i tak, o co chodzi, a z Rzymu wieści
938 68 | wrócił prosić go powtórnie o pomyślny ładunek wiatrów?
939 68 | Pomponia leży chora. Mówił mi o tym krewny Aulusów Antystiusz.
940 68 | takie rzeczy, że ludzie o was zapomną, a w dzisiejszych
941 68 | czasach najszczęśliwsi ci, o których zapomniano. Niech
942 68 | poszedł wybadać Teoklesa o zdrowie i życie Ligii.~Lecz
943 68 | trzymając się za ręce, o dawnych bólach i dawnych
944 68 | bardzo i nie mogąc chodzić o własnej mocy, zasypiała
945 68 | tych bólów i mąk, które o mało nie wyssały życia Winicjuszowi.
946 69 | ROZDZIAŁ LXIX~Wieść o cudownym ocaleniu Ligii
947 69 | skupieniem opowiadania Ursusa o głosie, który odezwał się
948 69 | Ligia, która chodziła już o swej mocy, i Winicjusz wybiegli
949 69 | widocznie myślał wówczas o tych tysiącach dzieci swych,
950 69 | przez dzikie zwierzęta, o tych krzyżach, którymi nabite
951 69 | którymi nabite były areny, i o tych słupach ognistych w
952 69 | Winicjusz, usłyszawszy o tym, postanowił pójść ostrzec
953 69 | więźniów, wypytując ich o Piotra Symeona i o Pawła
954 69 | wypytując ich o Piotra Symeona i o Pawła z Tarsu.~Ursus i Winicjusz
955 69 | boku Apostoła.~Na wieść o bliskim niebezpieczeństwie
956 69 | kamieniołomów, odległych o kilkaset kroków od bramy
957 70 | ROZDZIAŁ LXX~O brzasku następnego dnia
958 70 | barwą szafranną. Drzewa o srebrnych liściach, białe
959 70 | tym większą, że właśnie o brzasku, zaraz po jego wyjściu,
960 70 | słuchać dziwnej powieści o Bogu, który z miłości dla
961 71 | w świetle. Rozpamiętywał o swoich podróżach, o trudach
962 71 | Rozpamiętywał o swoich podróżach, o trudach i pracy, o walkach,
963 71 | podróżach, o trudach i pracy, o walkach, w których zwyciężał,
964 72 | Domicjusz zginęli, oskarżeni o brak miłości dla cezara;
965 73 | śpiewają nasi niewolnicy. O, co za spokój, carissime,
966 73 | weselą się ich weselem. O tak, drogi, jesteśmy szczęśliwi
967 73 | wodzie, rozmawiamy z Ligią o dawnych czasach, które dziś
968 73 | areny i wrócić mi na zawsze. O Petroniuszu, widziałeś przecie,
969 73 | próżni trwóg i spokojni o wasze jutro?" Aleś ty mówił
970 73 | niej nikt być nie potrafi. O mój Petroniuszu, oboje z
971 73 | oskarżył go natychmiast o przyjaźń z senatorem Scewinusem,
972 73 | Lecz on dowiedziawszy się o tym nie okazał ni trwogi,
973 73 | dwoje zakochanych mogło o kimś trzecim i dalekim pamiętać.
974 73 | tylko nie zapomnieliście o mnie, ale chcecie mnie namówić
975 73 | źródeł, wiedlibyśmy rozmowy o wszystkich bogach i wszystkich
976 73 | moją Złotowłosą. Na myśl o tym śmiać mi się chce, mój
977 73 | umrzeć, carissime.~Nie warto o tym mówić długo. Tak musiało
978 74 | wyzwoleńca z wiadomościami o wszystkim, co działo się
979 74 | leżąc obok Eunice, rozmawiał o nowinach rzymskich, o najnowszych
980 74 | rozmawiał o nowinach rzymskich, o najnowszych rozwodach, o
981 74 | o najnowszych rozwodach, o miłości, miłostkach, o wyścigach,
982 74 | o miłości, miłostkach, o wyścigach, o Spikulusie,
983 74 | miłostkach, o wyścigach, o Spikulusie, który w ostatnich
984 74 | wsławił się na arenie, i o najnowszych książkach, jakie
985 74 | czytać, co następuje:~"Wiem, o cezarze, że wyglądasz z
986 74 | wesołym śmiechem, jakby o najniewinniejszy żart chodziło,
987 74 | spokojność...~Oni zaś wsparci o siebie, piękni jak dwa bóstwa,
988 74 | w pobliżu biesiadnikami o rzeczach błahych, ale miłych,
989 74 | rzeczach błahych, ale miłych, o jakich zwykle rozmawiano
990 Epi| Z Grecji dochodziły echa o niesłychanych tryumfach
991 Epi| niesłychanych tryumfach cezara, o tysiącach koron, które zdobył,
992 Epi| niewiele się troszczył o zbuntowane legie i Windeksa,
993 Epi| że dalsza zwłoka może go o utratę państwa przyprawić,
994 Epi| puszczając mimo uszu wieści o coraz groźniejszym przebiegu
995 Epi| widząc, że zamiast starać się o środki i wojsko, stara się
996 Epi| wojsko, stara się jedynie o wyrażenia trafnie malujące
997 Epi| Rzymu. Czasem znów wołał o krew; czasem oświadczał,
998 Epi| widocznie ku końcowi.~Gdy wieści o Galbie i przyłączeniu się
999 Epi| że chce umrzeć, i wołał o Spikulusa, który zabijał
1000 Epi| nauczał i chrzcił Piotr. O świcie byli w willi Faona.
1-500 | 501-1000 |