Rozdzial

 1 14|        nowin. Jak się nazywa ów starzec, od którego dowiedziałeś
 2 14|    panie. Biedny, nieszczęśliwy starzec! Przypomniał mi Glauka lekarza,
 3 16|     nieszczęście jednak jest to starzec słabego umysłu, przyćmionego
 4 17|         w wieczystej tajemnicy.~Starzec Eurycjusz wykupiwszy syna
 5 20|       chwili z hypogeum wyszedł starzec przybrany w płaszcz z kapturem,
 6 20|         uczeń Chrestosa, rybak! Starzec zaś wzniósł do góry dłoń
 7 20|         właśnie z jej prostoty. Starzec nie miał ani mitry na głowie,
 8 20|      czystość i walkę z żądzami starzec śmie tym samym nie tylko
 9 20|        jakim tłum słuchał. Lecz starzec mówił dalej do tych zasłuchanych
10 20|      jest porządek natury. Lecz starzec mówił dalej, że cnotę i
11 20| ogarnęło młodego człowieka, gdy starzec począł nauczać, że Bóg jest
12 20|          co od pierwszej chwili starzec mówił o życiu, prawdzie,
13 20|   wypogodzonym niebie gwiazdom, starzec zaś wspomniawszy o śmierci
14 20|   dalszego słuchania przemogła. Starzec przymknął oczy, jakby chcąc
15 20|      Nie mógł uwierzyć w to, co starzec mówił, a czuł, że trzeba
16 21|          obok niego szedł drugi starzec, znacznie niższy wzrostem,
17 21|      czyniąc przypuszczenia, że starzec towarzyszący Apostołowi;
18 21|      się wzdłuż i w górę rzeki, starzec zaś niższego wzrostu, Ursus
19 22|    siedzącą przy ognisku był ów starzec, który towarzyszył dziewczynie
20 22|     rzucił się znów ku drzwiom. Starzec zdołał mu je wprawdzie zastąpić,
21 23|    jeden był Ursus, drugi - ten starzec, którego obalił unosząc
22 23|       podartych na długie pasy, starzec zaś mówił do człowieka,
23 24|         wyniosły i pewny siebie starzec, który go namawiał do zamordowania
24 25|        drogi. Był też pewny, że starzec o nim mówi, a może radzi,
25 25|             pomyślał Winicjusz.~Starzec zaś opowiadał o pochwyceniu
26 32|        nim i rzekł:~- Panie, ów starzec omdlał, a może i umarł.
27 36|       krwawy sen, drugi zaś, ów starzec przybrany w prostaczą lacernę,
28 43|   jakiego Winicjusz spostrzegł, starzec o kulach, krzyknął: "Nie
29 53|         stał już przed nimi nie starzec zgrzybiały i strapiony,
30 56|         dlatego nie wytrzymasz!~Starzec popatrzył na niego swymi
31 56|     wówczas pojawił się ten sam starzec przebrany za Charona, który
32 58|   występował Eurycjusz, ten sam starzec, który w swoim czasie dał
33 59|       ścigają cię Furie? Co?...~Starzec patrzył na niego jakiś czas
34 62|         dotknęła jego ramienia.~Starzec odwrócił się i widząc przed
35 62|          Czy chcesz tak umrzeć?~Starzec wzniósł w górę wybladłą
36 69|    Jakoż mi się ostać? i jakoż, starzec bezsilny, mam walczyć z
37 71|  barbarzyńców, miną wieki, a ów starzec będzie tu panował nieprzerwanie.~