Rozdzial

 1 7 |     rozmowy z nim zgłuszyła inne głosy, Próżno przypominała sobie
 2 9 |     stroje, klejnoty, niż uczty, głosy lutni i cytr.~"Dlaczego?"
 3 20|     zakołysał się na jego widok. Głosy obok Winicjusza poczęły
 4 35|     zwanych fauces, słychać było głosy nawołujące się w rozmaitych
 5 36|         zresztą gniewały podobne głosy, tym bardziej że brody nie
 6 39|          toteż Ligia, której owe głosy spłoszyły jasne i spokojne
 7 43|       uszu Winicjusza dochodziły głosy oskarżające Nerona o podpalenie
 8 43|     myśli o Ligii, te straszliwe głosy odzywały się jak zapowiedź
 9 43|      której na domiar dochodziły głosy i krzyki ludzkie.~"Tłuszcza
10 45|      górze dochodziły śpiewające głosy ludzkie, latarki zaś ginęły
11 45|    ogarnęła zgromadzenie. Liczne głosy poczęły powtarzać: "Dzień
12 45|         się znów jęki, modlitwy, głosy i wołania: "Odkupicielu,
13 45|      Apostoła przepełniła serca. Głosy z różnych stron poczęły
14 47|     Poznano go wreszcie i liczne głosy poczęły wołać:~- Petroniusz!
15 51|          każemy sobie śpiewać na głosy ten hymn do Apollina, który
16 51| stłumiona, rosła coraz bardziej. Głosy męskie, kobiece i dziecinne
17 51|          harfa. Lecz nie były to głosy żałości ni rozpaczy. Owszem,
18 53|          strumienie wiary. Jedne głosy zawołały naraz: "Hosanna!",
19 54|        lecz on tłumił w sobie te głosy. Wydało mu się niepodobieństwem,
20 56|   skończyć w ciągu jednego dnia. Głosy męskie, kobiece i dziecinne,
21 56|          jego słowach ozwały się głosy: "Żałujmy za grzechy nasze!",
22 56|     Peractum est! - rozległy się głosy w amfiteatrze. Lanio zaś
23 56|         podniosły się śpiewające głosy i w tejże chwili zabrzmiała
24 56|     słychać jeszcze było żałosne głosy męskie i kobiece: "Pro Christo!
25 56|       zupełnie, lecz gdy słyszał głosy: "Pro Christo!", gdy widział
26 56|     Twarze zmierzchły. Rozliczne głosy poczęły wołać: "Dosyć! Dosyć!"~
27 60|     podziemi, w których błagalne głosy ludzkie powtarzały ze wszystkich
28 60|        zewnątrz tylko dochodziły głosy pretorianów, którzy po odbytej
29 62|          rozdzierające dziecinne głosy poczęły wołać: "Mamo! Mamo!",
30 62|         Tu i owdzie odzywały się głosy współczucia dla chrześcijan: "
31 66|          opadających z pochodni. Głosy zamarły widzom w ustach,
32 66|    siłaczowi. Zewsząd ozwały się głosy o łaskę, namiętne, uparte,
33 66|        dość mąk. Zdławione łzami głosy poczęły wołać o łaskę dla
34 66|    Tłuszcza poczęła tupać i wyć. Głosy wołające o łaskę stały się
35 66|      Wśród okrzyków odzywały się głosy: "Ahenobarbus! Matkobójca!
36 71|   wszystkich stron podniosły się głosy: "Oto Piotr odchodzi do
37 74| zabrzękły lekko cytry, młode zaś głosy ozwały się im do wtóru.
38 74|          znów ozwały się cytry i głosy, śpiewano naprzód Harmodiosa,