Rozdzial

 1 1 |  słuszność; a zresztą wszystko to jedno. Głupota, jak powiada Pyrron,
 2 1 |           widzą. Mnie to wszystko jedno! Na Herkulesa, mówię, jak
 3 1 |            że naprawdę jest tylko jedno bóstwo, odwieczne, wszechwładne,
 4 2 |         życie były jak najgorsze, jedno w nich zostanie wieczne
 5 2 |            że mu to było wszystko jedno i że przemawiał do cezara
 6 3 |           z Subury.~- Wszystko mi jedno. Muszę ją mieć. Udałem się
 7 6 |         mi tylko zadać ci jeszcze jedno pytanie. Czemu nie kazałeś
 8 7 |          bogactw i dobra, którego jedno widzimisię mogło wprawdzie
 9 7 |           nad stołem i zmrużywszy jedno oko, a trzymając palcami
10 7 |       usta! Dziś, jutro, wszystko jedno!... Dość tego! Cezar wziął
11 8 |           czy w nocy, wszystko mu jedno!... Pójdzie do biskupa,
12 15|          chrześcijanie a Żydzi to jedno? Odpowiedział mi, że Żydzi
13 16|         oka zrozumiał, że jeszcze jedno niebaczne słowo, a zginie
14 19|       Winicjusz opowiadał o Ligu. Jedno tylko zmienione imię mogło
15 21|      filozofią, a ja ci dam tylko jedno uderzenie głową w brzuch
16 21|        Nie - rzekł - wyjście jest jedno. Po czym złożył ręce:~-
17 27|          z miłością, która pchała jedno ku drugiemu.~Ligia podniosła
18 32|     myślał Petroriusz - to będzie jedno z dwojga: albo Winicjusz
19 35|        się mylisz.~- Więc jeszcze jedno pytanie: czyś został już
20 35|          ty nie chcesz, odpisz mi jedno słowo, a zostanę, a już
21 37|     gdybym był Niebem, które samo jedno jest szczęśliwe i spokojne.
22 39|       życie i szczęście to prawie jedno i to samo.~Po czym zaczął
23 40|     Odpowiedz mi, Petroniuszu, na jedno pytanie: czy ty żałujesz,
24 41|       ściana konsul - nad miastem jedno morze płomieni: dym dusi
25 43|      szukać cubiculów. Znalazłszy jedno odsunął zasłonę i świecąc
26 44| Nieszczęsne miasto zmieniło się w jedno piekło. Pożar ogarniał coraz
27 46|        zaś, aż do Gór Albańskich, jedno nieprzejrzane koczowisko,
28 50|         się schodzą, mogę wskazać jedno podziemie we wzgórzu Watykańskim
29 53|        Jego naukę, zali On wam to jedno życie obiecał? Oto przychodzi
30 54|           naprawdę. Z Ahenobarbem jedno słowo, powiedziane w stosownej
31 57|      kratę i pójdzie za nią. Jest jedno okno nad stromą, wysoką
32 57|           przez mgłę światełko... Jedno, dwa, trzy... to pochodnie!~
33 64|          Co do siebie, miał tylko jedno ukryte pragnienie, to jest,
34 66|         całą swą istotę zamknął w jedno słowo: "Wierzę!", i czekał
35 69|        utwierdził dzieło Mistrza, jedno ogniste tchnienie Złości
36 74|           ciągle i wreszcie rzekł jedno tylko słowo:~- Tak!~Nastała