Rozdzial

 1 1 | przeniesiono go do tepidarium, gdy wtem spoza kotary wychylił się
 2 2 |           uwagą do Winicjusza, gdy wtem niewolnik velarius odsunął
 3 10|      zmienionym głosem.~- Aaaa!...~Wtem Gulo wysunął się naprzód
 4 11|     żegnając się nawet z Akte, gdy wtem zasłona dzieląca przedsionek
 5 20|     zamkniętych dla bojaźni Żydów. Wtem On stanął między nimi, choć
 6 22|            się po niewolników, gdy wtem spod jednej z zasłon zamykających
 7 24|          słabł coraz bardziej, gdy wtem za stołem podniósł się Apostoł
 8 36|           pełen smutku i trwogi.~A wtem modlitwę przerwał mu głos
 9 40|          trzeba tam będzie wrócić.~Wtem Tygellinus rzekł:~- Gdy
10 40|           szczęśliwi i spokojni. A wtem poczęły ryczeć lwy. Rzecz
11 41|           pierwszych tonów pieśni.~Wtem w przedsionku wszczął się
12 42|         doszedł do jego nozdrzy.~A wtem i wierzchołek wzgórza zaczął
13 43|         strony ulicy do drugiej. A wtem zmieniło się coś w potwornym
14 45|    oczekują czegoś nadzwyczajnego.~Wtem pieśni umilkły i nad zgromadzeniem,
15 45|          dalekiego i strasznego. A wtem w podziemiu ozwał się głuchy
16 45|      gdzieniegdzie płacz dzieci. A wtem ponad tą leżącą czernią
17 48|            przykładem Pana mojego?~Wtem Linus podniósł swą wychudłą
18 51|            i ruszaj w swoją drogę.~Wtem pijany schwycił go i drugą
19 53|          pogwizdywanie strażników. Wtem Piotr wstał i zwróciwszy
20 53|           zgrzybiałości i niemocy.~Wtem począł się skarżyć drugi
21 54|            na niej, jest z ołowiu. Wtem żołnierz zbliżył się i rzekł
22 56|       Twarze miały wyraz zawzięty.~Wtem prefekt dał znak: wówczas
23 56|           wprost w ręce Chrystusa. Wtem cezar, czy to z zapamiętania,
24 57|     Choćbym sam miał potem umrzeć. Wtem Winicjusz przestał się modlić
25 57|        grzebano płytko i niedbale. Wtem Niger rzekł:~- Widzę przez
26 58|            nastaje dzień gniewu.~A wtem spomiędzy bliższych rzędów
27 58|           począł się bić w piersi.~Wtem zarządca ławek zbliżył się
28 58|           z twarzą ospałą i senną.~Wtem wiszący naprzeciw Kryspus,
29 59|            ale zarazem ze strachu. Wtem przesądny Westynus, który
30 60|         nim w jedną żądzę śmierci.~Wtem tuż obok ozwał się głos
31 60|      migotał jeszcze nad drzwiami.~Wtem Ligia otworzyła oczy i położywszy
32 62|        której oddał ducha Glaukos.~Wtem jakaś ręka dotknęła jego
33 62|            gwiazdy i modlił się.~A wtem spod jego stóp ozwało się
34 63|        wolna po twarzy.~I umarł.~A wtem jakiś donośny męski głos
35 66|         Wierzę! Wierzę! Wierzę!...~Wtem amfiteatr umilkł. Augustianie
36 66|        rzekłbyś, wkopani w ziemię.~Wtem głuchy, podobny do jęku
37 66|        błagał, dla niej o życie. A wtem Winicjusz zerwał się z miejsca,
38 66|       wyrazem pogardy i urazy, gdy wtem Tygellin, któremu chodziło