Rozdzial

 1 1  |         Bitynię?~Petroniusz był niegdyś rządcą Bitynii i co większa,
 2 3  |  szarzały, ale tę wiosnę, którą niegdyś widziałem w Helwecji, młodą,
 3 3  |      gotowi cię rozszarpać, jak niegdyś psy rozszarpały Akteona.~
 4 3  |       myśli, że tego nie widzę. Niegdyś kochałem ją, a teraz bawią
 5 4  |       zmarszczeniem brwi drżały niegdyś legie brytańskie - i nawet
 6 4  |        Oto czas próby nadszedł. Niegdyś Wirginiusz przebił pierś
 7 4  |          ze swoją szatną, która niegdyś niańczyła ją, i ze wszystkimi
 8 7  |   kochanką Nerona, schylały się niegdyś najwyższe głowy w Rzymie.
 9 7  | Ponieważ jednak cezar kochał ją niegdyś i porzucił bez urazy, w
10 7  |       spytał Nero. - Wróżono mi niegdyś, że Rzym przestanie istnieć,
11 7  |      olbrzymich pereł, złupiony niegdyś na Masynissie, złotowłosa,
12 7  |       piękne ręce widział tylko niegdyś... u kogo?~I przyłożywszy
13 10 |          stary niewolnik, który niegdyś wyniańczył Winicjusza, a
14 26 | wewnętrznej troski i niepokoju. Niegdyś w modlitwie ofiarowała Chrystusowi
15 29 |     mniej, ale zmieniła i mnie. Niegdyś lubiłem zapach werweny,
16 30 |          padłszy, rozbić głowę. Niegdyś dobry był z ciebie towarzysz,
17 31 |    gasił wszystkich pięknością. Niegdyś postać i twarz jego zbyt
18 32 |         rozbiegły się zupełnie. Niegdyś Petroniusz miał nad młodym
19 32 |     spotkać śmierć mniej lekka. Niegdyś przyjemniej było z tobą
20 35 |         zaliś zapomniał, coś mi niegdyś mówił, gdyśmy wychodzili
21 36 |        Wszakże wiadomo było, że niegdyś krzyczano przy wjeździe
22 49 | wzruszyłbym go mym śpiewem, jak niegdyś Orfeusz wzruszał dzikie
23 52 | Odwiedzał augustianów i on, tak niegdyś dumny, żebrał teraz ich
24 53 |   ogarniać uniesienie takie jak niegdyś w chacie fossora. Oto wołają
25 53 |         Przy pomniał sobie, jak niegdyś i Ligia, zgromiona przez
26 54 |   usnęło w czasie czytania, jak niegdyś Wespazjan, co widząc Ahenobarbus
27 55 |        w grobowcu, w którym sam niegdyś miał spocząć.~On czytał
28 56 |       arenie, więc wstał i jako niegdyś w Korneliuszowej winnicy
29 58 |        jego serce, albowiem jak niegdyś w cuniculum groził gniewem
30 63 |      zgrzybiałym. Ale natomiast niegdyś oczy jego rzucały wiecznie
31 66 |  ciekawość. Ci, którzy widywali niegdyś Ligię u Plaucjuszów, opowiadali
32 68 |        innych dzikich zwierząt. Niegdyś te odgłosy przejęły trwogą
33 72 | Proksymus, i Subriusz Flawiusz, niegdyś oddany całą duszą Neronowi,
34 72 |        ognia i wody dlatego, że niegdyś był mężem Poppei. Wielkiego
35 73 |         prawdach, jak wiedli je niegdyś filozofowie greccy. Dziś
36 73 |     słowy, którymi powitałem ją niegdyś w domu Aulusów: "Różnym
37 Epi|      tym samym wozie, na którym niegdyś August odbywał tryumf. Zburzono