Rozdzial

 1 1 |           I~Petroniusz obudził się zaledwie koło południa i jak zwykle,
 2 2 |            syna, Tytusa? Mówią, że zaledwie z chłopięcego wieku wyszedłszy
 3 2 |            tak cicho, że Winicjusz zaledwie dosłyszał.~Lecz nie uwierzył
 4 5 |       straszliwy gniew, który też, zaledwie zasłona opadła za lanistą,
 5 5 |         był żołnierzem, o stoikach zaledwie słyszał, ale charakterem
 6 7 |    straciwszy resztę przytomności, zaledwie mogła rozeznać Akte, która
 7 7 |            odurzenie już przeszło, zaledwie zdołała odpowiedzieć:~-
 8 9 |            tak już cichym, że Akte zaledwie mogła dosłyszeć:~- Wolę
 9 10|         pobliżu pałacu były puste, zaledwie gdzieniegdzie jakiś człowiek
10 13|   Nazajutrz Petroniusz kończył się zaledwie ubierać w unctuarium, gdy
11 13|         tchu do domu Petroniusza i zaledwie się z nim powitawszy począł
12 16|       widok i skoczywszy ku niemu, zaledwie miał siłę zapytać:~- Nie
13 19|                       ROZDZIAŁ XIX~Zaledwie Winicjusz skończył czytać,
14 21|      wszelkie jego życzenia, teraz zaledwie wierzył własnym oczom i
15 21|      dzieliła go od niej odległość zaledwie kilkunastu kroków. Stała
16 26|           opuściła jej dom, ją zaś zaledwie od czasu do czasu dolatywały
17 28|            albo zmniejszyło się do zaledwie dostrzegalnych rozmiarów.
18 31|           postanowił uciekać. Lecz zaledwie ruszył, stanęła przed nim
19 32|             Chilo zerwał się, lecz zaledwie stanął na nogach, pobladł
20 33|          bijącym sercem, bez tchu, zaledwie mogąc się utrzymać na nogach;
21 39|        jeszcze dodaje. Wszystko to zaledwie mi się w głowie chce pomieścić,
22 42|            ROZDZIAŁ XLII~Winicjusz zaledwie miał czas rozkazać kilku
23 43|           ze swoim nieładem dawało zaledwie lekki przedsmak tego, co
24 46|            z całego miasta ocaleje zaledwie kilka położonych na krańcach
25 49|           dzielnic Rzymu pozostały zaledwie cztery, licząc w to i Zatybrze,
26 53|            swego chrztu spotkał go zaledwie raz jeden, jeszcze przed
27 55|            dziecko był już wydany. Zaledwie bowiem lektyka cesarzowej
28 56|     strasznym sądem, wobec którego zaledwie cnotliwy się ostoi. Żałujcie
29 56|           wreszcie niemal wszyscy. Zaledwie kilku rannych klękło na
30 57| przeznaczonych na dziś chrześcijan zaledwie z połową zdołaliśmy się
31 62|   podziemia, tak że zostało w nich zaledwie kilkudziesięciu ludzi, przeznaczonych
32 62|        mogły podpalić Rzym dzieci, zaledwie zdolne chodzić o własnej
33 62|         się lekko i wyszedł z nich zaledwie dosłyszalny szept:~- Nie...
34 64|       dostarczały ich coraz mniej, zaledwie tyle, ile potrzeba było
35 67|            w którym Winicjusz mógł zaledwie odróżnić swoje imię.~Więc
36 69|         pracą, że drżące jego ręce zaledwie już zdołały unieść kij podróżny.~
37 71|      radością, albowiem wzrok jego zaledwie mógł ogarnąć owe tysiące