Rozdzial

 1 30 |           będzie Amor? - odpowiedział Tygellin.~Lecz Nero rzekł:~- Nuda
 2 30 |           uroczystości, które wyprawi Tygellin, na brzegach stawu Agryppy
 3 41 | niesprawiedliwości, i odpowiedział:~- Tygellin mówił mi, iż w senacie szepczą
 4 46 |             nic nie zostało z miasta. Tygellin błagał w każdym liście,
 5 47 |              rogów, w które kazał dąć Tygellin. Nero po przebyciu bramy
 6 47 |         odpowiedział niepewnym głosem Tygellin - ja zrobiłem wszystko,
 7 47 |             miałem gotowych - zawołał Tygellin - i gdybyś ich nie uspokoił,
 8 49 |           mogło im przynieść zagładę. Tygellin zamyślał o sprowadzeniu
 9 49 |            nie byli sprawcami klęski. Tygellin naradzał się w tym celu
10 49 |           prefekt powinien wysłuchać.~Tygellin skłonił się cezarowi i wyszedł
11 50 |       Petroniusz? - spytał skwapliwie Tygellin.~Chilo począł wić się, trzeć
12 50 |               i Winicjusza, zginąłem.~Tygellin spojrzał na Nerona.~- Czyby
13 50 |              strzegli -rzekł Chilo.~- Tygellin pomyśli o tym.~- Zamieszkasz
14 51 |       Przyszło mu również na myśl, iż Tygellin, chcąc wyłowić za jednym
15 51 |           zajętego rozmową. Natomiast Tygellin zbliżył się i rzekł:~- Dobry
16 51 |              jakieś zdanie dorzeczne.~Tygellin zagryzł wargi. Nie był on
17 54 |               u Senecjona, że cezar i Tygellin postanowili wybrać dla siebie
18 59 |              ja urządzam igrzyska. To Tygellin.~- Tak jest! to ja - odpowiedział
19 59 |            jest! to ja - odpowiedział Tygellin, który dosłyszał odpowiedź
20 62 |             ilości skazanych. Cezar i Tygellin, chcąc skończyć z chrześcijanami,
21 62 |            już był na spoczynek, lecz Tygellin czekał i ujrzawszy nieszczęsnego
22 62 |           odpowiedział cicho Chilo.~A Tygellin zbliżył się do niego krokiem
23 62 |             ja wierzę w Chrystusa!...~Tygellin spojrzał na niego ze zdumieniem: -
24 62 |                Żył jednak, gdy bowiem Tygellin pochylił się nad nim i raz
25 62 |              szept:~- Nie... mogę!...~Tygellin kazał przerwać męki i jął
26 63 |     napełniłyby żołędziowej miseczki.~Tygellin zaś zwrócił się do nich
27 63 |               chrześcijaninem - rzekł Tygellin.~- Chyba nie może być -
28 63 |          innego - rzekł Petroniusz. - Tygellin śmiał się, gdym twierdził,
29 63 |             zaczęli: dość już krwi!~A Tygellin spojrzał na niego szydersko
30 63 |     męczarniach, które kazał mu zadać Tygellin, w twarzy nie zostało mu
31 65 |         Dlatego, abym jeśli mi kiedyś Tygellin powie: "Scewinus był u ciebie",
32 66 |        tragedię z boleści Winicjusza. Tygellin zachował tajemnicę, jaki
33 66 |             pogardy i urazy, gdy wtem Tygellin, któremu chodziło o to,
34 68 |          zwłaszcza przekonać się, czy Tygellin nie obmyśli czegoś nowego
35 68 |         cezara nic wam nie grozi, ale Tygellin gotów użyć nawet trucizny,
36 73 |              jej wrogiem, jak cezar i Tygellin, ale obojętnym dla niej
37 73 |             się przydać. Lecz z wolna Tygellin począł tłumaczyć cezarowi,
38 73 |           wyroku w Rzymie. I cezar, i Tygellin przypominali sobie, że ten
39 Epi|             których ni Helius, ni sam Tygellin nie śmieli wykonać. Wymordować